รามยืนตัวสั่น เหงื่อแตกพลั่ก เขาอยู่ที่นี่ไม่ได้เพราะอีกเดี๋ยวน้ำหนึ่งจะต้องมาถึง ขับรถก็คงไม่ไหวแน่ พลันนั้นก็นึกได้ว่าเพื่อนให้การ์ดห้องพักไว้กับเขาที่ห้อง 402 เขาเดินไปเปิดลิ้นชักโต๊ะทำงานแล้วดึงออกมา หยิบการ์ดเพื่อเปิดห้องแล้วเดินออกมา แต่ก็นึกได้ว่าควรจะสั่งสายสวาทไว้ก่อนเพราะหากนฤบดินทร์ถามหาจะได้รู้ว่าเขาไปไหน พลันนั้นเขาก็นึกได้ถึงเหยือกน้ำสาเหตุของอารมณ์ที่มันพล่านอยู่ในกายตอนนี้ รามเดินกลับไปถือถาดแล้วควบคุมสติให้เดินไปยังโต๊ะของสายสวาท เขาวางถาดลงบนโต๊ะ
“ คุณสายสวาทครับ ผมปวดหัวกะทันหันเลย เดี๋ยวยังไงบอกนฤบดินทร์ด้วยนะว่าผมขอไปกินยานอนสักพัก ที่ห้องพัก 402 นะครับ ”
สายสวาทเงยหน้ามองหน้าคมสันแล้วตกใจ
“ คุณรามปวดมากเลยเหรอคะ หน้าแดง ตาเยิ้มหมดแล้ว ” รามพยักหน้า เขาไม่ไหวแล้ว ต้องรีบไปจากตรงนี้
“ ผมไปก่อนนะ
