เสือร้าย - 6 ต้องการแบบนี้ไม่ใช่หรอคะ
725 Words
@ภายในห้องลองชุด
มันเป็นแค่ห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่ไม่มีหน้าต่าง มีแค่โซฟาตัวเล็ก ตอนนี้หัวใจของฉันเต้นรัวราวกับถูกจับเขย่าแรงๆ เมื่อเห็นสายตาที่ไม่เป็นมิตรของพี่เสือ
“ถอดเสื้อผ้าออก”
“ถะ ถอดทำไมคะ” เมื่อเห็นว่าคนตัวสูงเดินเข้ามาใกล้ขาของฉันก็รีบก้าวถอยหลังหนีอัตโนมัติทันที
“กลัวอะไรนัก?”
“ยะ หยุด ตะ ตรงนั้นก่อนค่ะ” ฉันบอกเสียงสั่น สายตาคมที่จ้องมองทำให้ใบหน้าเริ่มร้อนผ่าว
“คิดว่าฉันจะทำอะไรเธอในห้องนี้หรือไง?”
“พะ พี่เสือใจ๋บอกให้หยุด” ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ พี่เสือก้าวขาเดินมาประชิดตัวฉันพร้อมก้มหน้าลงมากระซิบพูดเสียงเย็น “ห้องแคบๆ แบบนี้คงทำไม่สะดวก”
ฉันกำมือแน่นจนเปียกชุ่มเหงื่อ ทั้งกลัวและประหม่ากับการกระทำที่ไม่คุ้นเคยจากพี่ชายที่เคยสนิทอย่างพี่เสือ
“ลองชุดสิ ฉันจะช่วยเลือก”
“อะ ออกไปข้างนอกสิคะ”
“จะเสียเวลาเดินเข้าออกเปลี่ยนชุดทำไม แค่ถอดเปลี่ยนตอนนี้ก็จบ ถ้าเจอชุดที่ถูกใจฉันจะบอกเอง”
“แต่พี่เสือก็ต้องลองชุดเหมือนกัน”
“อ่า! หรือจะถอดเสื้อผ้าลอง…ชุดพร้อมกันเลย?”
ฉันเม้มปากแน่น พอจะเดาออกว่าคนตรงหน้ากำลังสื่อเรื่องอะไรเพราะฉันไม่ได้ใสซื่อขนาดที่จะไม่รู้อะไรเลย
“สิ่งที่พี่เสือกำลังทำอยู่มันยิ่งฉุดให้เราถลำลึกมากกว่าเดิมนะคะ” ถึงจะกลัวจนตัวสั่นแต่ฉันก็ตัดสินใจพูดมันออกมา ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นฝ่ายที่รู้สึกแต่ตอนนี้เป็นพี่เสือต่างหากที่กำลังทำให้ระว่างเรามันถลำลึก
“ในเมื่อเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ ก็ลงนรกไปพร้อมกันจะเป็นไรไป”
“…มะ…หมายความว่ายังไงคะ”
“เธอทำให้ฉันไม่มีความสุข เพราะฉะนั้นต้องรับผิดชอบสิ”
“……..”
“พี่พูดถูกใช่ไหมครับน้องใจ๋”
ขนทั้งตัวมันลุกซู่กับคำที่เอ่ยเรียกของพี่เสือ ถึงแม้้เมื่อก่อนเขาจะแทนตัวเองและเรียกชื่อฉันแบบนั้นบ่อยๆ แต่ในตอนนี้มันไม่ชินแล้ว คำที่เคยถูกเรียกแล้วรู้สึกดีแต่ตอนนี้มันชวนให้รู้สึกกลัว
ฉันจ้องมองใบหน้าคมคายของคนตัวสูงพร้อมกัดริมฝีปากแน่น สายตาสาดส่องมองหาช่องทางที่จะพาตัวเองออกไปจากความอึดอัดนี้
แต่ทว่า!! เมื่อปรี่ตัวออกไปยังก้าวขาได้ไม่ถึงสามก้าวก็ถูกแขนแกร่งรั้งเอาไว้
“จะไปไหน”
“จะ ใจ๋ไม่อยากลองชุดแล้ว อะ เอาไว้วันอื่นนะคะ”
“อุตส่าห์รอตั้งนาน จะลองวันอื่นให้เสียเวลาทำไม”
“ใจ๋อยากกลับบ้าน มันดึกแล้ว”
“ไม่นานหรอกลองชุดเสร็จ…ก็ได้กลับ”
“จะเอาแบบนี้ใช่ไหมคะ” ฉันทำใจกล้าถามออกไปข้างที่หัวใจมันเต้นรัวๆ แทบคลั่ง
พี่เสือไม่ตอบอะไร เขาหันหลังให้ก่อนจะเดินไปที่โซฟาแล้วนั่งลงโดยจดจ่อสายตามายังฉันที่ยืนตัวสั่นเทาอยู่
“ก็ได้ค่ะ ใจ๋ยอมพี่เสือทุกอย่างอยู่แล้ว”
“กล้าทำ?”
“ถ้าในนรกมีพี่เสือใจ๋ก็พร้อมจะลงไปด้วย”
“หึ!! ขอดูการกระทำของคนปากเก่งหน่อย”
ฉันหันมองชุดที่แขวนอยู่บนราว ก่อนจะเดินไปเลือกตัวที่ถูกใจ ชุดพวกนี้ถูกวัดขนาดตามไซส์แล้วขนาดจึงพอดีตัวฉัน
เมื่อเลือกชุดที่ถูกใจได้แล้วก็ทำการยกมือขึ้นมาค่อยๆ ปลดเสื้อผ้าบนตัวออกโดยมีสายตาคมของพี่เสือจ้องมองทุกการกระทำ
“หยุด!!” ขณะที่เสื้อกำลังจะหยุดออกจากตัว จู่ๆ เสียงทุ้มของคนที่นั่งอยู่ก็ตวาดบอก
“ทำไมคะ พี่เสือต้องการให้ใจ๋ทำแบบนี้ไม่ใช่หรอ”
“ถ้าเธอไม่หน้าเหมือนจ๋ายฉันคงไม่ห้าม”
เจ็บจัง มันเป็นคำเปรียบเทียบที่ทำเอาคนฟังอย่างฉันจุกอกหักจนพูดไม่ออก
- Writer
