ตอนที่ 8
1069 Words
คำพูดของนวลทำให้ชายอีกคนที่แอบดูอยู่หลังกระท่อม รีบก้าวออกมาเสียก่อนที่คนข้างในจะรู้ว่าความลับแตก
“นวลจ๋า… เรามาเจอกันที่นี่อีกนะ”
โมกข์ติดใจ รีบนัดหมาย ด้วยนึกอยากกินสะใภ้ขึ้นมาอีก
“จ้ะ… ”
นวลตอบอายๆ ด้วยหล่อนเองก็แอบติดใจในรสสวาทของพ่อผัวไม่ต่างกัน
โมกข์ลีลาร้าย
เซ็กส์จัดสุดๆ ก็ใครจะคิดว่าผู้อายุคราวพ่อคนนี้จะเรี่ยวแรงดีเหมือนม้าศึก กระแทกกระทั้นถึงอกถึงใจหล่อนจนอยากมานอนให้เขาจัดหนักอีกรอบ
“หนูต้องไปแล้ว”
มีความกังวลในน้ำเสียงของนวล โมกข์เอามือรวบเอวคอด นวลค่อยๆ ขยับถอนกลีบสวาทออกมาจากลำเนื้อร้อนผ่าว เป็นมันเลื่อมไปด้วยน้ำหล่อของกันและกันที่หลั่งออกมาผสมผสาน อาบเลื่อมลำเอ็นและกลีบสวาทของนวล
“อู้ววว… ”
นวลพรูลมหายใจออกมา ความหน่วงแน่นคลายลงพร้อมกับอวัยวะเพศยาวใหญ่ของพ่อผัวที่ถอดถอนออกมาจากโพรงสวาทกลวงโบ๋
นวลก้มลงมองกลีบสาวแดงช้ำเบ่งบวมเป็นขอบนูน มีน้ำกามสีขาวของโมกข์ไหลตามออกมา จากนั้นนวลก็เหลือบมองลำเนื้อของพ่อสามี มันใหญ่มาก ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งที่ตาเห็นอยู่นี้… จะสอดใส่ในตัวหล่อนมาแล้ว
ในเวลาต่อมา
“นวล… มาแล้วหรือจ๊ะ… เจไดกำลังร้องหิวนมพอดี”
ทองสร้อยถาม เมื่อบานประตูห้องถูกผลักเข้ามาพร้อมกับร่างคุ้นตาของนวล
“มะ… มาแล้วจ้ะพี่สร้อย”
นวลตอบตะกุกตะกัก ทั้งที่พยายามเก็บซ่อนท่าทางที่ดูคล้ายกับคนเพิ่งทำความผิดมาหมาดๆ
“นวลมาให้นมลูกเถอะจ้ะ… ”
ทองสร้อยอุ้มร่างจ้ำม่ำของเจไดมาส่งให้ผู้เป็นแม่ เด็กน้อยดีใจที่เห็นนวล
“งั้นพี่ขอตัวไปหาข้าวให้พ่อโมกข์ก่อนนะ… ”
ทองสร้อยกล่าว นวลรับร่างจ้ำม่ำของลูกชายมาอุ้ม
“ขอบใจพี่สร้อยนะจ๊ะที่ช่วยดูหลาน”
นวลกล่าว อุ้มลูกน้อยพามานั่งลงบนเตียงนอน ตั้งอยู่ชิดผนังด้านในของห้อง
“ไม่เป็นไรจ้ะ… เจไดน่ารัก พี่ชอบเลี้ยงหลาน”
แวบหนึ่งทองสร้อยแอบสังเกตเห็นใบหญ้าแห้งที่ติดอยู่กับเส้นผมด้านหลังของนวล โดยที่ไม่รู้เศษหญ้าพวกนั้นติดมาตอนที่นวลทอดร่างนอนหงายลงบนแคร่ไม้ พลีกายให้พ่อของหล่อนขยี้กามเพราะความเหว่ว้าที่เกาะกุมหัวใจนวลมานานแรมเดือน
ทองสร้อยก้าวออกจากห้องไปแล้ว
นวลวางร่างลูกน้อยลงบนเตียง เมื่อเปิดเต้านมขึ้นมาแล้วนึกขึ้นได้ว่านมเพิ่งโดนพ่อผัวดูดมาหมาดๆ จนแดงช้ำ หัวนมยังเปียกชื้นไปด้วยคราบน้ำลาย
นวลเข้ามาล้างเต้านมในห้องน้ำแล้วออกมาอุ้มร่างของลูกชายลงนอนหงายบนตัก บีบนมป้อนใส่ปากลูก ดูดกินอย่างโหยหิว
นวลเอามือลูบศีรษะลูกด้วยความรัก วูบหนึ่งหล่อนเกิดอาการสะทกสะท้อนใจ กับสิ่งที่เพิ่งแอบทำมาหมาดๆ
แต่จะทำยังไงได้… ก็การที่หล่อนต้องตกอยู่ในสภาพของผู้หญิงห่างผัว มันช่างเหว่ว้าเกินจะทน
ในเวลาเดียวกันนั้น
ที่ริมคลองหลังบ้าน ขณะที่โมกข์กำลังยืนสูบยาเส้น พ่นควันสีขาวกำจายพวยพุ่งไปในเวิ้งอากาศของตอนใกล้ค่ำ พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นรถกระบะที่แล่นมาจอดใกล้สะพานที่นวลลงอาบน้ำเมื่อพักใหญ่ๆ ที่ผ่านมา
“โมกข์… ”
ชายร่างสูง ตัวใหญ่ ผิวคล้ำ ใบหน้ามีหนวดเครา ก้าวลงมาจากรถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อสีดำคันใหญ่พร้อมกับตะโกนเรียกโมกข์เสียงดัง
“อ้าว… กำนันทีปต์มาทำอะไรใกล้ค่ำป่านนี้”
โมกข์ร้องถาม ‘ทีปต์’ อดีตกำนันประจำตำบลที่ตอนนี้ผันตัวมาเป็นเจ้าของตลาดสด มีร้านขายผลไม้อยู่ในตลาดแม่กลองหลายร้าน
“ขับรถผ่านมาพอดี… ก็เลยแวะหาไอ้พันน์ มันบอกว่ามีชมพู่แก่จัดกำลังจะเก็บได้ในสามสี่วัน จะให้มันเอาไปส่งให้ที่ตลาด”
กำนันทีปต์บอกถึงสาเหตุที่ต้องขับรถลัดเลาะเข้ามาถึงถนนริมคลองหลังบ้าน
“ไอ้พันน์ไปส่งเมียผมซื้อของที่ตลาดนัด… อีกสักพักคงกลับ”
โมกข์ตอบ
“งั้นเรื่องชมพู่ฝากบอกไอ้พันน์ด้วยนะ… ฉันขอตัวกลับก่อน… เดี๋ยวต้องไปธุระต่อ”
กำนันทีปต์สั่งเอาไว้แล้วขับรถกระบะลัดออกมาทางชายทุ่งด้านหลัง
โมกข์ยืนมองส่งจนรถของอดีตกำนันแล่นลับไปจากสายตา ก่อนเสียงเรียกของทองสร้อยดังมาจากด้านหลัง ตามให้ไปกินข้าวที่เตรียมไว้ในสำรับในครัว
อีกสองวันต่อมา
“เสร็จหรือยังจ๊ะพี่โมกข์… ชักช้าเดี๋ยวฉันไม่ทันรถ”
นางชบากับทองสร้อยที่ยืนรออยู่ใกล้กับรถกระบะจอดอยู่หน้าบ้าน ตะโกนตามโมกข์ที่กำลังเดินออกมาจากบ้าน
“เสร็จแล้วจ้ะ… เดี๋ยวถ้าไปส่งไม่ทันรถโดยสาร พี่จะขับไปส่งถึงเชียงใหม่เลยดีไหม”
โมกข์ส่งเสียงกระเซ้าภรรยา
“พี่โมกข์ทำเป็นพูดเล่นไป… ถ้าฉันขอให้ไปส่งถึงเชียงใหม่จริงๆ จะขี้คร้านไม่อยากขับรถ”
นางชบาว่าให้สามี
“โถ… นี่ถ้าไม่ติดว่าจะต้องช่วยไอ้พันน์เก็บชมพู่ทั้งสวน พี่จะขับรถไปส่งให้ถึงบ้านพ่อตาแม่ยาย”
โมกข์กล่าวเอาใจนางชบา วันนี้หล่อนมีธุระต้องไปร่วมงานบวชลูกชายของน้องสาวที่อยู่เชียงใหม่ และทองสร้อยต้องไปเป็นเพื่อนเดินทางไปด้วย
ในเวลาเดียวกันนั้น
จากบานหน้าต่างห้องนอน พันน์ยืนมองจนแน่ใจว่ารถกระบะของพ่อตาแล่นพ้นประตูบ้านไปแล้ว จึงรีบเดินมาเคาะประตูห้องของนวลที่อยู่ติดกัน
เพราะว่าตอนนี้หัวใจของมันกำลังพลุ่งพล่านไปด้วยความกระสัน หลังจากแอบเอาสว่านเจาะผนังห้องจนเป็นรูตอนนวลไม่อยู่ห้อง แอบเอาปฏิทินมาแขวนทับรู เอาไว้แอบมองนวลอยู่หลายวัน
- Writer
