อดุลเข้าไปใช้ชีวิตในคุกเป็นวันแรกหลังจากที่ถูกจับจากการรอบฆ่าท่านรัฐมนตรี ภายในห้องขังมีนักโทษหลายสิบคนนอนเบียดเสียดกันอย่างแออัดแต่ละคนหน้าตาดุดันกับสายตาที่มองนักโทษใหม่อย่างเขาเหมือนจ้องจะหาเรื่องตลอดเวลา วันนี้มีนักโทษใหม่หลายคนหนึ่งในนั้นมีเรย์ชายหนุ่มที่มีรูปร่างเล็กใบหน้าขาวผ่องดวงตากลมโตท่าทางสะโอดสะองเขามองหาที่ว่างเพื่อที่จะแทรกตัวลงนั่ง สายตาที่จับจ้องเรย์ทำให้เขารู้สึกกลัวเรย์เข้ามาเบียดอยู่ใกล้ๆกับอดุล อดุลเงยหน้ามองเรย์แว๊ปหนึ่งแล้วก็ก้มลงไม่สนใจอะไร
“พี่ชื่ออะไรครับ?...ทำไมมันแคบจังเลยนี่คนชั่วมันเยอะขนาดนี้เลยเหรอ?”
“แล้วมึงไม่ชั่วหรือไง?..ในนี้ไม่มีที่ให้คนดีอยู่หรอกก็มีแต่คนชั่วๆทั้งนั้นแหละ”
“พรุ่งนี้ครึ่งหนึ่งจะได้ไปอยู่อีกห้องคืนนี้เบียดกันไปก่อนหนึ่งคืนนะอาจจะร้อนหน่อยแต่ก็ทนเอาแล้วกัน”
ผู้คุมมาแจ้งข่าวให้นักโทษรู้นักโทษที่อยู่ในเรือนจำแห่งนี้ไม่มีข้าวของอะไรมากมา
