“ปิ๊ด...ปิ๊ด...ปี๊ดดดด...ทำงานเสร็จแล้วก็ไปกินข้าวแล้วแยกย้ายห้องใครห้องมันให้ไวๆๆ”
“เฮ้ออออได้เวลากินข้าวสักทีเห็นไหมชีวิตอยู่ในคุกสบายจะตายดีที่เราได้มาอยู่ด้วยกันนอนก็นอนด้วยกันทำงานก็ทำด้วยกันว่าแต่เอ็งไอ้หน้าอ่อนเอ็งชื่ออะไร?อยู่ห้องเดียวกันลืมถามหน้าตาดีแบบนี้ระวังตัวไว้นะไปไหนอย่าไปคนเดียวอันตรายอ่ะ...เอาผ้านี่ไปตาก”
“ผ้าผืนใหญ่ๆนี่เอาไว้ทำอะไร?”
“เราอยู่แผนกซักพอแห้งก็ส่งไปให้แผนกเย็บไงอยู่แดนนักโทษหญิง”
อดุล เรย์ และสิน อยู่ด้วยกันตลอดเรย์จำเป็นต้องตามอดุลเพราะว่าการเกาะติดอดุลทำให้เขาปลอดภัยจากพวกที่จ้องจะทำมิดีมิร้ายเขา อดุลที่เย็นชาไม่เคยที่จะพูดคุยกับเรย์เลยทั้งๆที่เรย์พยายามจะผูกมิตรด้วย
“พลั๊ก...โอ๊ย...” ตะกร้าที่ใส่ผ้าผืนใหญ่หล่นใส่เท้าเรย์
“ซุ่มซ่าม...แขนขาไร้เรี่ยวแรงออกกำลังกายซะบ้างมานี่”
อดุลต่อว่าแล้วก็มาหยิบตะกร้าไปเรย์เดินตามไปขณะที่กำลังช่วยกันตากผ้า ดีๆลมก็
