ตอนที่ 5
1080 Words
ตอนที่ 5
“เป็นอะไรหรือเปล่า” สิริเอ่ยถามเมื่อคนข้างกายนิ่งเงียบไป มือที่ลูบไล้ร่างกายของเขาก็หยุดไปเช่นกัน
“คุณสิริรักว่าที่คู่หมั้นของคุณหรือเปล่าคะ”
“ทำไมถามแบบนี้”
“พิณขอโทษค่ะที่ถามคำถามโง่ๆ ออกไป” พิณแก้วขยับลุกขึ้นมาไหว้ขอโทษ สิริเห็นแล้วก็รั้งเข้าไปกอด เขายอมรับเลยว่าหลงพิณแก้วมากๆ เพราะเธอว่านอนสอนง่าย ไม่เหมือนนิธารา เพราะรายนั้นห้ามเขาทุกอย่าง แม้แต่จะจับมือยังไม่ยอม
“ผมไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น แต่ที่ผมต้องหมั้นก็เพราะคำสั่งของคุณแม่ ผมไม่อยากขัดใจท่าน เลยยอมหมั้นให้มันจบๆ ไป”
“จริงเหรอคะ”
“คุณไม่เชื่อผม?”
“เปล่าค่ะ”
“คุณอย่าห่วงเลย ผมไม่มีวันทิ้งคุณ”
“จริงๆ นะคะ”
“ผมหลงคุณขนาดนี้ แล้วยังจะถามทำไมอีก” สิริพลิกร่างนุ่มลงไปนอนด้านล่าง แล้วพลิกตัวขึ้นคร่อม แล้วเริ่มร่ายเพลิงสวาทใส่ผู้ช่วยเลขาย้ำให้เธอรู้ว่าเขาหลงเธอจริงๆ
ขณะที่อีกคนกำลังมีความสุขอยู่กับบนเตียงกับสาวสวย ด้านว่าที่คู่หมั้นสาวก็นั่งมองมือโทรศัพท์ราวกับเป็นของแปลกใหม่ เมื่อเธออยากโทรไปสารภาพความจริงกับคุณหญิงว่าเธอทำตัวเหลวแหลกแค่ไหนเมื่อครั้งที่ท่านส่งไปเรียนร่ำเรียนที่เมืองนอก แต่จนแล้วจนรอดเธอก็ไม่กล้ากดโทรออกซะที
‘คุณหญิง นิดขอโทษ นิดทำให้คุณหญิงผิดหวัง’
******
ช่วงค่ำของวัน คลินท์เดินทางกลับมาที่บ้านพักทันที หลังได้รับโทรศัพท์จากแม่บ้านว่าคุณย่าของเขามารอพบและยังบอกอีกว่าจะพาลูกชายของเขากลับไปด้วย
“คุณย่า มีธุระอะไรกับผมครับ” เมื่อเดินมาถึงห้องรับแขกแล้วคลินท์ก็เปิดฉากถามผู้เป็นย่าทันที
“ตาคลินท์ แกจะไปเมืองไทยทำไม” ผู้เป็นย่าถามกลับทันทีเมื่อได้พบหน้าหลานชายเพียงคนเดียว หลานชายที่ท่านตั้งความหวังเอาไว้มาก ทั้งเรื่องงานและเรื่องคู่ครอง แล้วคนที่เหมาะสมกับหลานชายก็มีเพียงแซนด้าคนเดียวเท่านั้น
“ผมต้องดูไปโรงงานครับ โรงงานที่นั่นใกล้เปิดแล้วผมเลยต้องไปดูด้วยตัวเอง ส่วนงานทางนี้คุณย่าไม่ต้องห่วง ผมจะให้คอนนี่คอยดูให้”
“แกแน่ใจว่าจะไปดูโรงงาน ไม่ใช่กลับไปหาผู้หญิงคนนั้น” ผู้เป็นย่าย้อนถามอย่างรู้ทันและท่านก็มั่นใจว่าหลานชายคงไม่ได้ไปดูโรงงานที่ประเทศไทยอย่างเดียว
“แล้วถ้าผมจะกลับไปเยี่ยมเมียเก่าของผมบ้าง จะเป็นไรไปครับคุณย่า”
“แต่ย่าไม่อยากให้แกกลับไปยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นอีก แล้วถ้าแกไม่เชื่อย่า แกกับย่าได้เห็นดี!” คนเป็นย่ายื่นคำขาด ฝ่ายหลานชายฟังแล้วก็ถอนใจเบาๆ
“คุณย่าครับ ผมว่าเราเลิกพูดเรื่องนี้ดีกว่าครับ ผมเบื่อ”
“ถ้าแกเบื่อ งั้นแกก็ห้ามไปเมืองไทย”
“ผมต้องไปดูโรงงานครับ”
“ส่งคอนนี่ไปดูก็ได้”
“ผมจะไปเองครับ” คลินท์ยืนกรานจะไปให้ได้ แล้วก็นึกสงสัยเหมือนกันว่าเพราะอะไรทำไมคุณย่าถึงไม่อยากให้เขาไปเจอผู้หญิงหน้าเงินคนนั้น
‘หรือคุณย่ามีเรื่องปิดบังเขา’
“ถ้าแกยืนยันจะไป งั้นก็ไปคนเดียว ส่วนลูกของแกต้องอยู่กับย่า” คนเป็นย่าต่อรอง
“ผมจะพาลูกของผมไปด้วย”
“แต่ย่าไม่ให้แกพาไป” ผู้เป็นย่าตวาด พลางปรายตามองไปยังเด็กน้อยที่กำลังมองดูผู้ใหญ่โต้เถียงกันไปมาตาแป๋ว ก่อนที่คลินท์จะสั่งให้บารอนเข้าไปเอาตัวลูกชายขึ้นไปพัก
“บารอน! หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ ห้ามเข้าใกล้หลานฉัน” คุณเซียล่าหันไปตวาดห้ามบอดี้การ์ดของหลานชาย ส่งผลให้เด็กน้อยทำหน้าเบ้แล้วร้องไห้ ปากจิ้มลิ้มน่ารักก็พร่ำเรียกหาแต่บิดา จูเลียเลยต้องปล่อยเด็กน้อยไปหาพ่อ
“ฟลินท์! มาหาย่า” ผู้เป็นย่าตวาดสั่งเด็กน้อยเสียงดัง
“คุณย่า อย่าตวาดลูกผม”
“งั้นแกก็ให้ลูกแกอยู่กับย่าสิ”
“ไม่ครับ ผมก็จะพาลูกผมไปด้วย ส่วนเรื่องที่คุณย่าคิดจะรั้งลูกของผมเอาไว้เพื่อใช้เป็นข้อต่อรองกับผม ผมว่าคุณย่าเลิกใช้วิธีนี้เถอะครับ ส่วนเรื่องผู้หญิงคนนั้นผมกลับไปหาแน่ แต่ผมไม่ได้คิดจะกลับไปคืนดี” คลินท์บอกเสียงแข็ง พลางโอ๋ลูกชายตัวน้อยไปด้วยและเพียงไม่กี่นาทีลูกชายก็หยุดร้อง
“ตาคลินท์! นี่แกกล้าขัดคำสั่งย่าเหรอ” คุณเซียล่าตวาดกลับด้วยความไม่พอใจเมื่อหลานชายเริ่มแข็งข้อใส่
“ผมไม่ได้อยากขัดคำสั่งคุณย่า แต่ผมเบื่อกับเรื่องนี้เต็มทนแล้ว แล้วผมขอร้อง คุณย่าอย่าตวาดใส่ลูกผมอีก” คลินท์ปรับโทนเสียงให้อ่อนลง แต่ความไม่พอใจก็ยังฉายชัดบนใบหน้าหล่อเหลา
“แกมันหลงลูกของแกมากไปแล้วนะตาคลินท์ แล้วอย่าให้ฉันรู้ว่าแกกลับไปหลงนังแม่มันอีกก็แล้วกัน ไม่งั้นทรัพย์สมบัติทุกอย่างของพ่อแม่แก ฉันจะยกให้คนอื่น” ผู้เป็นย่าเอ่ยเสียงกราดเกรี้ยว ใจก็ยิ่งแค้นเคืองผู้หญิงไร้สกุลคนนั้นที่ทิ้งสายเลือดเอาไว้ให้มันทิ่มแทงหัวใจของตน แล้วหากรู้ว่าการเอาเด็กนอกสมรสคนนี้เอาไว้แล้วจะทำให้หลานชายเพียงคนเดียวคิดแข็งข้อแบบนี้ ครั้งนั้นคงให้เด็กนอกคอกคนนี้ไปอยู่กับแม่ไร้สกุลคนนั้นเสียก็ดี
“ถ้าคุณย่าคิดจะเอาเหตุผลนี้มาเป็นข้อต่อรองกับผม ผมบอกเลยว่าผมไม่สน แล้วคุณย่าก็เลิกคิดจะใช้วิธีงี่เง่าพวกนี้มาบ่งการชีวิตผมได้แล้ว ผมโตแล้วนะครับ ผมตัดสินใจอะไรเองได้ เรื่องของแซนด้าก็เหมือนกัน ผมไม่มีวันแต่งงานกับแซนด้า” คลินท์ตอบกลับด้วยความรู้สึกเบื่อหน่าย ที่ต้องมาทนรับฟังเรื่องพวกนี้ เพราะไม่ว่าจะกี่ครั้งคุณย่าของเขาก็มักจะพูดอยู่แบบนี้เสมอ แต่ครั้งนี้เขาจะไม่ยอมให้คุณย่าบงการชีวิตได้อีกแล้ว
- Writer
