หญิงสาวว่าพลางไล้นิ้วไปตามหลังไหล่และสันกรามแกร่งบนใบหน้าคมคายและคิดเล่น ๆ ว่าอยากให้เขาจูบเธออีกครั้ง
“ผมอาจถูกฝึกมาให้มีความอดทน แต่กับบางอย่างผมก็มีสิทธิ์ที่จะไม่อดทนไม่ใช่หรือ”
“แล้วคุณไม่กลัวว่าฉันอาจจะหยิบปืนขึ้นมาอีกกระบอกตอนคุณเผลอหรือคะ”
“ไม่...สักนิดเดียว” ร่างสูงใหญ่กดศีรษะทุยของอีกฝ่ายให้ก้มลงมารับเรียวลิ้นที่แทรกเข้าไปในกลีบปากนุ่มอย่างกระหายหิว
“บีน่า” เขากล่าวด้วยเสียงห้าวต่ำเมื่อปล่อยให้ริมฝีปากของเธอเป็น อิสระ “คุณอาจไม่รู้ว่า การเป็นทหารในหน่วยรบพิเศษ พวกเราถูกฝึกให้ก้าวข้ามความกลัวของตัวเองเพื่อจะมองเห็นความกลัวของคนอื่น”
“คุณกำลังจะบอกฉันหรือคะว่าคุณเห็นความกลัวของฉัน”
”ถ้าคุณไม่กลัว ก็คงยิงผมด้วยปืนกระบอกนั้นไปนานแล้ว”
บทที่ 8 มากเกินกว่า...คำว่ารัก
บุษราคัมยังจ้องหน้าคนรู้ทันไม่ยอมละสายตาไปไหนทั้งบอกเหตุผลไม่ได้ว่าทำไมอยากจ้องมองใบหน้าคมคายนี้ชั
