ตอนที่ 3

1094 Words

ภาพที่หล่อนกำลังเอามือบีบเคล้นสองเต้าของตัวเองจนน้ำนมสีขาวพวยพุ่งออกมาเป็นสาย ทำเอาเลือดกำเดาของคนแอบดูแทบสาดทะลักออกมา “อ๊า… ” นวลยังคงพริ้มตา มือเรียวบีบเคล้นหัวนมตัวเองจนปูดเป่งเป็นสีทับทิมแดงเรื่อ หล่อนเสียวซ่านจนเผลอครางออกมา ด้วยช่วงนี้ร่างกายของนวลอ่อนไหวต่อสัมผัสปลุกเร้าเหลือเกิน นานแล้วที่นวลห่างผัว ตอนนี้ไม่ว่าจะแตะต้องตรงส่วนไหนของกายสาว ก็รู้สึกร้อนวูบวาบหวั่นไหวไปหมด นวลกำลังโลมเล้าตัวเอง ล้อเล่นกับความรู้สึกของตัวเองโดยหารู้ไม่ว่ากำลังมีสายตาคู่หนึ่งแอบมองอยู่หลังพุ่มไม้ที่อยู่ไม่ไกลกันนัก กำลังชักว่าวไปพร้อมกับหล่อน ‘โอ้ว… แม่คุณเอ๊ย’ เสียงคนที่กำลังแอบดูหล่อน อุทานลั่นอยู่ในใจ ตะลึงมองทรวงอกอวบคัดของนวล นึกอิจฉาก้อนสบู่ที่ได้สัมผัสเคล้าทั่วเรือนร่างอะร้าอร่ามของแม่ลูกอ่อนที่กำลังปลดปล่อยอารมณ์ไปท่ามกลางสายน้ำ ปล่อยให้กระแสน้ำเอื่อยไหลเข้ามาเล้าโลมโอบร่าง ยืนอวดความอร่ามอะร้าอยู่ในลำคลอง “อ๊า… ซี้ดดดด” นวลพริ้มตาคราง ยิ่งไล้ลูบเรือนร่างเปล่าเปลือยของตัวเอง หล่อนก็ยิ่งมีอารมณ์ หากก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนักสำหรับผู้หญิงที่ยังสาวยังสวย อยู่ในวัยเจริญพันธุ์ มีความต้องการทางเพศเต็มเปี่ยมอย่างนวลจะเกิดอารมณ์ตามธรรมชาติขึ้นมาบ่อยๆ ถึงตอนนี้ก็เกือบสองเดือนแล้วที่ ‘ยุทธ’ สามีของนวลต้องจากไปทำงานไกลถึงประเทศลิเบีย นวลคิดถึงสามีขึ้นมาจับใจ หล่อนแหวกว่ายเหมือนเงือกน้อย ข้ามน้ำไปอีกฝั่งคลองแล้วว่ายน้ำกลับมาที่สะพาน หวังให้ความเหนื่อยล้าช่วยดับอารมณ์ใคร่ที่ตัวเองพยายามข่มกลั้นมาตลอดสองเดือน แต่กลับพบว่าการออกแรงให้ตัวเองเหนื่อยด้วยการว่ายน้ำข้ามคลองไปมานั้นไม่ได้ช่วยให้ความ ‘เ****น’ ที่รุมรึงอยู่ในอารมณ์ลดลงแต่อย่างใด แต่กลับยิ่งทำให้เลือดในกายสาวสูบฉีด ความต้องการพล่านพลุ่งรุนแรงขึ้นมายิ่งกว่าเดิม นวลรีบคว้าผ้าถุงมาสวมอีกครั้ง เมื่อสังเกตเห็นความเคลื่อนไหวที่พุ่มไม้ นกสองสามตัวโผบินออกมาด้วยท่าทางตกใจ เป็นสัญญาณบอกใครรู้… ว่าต้องมีใครอยู่ตรงนั้นอย่างแน่นอน “นั่นใครน่ะ… ” นวลตะโกนถาม รีบก้าวขึ้นมาจากตลิ่ง ก่อนที่สายตาจะปะทะเข้ากับเรือนร่างกำยำของคนที่ซ่อนกายอยู่หลังพุ่มไม้ “พะ… พ่อเอง… ” ‘โมกข์’ ตอบเสียงตะกุกตะกักจนเป็นพิรุธให้คนถามรู้สึกได้ พ่อผัวปรากฏกายขึ้นท่ามกลางความตกใจของสะใภ้ ที่นวลตกใจก็เพราะหล่อนไม่รู้ว่าเขาเพิ่งมาหรือว่าอยู่ตรงนี้นานพอจะเห็นหล่อนเล้าโลมตัวเองเมื่อครู่ ให้ตายเถอะ! นวลรู้สึกอับอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี “พ่อโมกข์มาทำอะไรตรงนี้จ๊ะ” นวลพยายามควบคุมสุ้มเสียงให้เป็นปกติ หล่อนทั้งตื่นเต้นและตกใจ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าพ่อผัวอาจจะเห็นสิ่งที่หล่อนทำเมื่อครู่ “พ่อกำลังจะมาอาบน้ำเหมือนกัน” โมกข์ตอบเสียงเรียบ ยกมวนยาเส้นที่คีบไว้ในมือขึ้นสูบ พยายามควบคุมท่าทางไม่ให้มีพิรุธ นวลจ้องมองร่างสูงใหญ่สะดุดตา เนื้อตัวของโมกข์กำยำล่ำสันไปด้วยมัดกล้าม แสงแดดประกายสุดท้ายของตอนใกล้ค่ำสาดมาอาบร่างสูง เห็นสายเหงื่ออาบเลื่อมที่ปั้นไหล่และอกสะท้อนเป็นมันปลาบ ที่หล่อนเห็นก็เพราะเขานุ่งกางเกงขาก๊วยเพียงตัวเดียว เปลือยอกอวดช่วงบนตามประสาผู้ชายบ้านๆ ที่อยู่กับการทำสวนมาครึ่งค่อนชีวิต งานในสวนที่ต้องเจอกับแดดลมเป็นประจำทำให้ผิวของโมกข์เป็นสีน้ำตาล หากแต่นวลกลับชอบสีผิวเข้มๆ แบบนี้ ชอบใบหน้าหล่อเข้มแบบนี้ มันดูคมคร้ามสมชายชาตรี เส้นขนสีดำเป็นแพแผ่กระจายทั่วอกกว้าง ยิ่งทำให้พ่อสามีอายุใกล้แตะห้าสิบปีคนนี้… ช่างดูเซ็กซี่สะดุดตาเหลือเกิน “แล้วนวลล่ะ… อาบน้ำเสร็จแล้วหรือจ๊ะ” โมกข์ทำทีว่าตัวเองเพิ่งมาถึง ทั้งที่แอบมองและทำสิ่งน่าอายอยู่หลังพุ่มไม้จนสะใภ้แม่ลูกอ่อนอาบน้ำเสร็จ “หนูอาบน้ำเสร็จแล้วจ้ะ… ขอตัวก่อนนะจ๊ะ” และในจังหวะที่หล่อนกำลังจะก้าวเดินออกมาจากสะพาน “อุ๊ย… ” นวลสะดุ้ง จู่ๆ ก็รู้สึกว่ามีตัวอะไรสักอย่างกำลังเคลื่อนไหวอยู่ในผ้าถุง “เป็นอะไร… ” โมกข์ทำหน้าสงสัย “ตัวอะไรไต่อยู่ในผ้าถุงค่ะพ่อโมกข์” นวลพยายามสลัดชายผ้าถุง โมกข์เห็นแมงกระชอนตัวหนึ่งร่วงลงมา มันวิ่งหลบเข้าไปในพงหญ้าด้วยความรวดเร็วก่อนที่นวลจะทันได้เห็น “ปลิงหรือเปล่า… ” ความคิดชั่วช้า แวบเข้ามาในหัวของพ่อผัวจอมหื่น กล่าวออกมาเหมือนผู้ใหญ่หลอกเด็ก “อะไรนะ… งืออออ… มีปลิงด้วยหรือ” นวลออกอาการกลัว “ใช่… พ่อลืมบอกไปว่าในคลองมีปลิง… ยิ่งชุกชุมมากในช่วงฝนตก เมื่อเดือนก่อนมีป้าคนหนึ่งบ้านอยู่ถัดไปจากบ้านเราเพิ่งโดนปลิงเข้าตรงนั้น… หลังจากลงไปเก็บผักบุ้ง” ด้วยความคิดหื่นที่ผุดวาบเข้ามาในหัวของโมกข์ ด้วยราคะกำลังครอบงำจิตใจ จึงต้องแต่งนิทานหลอกเด็ก “ว้าย… งือ… อย่าบอกนะว่าปลิงมันเข้าไปตรงนั้นของหนู” นวลยิ่งกลัว เมื่อได้ยินที่พ่อผัวบอก “นั่นสิ… พ่อช่วยดูให้นะ… ชักช้าเดี๋ยวมันเข้าไปลึกจะลำบาก… พ่อมีวิธีเอาออก… รีบตามพ่อมา” โมกข์เดินนำมาที่กระท่อมร้างหลังป่ากล้วย ด้วยความกลัว นวลจึงรีบเดินตามมาโดยไม่ได้สงสัยว่ามันคือแผนการของพ่อผัว “นอนลงจ้ะ… เร็วสิจ๊ะ… เดี๋ยวปลิงเข้าลึกเอาออกไม่ทันต้องไปโรงพยาบาล ต้องขึ้นขาหยั่งถ่างขาอ้าซ่าให้อายหมอไม่รู้ด้วยนะ” โมกข์ขู่จนนวลมองเห็นภาพ หล่อนมองไปยังแคร่ไม้ไผ่ตรงหน้า โมกข์ดึงเอาใบจากออกมามวนยาเส้น “พะ… พ่อโมกข์จะทำอะไรจ๊ะ… ” ความกลัว ทำให้สะใภ้ทอดร่างนอนหงายลงบนแคร่ไม้อย่างว่าง่าย หากก็ไม่วายสงสัยเมื่อเห็นพ่อผัวจุดยาเส้นสูบทั้งที่บอกว่าจะกำลังจะช่วยหาปลิงในผ้าถุง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more