ฉันจะตามจีบ พ่อของนางเอกเอง

6.หลอมละลาย

อลาโน่นังเงียบๆ บนรถม้า เขารู้สึกหน่วงๆ ในใจแบบแปลกๆ คงเพราะว่าเขานั้นปฏิเสธความสัมพันธ์กับหญิงสาวที่เขายังไม่ได้มีค่ำคืนร่วมกันละมั้ง

อลาโน่ถอนหายใจ เป็นเช่นนี้อาจจะดีแล้วให้เธอเลิกคิดฟุ้งซ่านเกี่ยวกับเขา…ให้เธอได้ใช้ชีวิตที่เหลือไปรักคนอื่นแทนที่จะมาตามจีบเขา

ให้เธอได้รักคนอื่น…..

ทำไมเขาถึงไม่พอใจกับคำนี้เลยนะ มันน่าหงุดหงิดชอบกล หรืออาจเป็นเพราะว่าหมู่นี้เขาไม่ได้ครอบครองสตรีใดเลย

อลาโน่หลับตาลง

“ไปบาร์เทเรียส..”

คนขับรถม้าเปลี่ยนเส้นทางไปตามที่อลาโน่สั่ง

‘ข้าไม่สวยหรือคะ?’

อลาโน่ขมวดคิ้ว เขาจิ๊ปากอย่างหงุดหงิดตัวเอง…หยุดคิดถึงนางได้แล้ว!!! อลาโน่..อย่าได้คิดถึงนางอีก!!!

อลาโน่เดินเข้าไปด้านในของบาร์เทเรียส เขานั่งลงบนโซฟา ไม่นานนักก็มีสตรีงดงามผู้หนึ่งส่งสายตาเย้ายวนมาให้เขา

เป็นเช่นนี้เสมอ…เขามาที่บาร์นี้โดยได้สตรีกลับไปทุกครั้งที่มา

และครั้งนี้…ก็เช่นกัน..

“ข้าขอนั่งด้วยได้ไหมคะ…”

อลาโน่ส่งยิ้มจางๆ ให้เธอก่อนที่เขาจะยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม

“ท่านมาคนเดียวหรือคะ….?”

“เจ้าอยากจะนอนกับข้าไหม? …พอดีข้าสะดวกปฏิบัติมากกว่ามานั่งเสียเวลาพูดคุย..”

สตรีผู้นั้นส่งยิ้มให้เขา

“พอดีเลย…ข้าเองก็อยากเห็นท่านตอนที่อื่นที่ไม่ใช่ตอนพูดคุย…”

ห้องด้านบนของบาร์นั้น อลาโน่ใช้เพื่อเป็นสมรภูมิรักของเขาเสมอ สตรีผู้นี้ร้อนแรงสมกับบุคลิกด้านนอกที่เร้าใจของเธอ

พายุแห่งเพลิงตัณหาและราคะได้พัดโหมกระหน่ำอลาโน่อีกครั้ง เขายกยิ้มอย่างพอใจเมื่อได้พ่นน้ำสีขาวขุ่นออกมา

อลาโน่รีบลุกขึ้น เขาคว้าเสื้อที่กองอยู่ขึ้นมาสวม

“ท่านชื่อ?”

อลาโน่โยนเหรียญทองให้สตรีผู้นั้น

“….ข้าไม่สะดวกใจที่จะนอนกับสตรีคนเดิมซ้ำๆ….และข้าไม่อยากทำความรู้จักเป็นการส่วนตัวกับใคร”

เขาเดินออกไปโดยไม่สนใจสตรีที่นั่งอยู่บนเตียงเลย อลาโน่เดินมาเรื่อยๆ เขานั่งลงที่ริมทะเลสาบก่อนจะหยิบไปป์ขึ้นมาจุดไฟแล้วสุดเข้าปอดอย่างแรง

เรื่องราวของเมดิสันยังคงวนเวียนในหัวไม่จางหาย เขาไม่ชอบตัวเองที่เป็นเช่นนี้เลย….ราวกับว่าเธอสะกดให้เขาลุ่มหลงเธอ!!

อลาโน่รู้สึกว่าจิตใต้สำนึกของเขากำลังตีกัน เขาอยากจะไปหาเธอ…ในตอนนี้ ไปดูว่าเธอเป็นยังไง…เธอร้องไห้รึเปล่าหรือว่าเธอหลับไปแล้ว?

ทว่าอีกใจก็ห้ามตัวเองอย่างหนัก…เขากลัว…กลัวว่าหากเขาไปหาเธอในวันนี้…เขาจะไม่สามารถหักห้ามใจจากเธอได้อีก

อลาโน่ทำได้เพียงหลับตาลงช้าๆ ก่อนจะปล่อยเวลาให้ผัดผ่านไป

……….

เมดิสันพาตัวเองขึ้นมาที่ห้อง เธอถอดเสื้อผ้าออกก่อนจะนั่งแช่น้ำในอ่าง

ทำไมวันนี้มันเฮงซวยนักนะ…..ให้ตาย !!

เธอใช้มือควักน้ำขึ้นมาล้างหน้าเพื่อให้ฤทธิ์ของเหล้ารัมจากหายไป เมดิสันทอดมองไปยังกระจกเงาที่ตั้งอยู่ด้านข้างอ่างอาบน้ำ ผมที่เปียกน้ำไม่ได้ทำให้ความงามของเธอลดน้อยลงเลย ใบหน้าที่แดงระเรื่อของเมดิสันดูเย้ายวนและงดงามจนเธอยังต้องยอมรับความงดงามนั้น

เธอ…งดงามถึงเพียงนี้

เขา…ยังไม่สนใจเธอเลย กำแพงที่เขาตั้งไว้ดูท่าว่าจะสูงเกินกว่าที่เธอจะปีนข้ามไป…เธอควรจะตัดใจจากเขาแล้วไปหาคนที่รักเธอดีกว่าไหมนะ

เมดิสันรู้สึกว่าเธอกำลังเหนื่อยล้าจากความพยายามนี้ซะเหลือเกิน

“ท่านเมดิสัน…เมาหรือครับ?”

เธอหันไปตามเสียงก็พบกับอีคอนที่อยู่ในอาการประหม่าและตกใจ เมดิสันยิ้มน้อยๆ ให้กับอีคอน

“….วันนี้เจ้ามาช้า…”

“ขะ…ขอโทษครับ….วันนี้ข้าต้องฝึกอัศวินที่บรรจุใหม่…เลยมาหาท่านช้า…เหตุใดถึงดื่มเหล้าล่ะครับ?”

เมดิสันยกมือขึ้นมาเท้าคางมองที่อีคอน วันนี้ผมสีเงินของเขาถูกรวบไว้ด้านหลังอย่างเรียบร้อย ชุดที่ใส่มาก็เป็นชุดของขุนนาง บนใบหน้าหล่อเหลาของเขามีเหงื่อซึมน้อยๆ บ่งบอกว่าเขานั้นคงจะรีบมาหาเธอ

เมดิสันถอนหายใจ….

“…เช่นนั้นข้าควรจะทำโทษท่าน…โทษฐานที่ท่านมาช้า….”

“คะ…ครับ…ตามที่ท่านเมดิสันปรารถนา…”

เมดิสันจ้องมองไปยังแววตาของอีคอน เขายังคงมองเธอด้วยความรักและความห่วงใยเช่นเคย…เขาค่อยๆ ถอดเสื้อคลุมออก ก่อนจะวางไว้บนเก้าอี้ ตามมาด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาว เผยให้เห็นร่างกายที่แข็งแกร่งและงดงาม อีคอนมียศเป็นท่านเซอร์ เขาเป็นหัวหน้าอัศวินที่วันๆ ต้องฝึกฝนอย่างหนัก…กล้ามเนื้อของเขาจึงสวยงามไร้ที่ติ

อีคอนส่งแซ่หนังให้เมดิสัน ก่อนที่เขาจะหันหลังให้เธอ

“อีคอน…ข้าบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ…ว่าข้าจะไม่ตีเจ้าอีก”

“แต่ว่าท่านเมดิสันบอกว่าจะโทษข้า…”

อีคอนหลบตาเมดิสัน เขาก้มหน้าลงซ่อนความประหม่าในใจ

“…เฮ้อ..อีคอน การลงโทษนั้นมีหลายวิธี….อย่างเช่นตอนนี้ ข้าให้เจ้า…ถอดกางเกงออก”

อีคอนตกใจเขาเงยหน้ามามองเมดิสันที่ใช้แขนเท้าคางมองเขาอยู่ เธอมองเขาเงียบๆ ไม่ได้เร่งรีบให้เขาทำตามคำสั่งของเธอ เขาเม้มปากแน่นก่อนจะยกมือขึ้นแกะกระดุมที่กางเกง

เขาจะทำยังไงดี….ตั้งแต่ก้าวขาเข้ามาในห้องอาบน้ำ ทันทีที่เห็นท่านเมดิสันเปลือยเปล่าตัวตนของเขาก็แข็งขืนขึ้นมาอย่างห้ามมิได้ หากว่าเขาถอดกางเกงออกในตอนนี้….ท่านเมดิสันอาจจะรังเกียจที่เขาคิดลามกกับเธอ

แต่หากว่าเขาไม่ถอดกางเกงออก…ท่านเมดิสันก็อาจจะไม่พอใจที่เขาไม่ทำตามคำสั่งของเธอ…เธออาจจะเกลียดเขา….และไม่ให้เขาเข้ามารับใช้เธออีก

เมดิสันมองอีคอนที่กำลังใช้ความคิดอย่างหนักอยู่ ในใจของเธอกำลังหัวเราะชอบใจที่ได้กลั่นแกล้งเขา แต่บนใบหน้าก็ต้องห้ามใจตัวเองไม่ให้ยิ้มออกมา ใบหน้าของอีคอนนั้นขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อ อีกทั้งมือของเขาก็สาละวนอยู่กับกระดุมกางเกงของเขา

ตัวตนของอีคอนนั้นคงจะตื่นขึ้นมาสินะ…

จากการคาดการณ์ด้วยสายตาของเมดิสันแล้ว เขาคงจะกลัวว่าเธอจะรังเกียจตัวตนของเขาตื่นขึ้นมา เขาก็เลย…ลังเลที่จะถอดกางเกงตามคำสั่งของเธอ

เจ้าลูกหมานี่….น่ารักชะมัดเลยแฮะ!!

“ท่านจะไม่ทำตามคำสั่งข้าหรือ อีคอน?”

“มะ..ไม่ใช่ครับ ท่านเมดิสัน เพียงแต่ว่า…เพียงแต่”

อีคอนเม้มปากแน่น เขาเหลือบมองไปที่เมดิสันอีกครั้ง

“หากท่านไม่ทำตามที่ข้าสั่ง…ก็เชิญออกไป”

ดวงตาของอีคอนนั้นรื้นไปด้วยน้ำตา เขามองเมดิสันด้วยความเจ็บปวดก่อนจะค่อยๆ ถอดกางเกงตัวเองออก

แก่นกายขนาดเกือบเท่าแขน ปรากฏต่อหน้าเมดิสัน ปลายหัวหยักสีชมพูนั้นมีน้ำไหลซึมออกมาราวกับน้ำลายที่กำลังไหลย้อย

“ได้โปรด…ท่านเมดิสันอย่าเกลียดข้าเลยครับ” อีคอนหลับตาลง เขาไม่กล้า…ไม่กล้าพอที่จะมองหน้านาง

เมดิสันหัวเราะน้อยๆ เธอลุกขึ้นดึงแขนของอีคอนให้เขาเข้ามาในอ่างอาบน้ำก่อนจะกดให้เขานั่งลง เมดิสันลุกขึ้นไปนั่งบนตักของอีคอน เธอยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาบริเวณหางตาอีคอนเบาๆ

“เรื่องแค่นี้เหตุใดต้องร้องไห้?”

“ก็…เพราะว่าท่านเมดิสันสำคัญสำหรับข้ามาก…”

เมดิสันถอนหายใจ ก่อนจะก้มลงซบไหล่ของอีคอน เธอหลับตาลงอย่างผ่อนคลาย

อีคอนรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาจากอก ตอนนี้ทุกส่วนของท่านเมดิสันแนบชิดกับร่างกายของเขาโดยไร้สิ่งใดมาขวางกั้น อีกทั้งส่วนล่างของท่านเมดิสันยังเสียดสีกับส่วนที่แข็งขืนของเขา อีคอนเม้มปากเพื่อบังคับตัวเองไม่ให้เผลอขยับเอว

“นั่งนิ่งๆ….การลงโทษของข้ายังไม่จบ”

ส่วนนั้นของเมดิสันสัมผัสกับตัวตนที่อุ่นร้อนของอีคอน เธอหลับตาลงพร้อมกับขยับเอวถูส่วนนั้นให้เสียดสีกับแท่งอุ่นร้อนของเขา เมดิสันนั้นไม่เคยผ่านเรื่องเช่นนี้มาก่อน เธอทำไปตามสัญชาตญาณและความต้องการของเธอเท่านั้น เธอรู้เพียงแต่ว่ายิ่งขยับเอวก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกดีจนเธอไม่สามารถหยุดตัวเองได้

“ท่านเมดิสัน….อึก!”

อีคอนยกมือขึ้นจับเอวของเมดิสันก่อนที่เขาจะขยับเอวตามจังหวะของเมดิสัน

“อีคอน…ข้าบอกเจ้าแล้วว่าให้นั่งนิ่งๆ…ห้ามขยับ!!”

“ท่านเมดิสันได้โปรดครับ….ท่านกำลังทรมานข้า….ให้ข้าเป็นคนทำเถอะนะครับ”

เมดิสันไม่สนใจเสียงทักท้วงของอีคอนเธอยังคงขยับเอวช้าๆ เพื่อปรนเปรอความต้องการของเธอ อีคอนมีสีหน้าเจ็บปวด เขายกมือขึ้นจับหน้าอกของเมดิสันเบาๆ ก่อนจะก้มลงไปใช้ลิ้นเลียรอบๆ อีคอนรู้สึกว่าความอดทนของเขานั้นหมดลงแล้ว เขาลุกขึ้นจากอ่างน้ำพร้อมทั้งอุ้มเมดิสันไปที่เตียง

“อีคอน!!!…เจ้ากำลังฝ่าฝืนคำสั่งข้า”

“ขอโทษด้วยครับท่านเมดิสัน…ไว้จบเรื่องนี้แล้วท่านค่อยมาลงโทษข้านะครับ”

เขาวางเมดิสันลงบนที่นอน เธอและเขาต่างตัวเปียกเพราะพึ่งขึ้นจากอ่างอาบน้ำ อีคอนจึงดึงผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้เมดิสันอย่างแผ่วเบาตั้งแต่ปลายผมจรดปลายเท้า เขานั่งลงบนเตียงก่อนจะดึงเธอให้ลุกขึ้นมานั่งด้านหน้าเขา อีคอนโอบกอดเมดิสันจากด้านหลัง ก่อนจะใช้มือไปล่วงล้ำในส่วนกึ่งกลางของเมดิสัน

“มันแฉะมากเลยครับท่านเมดิสัน….”

ส่วนนั้นของเธอมีน้ำหล่อลื่นไหลออกมาจำนวนมาก อีคอนใช้นิ้วสะกิดที่ติ่งเสียวของเธอก่อนจะดันนิ้วเข้าไปด้านในเมดิสัน

ด้านในของเธอนั้นคับแคบและตอดรัดนิ้วของเขา อีคอนขยับนิ้วเบาๆ เขาก้มลงไปมองเมดิสันที่อยู่ในอ้อมกอด

เธอดูไม่เหมือนท่านเมดิสันที่ช่ำชองเรื่องพวกนี้เลย ขาของเมดิสันสั่นเทาราวกับว่าเธอไม่เคยผ่านเรื่องเช่นนี้มากก่อนใบหน้าของเธอในตอนนี้ดูไร้เดียงสา ราวกับดรุณีแรกรุ่น

“อีคอน ขะ ข้ารู้สึกแปลกๆ”

เธอตอดรับนิ้วเขา ทำให้อีคอนเร่งจังหวะนิ้วตัวเองเพื่อปรนเปรอความต้องการของเมดิสัน

“อ๊ะ..อื้ม!!”

เมดิสันรู้สึกว่าเธอนั้นร้อนในส่วนล่างมากๆ ราวกับว่าจะหลอมละลายต่อหน้าอีคอน เพียงแค่นิ้วของเขายังทำเธอแทบเป็นบ้าเช่นนี้ ไม่อยากจะคิดว่าถ้าส่วนนั้นของเขาเข้ามา….เธอจะแหลกสลายแค่ไหน

เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อรับจูบที่แสนอ่อนหวานของอีคอน วันนี้เขาจูบเธออย่างอ่อนโยนและแผ่วเบา ไม่มีอีคอนที่จูบเงอะงะคนนั้นแล้ว มีเพียงแต่อีคอนที่ส่งลิ้นเขามาในปากเมดิสันอย่างคล่องแคล่ว

“อื้อ!!!”

เมดิสันรู้สึกว่ามีบางอย่างไหลออกมาจากจุดกึ่งกลางของเธอพร้อมกับความรู้สึกอุ่นวาบในท้อง

“…..ท่านเสร็จสมแล้วหรือครับ”

เมดิสันไม่ตอบเธอก้มหน้าลงซ่อนความเขินอาย อีคอนยิ้มน้อยๆ ก่อนจะลุกขึ้นพาเมดิสันไปอาบน้ำอีกครั้ง เขาบรรจงถูกตรงกึ่งกลางของเมดิสันเป็นพิเศษก่อนจะพาเธอมาเช็ดตัว อีคอนลุกขึ้นสวมกางเกงเขาหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดผมที่เปียกชุ่มให้เมดิสัน

“อีคอน…ท่านไม่เป็นไรใช่ไหม…คือว่าข้าหมายถึง…อะ..เอ่อ”

อีคอนยิ้มน้อยๆ ให้เมดิสัน

“ข้าจะรอ…..จนกว่าจะถึงวันที่ท่านพร้อมกว่านี้ครับ”

ราวกับว่ามีความอบอุ่นสายหนึ่งไหลผ่านมาที่หัวใจของเธอ อีคอนใช้ความรักของเขาค่อยๆ หลอมละลายความรู้สึกของเมดิสัน

เธอหลับตาลงก่อนจะทิ้งตัวลงไปแอบอิงเขา

“….คืนนี้ท่านค้างที่นี่ได้ไหมคะ….แค่นอน..เฉยๆ”

เขาดึงเธอไปโอบกอดเบาๆ ก่อนจะจุมพิตที่หน้าผาก

“ครับ…ตามที่ท่านเมดิสันปรารถนา….”

อีคอนมองเมดิสันที่หลับพริ้มในอ้อมกอดเขาด้วยแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก หากว่านี่เป็นความฝัน เขาก็ยอมที่จะหลับใหลไปชั่วนิรันดร์…เพื่อจะอยู่กับเธอ….

❤️❤️❤️❤️ เรื่องนี้เป็นฮาเร็มนะจ๊ะที่รัก เรือทุกลำจะถูกแล่นไปพร้อมๆกันเด้อ