ไม่รู้ก็จงรู้ไว้ด้วยว่า...ฐานะของเอ็งเป็นได้แค่คณิกานางบำเรอของข้าเท่านั้นเพราะเอ็งต้องใช้ร่างกายใช้หนี้แทนพ่อของเอ็ง”
หนึ่งวันก่อน
“ไอ้ชม...มึงกล้ามากนะที่โกงอัฐโกงเบี้ยกูไอ้ภู่ไอ้เข้มจัดการมันกูไม่รู้ว่ามึงโกงกูไปเท่าใดแล้วแต่ตามกฏต้องปรับเบี้ยของมึงห้าร้อยตำลึงหามาคืนให้กูให้ได้มิเช่นนั้นกูเอามึงตายแน่”
ชมชายชราที่ติดทั้งสุราและการพนันกึ่งเดินกึ่งวิ่งหวังว่าจะหนีไปให้ทันก่อนที่ไอ้ภู่ไอ้เข้มและไอ้ก้านบ่าวคนสนิทของสินจะมาตามทวงหนี้ชมคิดว่าจะทิ้งลูกสาวและเมียไว้ที่นี่แต่ขณะที่เดินทางกลับบ้านบังเอิญได้เจอกับสหายเก่าที่กำลังฉุดกระชากบุตรสาวชมใคร่นึกสงสัยจึงถามไปว่า
“มึงทำกระไรอียืนมันล่ะนั่น?”
“ก็ครอบครัวข้าไม่มีกระไรจะยาไส้กันแล้วน่ะสิเขาว่ากันว่าหญิงสาวพรหมจรรย์ขายได้ร้อยตำลึงเลยเชียวนะและข้าจะเอานังยืนลูกสาวข้าไปขายที่โรงชำเราและให้มันทำงานส่งเสียทางบ้านข้ากับแม่และน้องมันจะได้มีกินม
