คุณพิสมัยหันมามองชายหนุ่มแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงอันอ่อนโยน
“ ราม อาต้องขอโทษด้วยนะ อย่าถือสาคุณวิศรุตเลยนะลูก เค้าก็เป็นของเค้าแบบนี้ ” รามพยักหน้า แค่นยิ้มตอบออกไป
“ ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ ”
“ พี่รามทานผลไม้ต่อนะคะ น้ำหนึ่งตักให้ ” น้ำหนึ่งพยายามเอาใจเพื่อทดแทนในสิ่งที่บิดาเธอพูดจาดูถูกทำร้ายเขา รามนั่งลงรับประทานต่อและคุยอีกสักพักจึงขอตัวกลับ
“ วันหลังมาใหม่นะราม ชอบทานอะไรเป็นพิเศษเดี๋ยวอาจะทำไว้ให้ ”
“ ผมทานได้หมดครับ ”
“ ถึงได้ตัวใหญ่เป็นภูเขาอย่างนี้ไงคะ ” น้ำหนึ่งแกล้งแหย่ คุณพิสมัยยิ้ม
“ น้ำหนึ่งเดินไปส่งพี่เค้าไปลูก ” หญิงสาวพยักหน้าแล้วเดินนำไปที่รถ เมื่อมาถึงรถรามมองซ้ายมองขวาไม่เห็นใครก็ก้มลงไปกระซิบข้างหู
“ ไม่ได้ตัวใหญ่อย่างเดียวนะ อย่างอื่นก็ใหญ่ด้วย ” พร้อมก้มลง
