ตอนที่ 11
1123 Words
ตอนที่ 11
“พี่สิริ!” นิธาราร้องเรียกด้วยความตกใจแล้วเข้าไปห้ามหนุ่มข้างห้อง
“คุณนิดถอยออกมา ผมจะสั่งสอนผู้ชายเลวๆ คนนี้แทนคุณเอง” โรเจอร์ห้ามอดีตคนรักเจ้านายหนุ่มเมื่ออีกฝ่ายใช้ร่างเป็นเกราะกำบังให้หนุ่มไทย
“ไม่ต้องแล้วค่ะ”
“แต่ผู้ชายคนนี้ทำร้ายคุณ”
“แค่คิดจะทำค่ะคุณโรเจอร์ แล้วนิดก็ขอบคุณมากนะคะที่คุณมาได้ทัน ส่วนพี่กลับไปได้แล้ว นิดไม่อยากเห็นหน้าพี่” พูดจบก็ถอยห่างแม้ว่าสิริจะพยายามรั้งไว้แต่ก็ไม่สำเร็จ อีกทั้งเขาก็กลัวว่าหนุ่มฝรั่งจะเข้ามาทำร้าย
“จะกลับไปได้หรือยัง หรือต้องให้ผมประเคนหมัดใส่คุณอีกสักทีสองที คุณถึงจะกลับไป แล้วผมขอเตือนว่าอย่าคิดทำร้ายคุณนิดอีก”
“แกคิดจะแย่งนิดไปจากฉันหรือไง!”
“ก็แล้วแต่คุณจะคิด”
“แกอย่าฝันว่าจะแย่งนิดไปจากฉันได้ ไอ้ฝรั่ง!!” สิริโต้กลับเสียงห้วนไม่แพ้กัน ก่อนจะเดินออกไปด้วยความโกรธ เมื่อเรื่องสงบลงนิธาราก็ถอนใจเบาๆ ก่อนจะหันมายิ้มให้กับหนุ่มข้างห้อง
“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ เอ่อ...ผมขอตัวกลับห้องก่อนนะครับ”
“ค่ะ” นิธาราเดินมาส่งที่ประตู ก่อนจะปิดประตูลงหน้าตาเครียดๆ ด้านหนุ่มข้างห้องหลังจากประตูห้องพักของอดีตคนรักของเจ้านายปิดลงแล้วก็รีบโทรรายงานเจ้านายหนุ่มกับเรื่องที่เกิดขึ้น ขณะที่คนเป็นนายพอได้ฟังแล้วก็ตอบมาแค่ ‘แกทำดีแล้ว’ ก่อนจะวางสายแล้วไปกล่อมลูกชายเข้านอน
ภายในห้องนอน นิธารานั่งมองโทรศัพท์อยู่นานก่อนที่เธอจะตัดสินใจโทรศัพท์ไปหามารดาเพื่อขอคำปรึกษากับท่านเรื่องหมั้นที่กำลังจะเกิดขึ้นอีกในสามวันข้างหน้า
“ไม่ได้นะนิด นิดห้ามไปบอกคุณหญิงเด็ดขาด” เมื่อได้ฟังแล้วคนเป็นแม่ก็รีบห้ามบุตรสาวทันที เพราะไม่อยากให้ผู้มีพระคุณต้องอับอายและตกเป็นขี้ปากชาวบ้าน ที่จู่ๆ งานหมั้นก็ล่มไม่เป็นท่า
“แต่พี่สิริมีคนรักอยู่แล้ว” นิธาราพยายามอธิบายให้มารดาฟังด้วยความหนักใจเมื่อมารดายื่นคำขาดไม่ให้เธอไปบอกยกเลิกงานหมั้นกับคุณหญิง
“ถ้าคุณสิริมีคนรักอยู่จริง คุณสิริก็ต้องพามาให้คุณหญิงรู้จักนานแล้วสิ แล้วก็จำเอาไว้ด้วยว่าที่นิดได้ไปเรียนถึงเมืองนอก ก็เพราะความเมตตาจากคุณหญิง”
“แต่นิดไม่อยากแย่งคนรักของใครนะแม่”
“ก็แม่บอกอยู่นี่ไงว่าถ้าคุณสิริมีคนรักจริงๆ ก็ต้องพามาพบคุณหญิง” มารดาตวาดกลับ
“เดี๋ยวคุณสิริก็คงพาไปพบเองแหละแม่ นะแม่นะให้นิดไปบอกคุณหญิงนะแม่ นิดไม่อยากหมั้นกับพี่สิริ” นิธาราพยายามอ้อนวอนหวังมารดาให้เห็นด้วยกับเธอ ที่หากมารดาเห็นด้วยบ้างทีเรื่องอาจง่ายขึ้น
“นิด! นิดจำไม่ได้หรือไงว่าคุณหญิงมีบุญกับครอบครัวเรามากแค่ไหน แล้วงานหมั้นก็ใกล้เข้ามาแล้ว เรายังจะกล้าทำให้คุณหญิงเสียใจอีกหรือไง”
“แต่นิดไม่ได้รักพี่สิริ” เหตุผลก็เพราะเธอยังไม่ลืมผู้ชายใจร้ายคนนั้น แม้ว่าตอนที่ตกลงจะเปลี่ยนสถานะจากคนในบ้าน มาเป็นคู่หมั้นของลูกชายเจ้าของบ้าน เธอก็คิดว่าอีกไม่นานเธอคงรักพี่สิริ แต่ไม่ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหนเธอก็ไม่เคยรู้สึกกับพี่สิริไปมากกว่าพี่ชาย
“แต่งงานกันไปก็รักกันเองนั่นแหละ นิดต้องจำเอาไว้ว่าคุณหญิงมีบุญคุณกับครอบครัวของเรา แล้วถ้าไม่ได้คุณหญิงจ่ายค่ารักษาให้แม่ครั้งนั้น แม่คงตายไปแล้ว”
“นิดรู้ แต่นิดไม่อยากหมั้นไม่อยากแต่งงานกับพี่สิริจริงๆ นะแม่ แล้วผู้หญิงอย่างนิดก็ไม่คู่ควรกับพี่สิริด้วย นิด...นิดกลัวจะทำให้คุณหญิงผิดหวัง” คนมีอดีตบอกเสียงสั่นเครือ รู้สึกผิดทุกครั้งที่ปิดบังเรื่องมีลูกต่อมารดา รวมไปถึงครอบครัวของคุณหญิง ที่เมตตาส่งเสียเงินทองให้เธอไปเรียนต่างประเทศ แต่เธอกลับทำให้ท่านต้องผิดหวัง มิซ้ำหนำยังเธอยังปกปิดทุกคนเอาไว้อีก
“นิดมีคนรักเหรอ” คนเป็นแม่ถามเสียงดุ
“นิด...”
“ไม่ต้องมาพูดอะไรแล้ว ยังไงแม่ก็ไม่ยอมให้นิดไปยกเลิกงานหมั้นแน่ๆ แล้วถ้านิดไม่เชื่อฟังแม่ จะได้เห็นดีกัน!”
“แม่!” นิธาราร้องเรียกเมื่อโดนยื่นคำขาดมาแบบนี้ แต่แม่กลับไม่สนใจซ้ำยังวางสายใส่เธอ พอโทรไปหาอีกท่านก็ไม่รับสาย ทำเอาคนไม่อยากหมั้นได้แต่นั่งหน้าเครียด ปวดหัวจนแทบระเบิด
******
สามวันถัดมา
งานหมั้นของลูกชายคุณหญิงฤทัยรัตน์ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ที่โรงแรมชื่อดัง ภายในงานก็มีนักข่าวหลายสำนักเข้ามาทำข่าว ที่หน้างานก็มีบิดามารดาของเจ้าบ่าวและตัวเจ้าบ่าวคอยต้อนรับแขกที่ถูกเชิญมาเป็นร่วมเป็นสักขีพยานกับงานหมั้นในครั้งนี้
“หมั้นแล้ว แล้วเมื่อไหร่จะมีกำหนดแต่งคะคุณหญิง” ภรรยาท่านนายพลที่แต่งองค์ทรงเครื่องมาประชันเหล่าคุณหญิงคุณนายภายในงานถามขึ้น
“คงไม่เกินสามเดือน ยังไงก็ขอเชิญล่วงหน้าเลยนะคะ”
“อิฉันต้องมาร่วมแสดงความยินดีแล้วค่ะคุณหญิง แล้วคู่หมั้นของลูกชายคุณหญิงยังไม่ลงมาอีกเหรอคะ อยากเห็นหน้าจะแย่แล้ว” ถามแล้วก็มองหาผู้ที่ถูกกล่าวถึง
“อีกเดี๋ยวคงลงมาค่ะ”
“ถ้างั้นอิฉันขอเข้าไปรอด้านในนะคะคุณหญิง” พูดจบก็ควงแขนสามีเดินเข้าไปในงาน ส่วนคุณหญิงฤทัยรัตน์ก็สั่งให้ลูกชายขึ้นไปตามคู่หมั้นบนห้องแต่งตัวให้รีบลงมาเมื่อใกล้ได้เวลาแล้วโดยที่คุณหญิงไม่รู้เลยว่ากำลังเปิดโอกาสให้ลูกชายไปพบกับสาวสวยอีกคนหนึ่งที่รออยู่ในห้องพัก
สิริเดินมาถึงหน้าห้องพักห้องหนึ่ง เขามองซ้ายมองขาวจนแน่ใจว่าไม่ใครอยู่ จึงเข้าไปในห้อง โดยไม่รู้ว่ามีคนบางคนแอบดูอยู่
“พิณแก้ว” สิริขานเรียกแล้วก็รั้งหญิงสาวเข้ามากอดจูบ
“คุณสิริ ปล่อยพิณเถอะค่ะ”
“แต่ผมอยากกอด อยากจูบคุณ” สิริเอ่ยออดอ้อน แววตาแพรวพราว
- Writer
