ตอนที่ 11 นักทำลายความอดทน
“กูก็ไม่เล่นแล้ว รอบนี้กูจะเอาจริง ไม่รู้รึไงว่าความอดทนของคนมันมีขีดจำกัด ในเมื่ออยากยั่วเอง ก็รับผลให้ได้ล่ะ”
“พี่เปอร์...อ๊ะ”
เพียะ
สโนว์เบิกตากว้าง เผลอทำหน้าตาเหลอหลา เมื่อจู่ๆ เปอร์ก็ยกก้นเขาขึ้นแล้วฟาดมือลงมาบนก้นกลมกลึงของเขา ใบหน้าหล่อเหลาตอนนี้กำลังฉายแววไม่พอใจ คิ้วขมวดเป็นปม ส่งเสียงครางในลำคอเหมือนอดทนอดกลั้นมานาน มันเป็นท่าทางที่เขาไม่เคยเห็นเปอร์ทำมาก่อน
“พี่เปอร์”
“ดื้อ มึงมันโคตรดื้อ” สรรพนามที่ใช้เรียกเปลี่ยนไป ราวกับเปอร์ไม่ได้กำลังพูดกับน้องสปาย แต่กำลังพูดกับเพื่อนตัวเล็กอย่างสโนว์อยู่
“อ๊ะ พี่เปอร์” ใบหน้าหล่อเหลาซุกลงตรงก้อนกลมๆ ทั้งสอง จับเนื้อนิ่งแหวกออกจากกันก่อนที่ลิ้นร้อนๆ จะตวัดชิมปากทางที่กำลังขมิบเชิญชวน
การกระทำที่ไม่คาดคิดมาก่อนของเปอร์ทำให้สโนว์ใจเต้นรัว ใจจริงเขาก็แค่อยากจะยั่วให้เปอร์หลง แล้ววันหนึ่งเปอร์จะได้ทนไ
