แม้แต่คู่หมั้นของเธออย่างนั้นหรือ?...ฮอฟมันน์นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ก่อนจับมือบางข้างซ้ายขึ้นมาพินิจประกายจากแหวนทองเหลือง ชายหนุ่มเหลือบมองร่างอรชรที่หลับสนิทไม่รู้สึกตัวและเกิดความหวั่นกลัวในส่วนลึกอย่างที่ไม่เคยเกิดความรู้สึกเช่นนี้มาก่อนสำหรับชายชาติทหาร เขาวางมือหญิงสาวลงก่อนไล้มือหนาลงบนทรวงงามที่กระเพื่อมไหวตามแรงหายใจก่อนพูดกับตัวเอง
“บีน่า...ใครกัน...คู่หมั้นของคุณ”
เสียงคลื่นซัดสาดและชายหาดโพลนขาวอาบด้วยแสงเดือนดาวขณะแสงแรกยังไม่ตกต้องขอบฟ้าไม่ได้นำพาให้ความรู้สึกของบุษราคัมดีขึ้นแม้แต่น้อย ตรงข้ามหญิงสาวกลับยิ่งหดหู่ขณะออกมานั่งอิงแอบข้างโขดหินเสมือนอยากซ่อนตัวจากโลกแห่งฝันร้ายในค่ำคืนมืดหมอง
หญิงสาวรู้สึกตัวขึ้นมาใต้ผ้าห่มหนาบนเตียงกว้างโดยปราศจากอ้อมแขนของ คน ๆ นั้นตอนตีสาม ถึงจะรู้สึกโล่งใจหากก็ไม่อาจไปไหนได้ไกลเกินห้วงน้ำของเกาะไดโอนี บุษราคัมลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าและตั้
