เพื่อนรัก เพื่อนร้าย

ตอนที่ 4

"ใครบอกมึง กฎข้อไหนที่เขาห้าม ไม่ให้เพื่อนกับเพื่อนมีอะไรกัน!"

ผมย้อนถามคนที่นั่งอยู่บนหน้าตัก จีน่าเบิกตากว้าง มือขาวๆของมันเคลื่อนมาดันใบหน้าของผมออกห่าง ผมไม่รู้ ว่าคำพูดของผม จะมีอิทธิพลต่อมันหรือไม่ แต่เชื่อเถอะ คราวนี้ผมจะสั่งสอนมัน สั่งสอนให้มันจดจำ ว่าทุกครั้งที่มันต่อรองกับผม มันไม่ควรเอาผู้ชายคนอื่น มาเป็นข้อต่อรองให้ผมเลือกที่จะทำอะไรตามใจมัน ผมจะทำให้มันรู้สึกเข็ดขยาด จนไม่กล้าเอ่ยถึงผู้ชายคนไหนอีกเลย

"กรี๊ดดดดด ไอ้เหี้ยเจ้า!"

ร่างเล็กกว่า ดิ้นพล่านขึ้นมาทันที เมื่อผมเลือกที่จะซุกไซ้ใบหน้าไปตามซอกคอขาว ปลายจมูกโด่งและปาก ทำหน้าที่ของมันอย่างรู้งาน สูดดมกลิ่นกายของผู้หญิงที่ผมเรียกว่าเพื่อน กลิ่นน้ำยาซักเสื้อผ้าของผม ที่ติดอยู่บนเสื้อที่เธอสวมใส่ ปะปนกับกลิ่นหอมของเรือนกาย ไหนจะกลิ่นแชมพูสระผมที่เธอใช้ ให้ตายเถอะ ทุกอย่างมันโครตลงตัว มีเสน่ห์ น่าค้นหา จนแทบลืมไปเลยว่า นี่คือเพื่อนของตัวเอง

"อ๊าาา มึงอย่าดูด"

ให้ตายเถอะ เสียงของมัน แม่ง.. จะเซ็กซี่ไปไหน ผมขยับริมฝีปาก ขบเม้มไปตามซอกคอขาวอย่างเอาแต่ใจ จะมีรอยหรือมีไรก็ช่างหัวมัน

พรึ่บบบ~

"มึงงงง ไม่.." มือบางกระชากหัวของผมอย่างแรง จนผมสะดุ้งสุดตัว เกิดมาไม่เคยมีเลยสักครั้ง ที่ผู้หญิงคนไหนจะกล้ากระชากหัวผมออกห่างแบบนี้

แต่ให้ตายเถอะ

ที่จีน่ากระชากหัวผมเมื่อสักครู่ เป็นเพราะผมดึงเสื้อของมัน หมายจะถอดแบบที่ผมต้องการ แต่ผมกลับทำได้แค่เลิกร่นขึ้นสูงเท่านั้น ยัยนั่นกลับกระชากหัวผมออกห่าง ซึ่งแน่นอนว่า ใบหน้าของผม ผละออกจากซอกคอขาวตั้งแต่วินาทีนั้น แม่งเอ้ย แล้วมันก็ทำให้ผม มองเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างชัดเจน

เอ็นร้อนที่อยู่ภายใต้กางเกงยีนส์ขายาว ปวดหนึบขึ้นมาตั้งแต่วินาทีนั้น

ผมจ้องหน้าอกจีน่าแบบไม่เชื่อสายตา ทั้งอวบ ทั้งขาว แล้วตรงนั้น แม่งเอ้ย..

"ไอ้เจ้า มึง.. กรี๊ดดด!"

เถอะ ไหนๆก็ไหนๆ อยู่ต่อหน้าขนาดนั้น หากปล่อยผ่านคงน่าเสียดาย

ผมรวบเอวบางเข้ามาประชิด ริมฝีปากร้อนเผยอออกรอคอย ทันทีที่ร่างขาวสะอาดตาแนบเข้ามาชิด ผมครอบครองปลายยอดถันสีหวานนั่นทันที

จ๊วบบ~

ให้ตายนี่เพื่อนกูไหมวะ!

ผมพยายามแล้วนะ พยายามจะบอกว่านี่คือเพื่อน เพื่อนที่รู้จักกันมาตั้งหลายปี ประถม มัธยม มหาลัย ไม่มีใครรู้จักผมเท่ามัน ไม่มีใครรู้จักมันเท่าผม ไม่มีใครรู้จักเราดีเท่ากันและกัน และผมไม่เคยรู้เลยด้วยซ้ำ ว่ามันจะซ่อนรูปขนาดนี้

"อ๊ะ อ๊าาาาส์.."

ให้ตาย ก็ในเมื่อมันครางแบบนี้ แล้วผมจะเอาปัญญาที่ไหนไปหยุดได้ ปลายลิ้นร้อนเลียวนยอดอกอย่างเอาแต่ใจ มือข้างหนึ่ง บีบคั้นที่ความคัดตึงชูชันอย่างบ้าคลั่ง ที่ไม่บ่อยเลย จะได้เจอของดีแบบนี้ ตัวตนของผมที่อยู่ภายใต้กางเกงยีนส์อย่างดี ถูกปลุกเร้าขึ้นมาอย่างง่ายดาย

ทั้งขาว ทั้งสวย มีใครเห็นเหมือนที่ผมเห็นหรือเปล่าวะ

อยู่ๆก็หงุดหงิดขึ้นมาเสียง่ายๆ ผมพลิกร่างเล็กกระแทกกับโซฟาด้วยความไว จากนั้นก็โถมทับร่างของมันในทันที

"ไอ้เหี้ยเจ้า นี่กูนะ กูเพื่อนมึง!"

มันร้องบอกผมเสียงหอบ มือบางพยายามที่จะยกมาปกปิดเรือนร่างของตัวเองเอาไว้ แต่เป็นเพราะผมกำลังมองอยู่ ทำให้ผมเลือกที่จะปัดมือนั้นออกห่าง ในทันที

"กูเพื่อนมึงนะ มึงไม่มีสิทธิ์มาทำกับกูแบบนี้!"

เออ ต่อให้มันจะย้ำคำว่าเพื่อน ผมก็ไม่สงบอยู่ดี ตื่นแล้ว แล้วมันก็หลับยากฉิบหาย!

"มึงมันแรด แค่นี้คงไม่อาย!"

จ๊วบบบ~

"อ๊าาาาส์ อื้ออออ!"

ผมซุกใบหน้า เข้าไปดูดกลืนที่ยอดอกของมัน มันแม่งโครตแรด ที่ครวญครางออกมาดังลั่น แอ่นอกขึ้นมาอย่างง่ายดาย ส่วนผมมันน่าไม่อาย อยากต่อให้เสร็จ ทั้งที่นี่ คือเพื่อนตัวเอง

แพล็บ~

ปลายลิ้นร้อน ตวัดโลมเลียจุกสีหวานอย่างหยอกเย้า อยากถอดเอาเข็มขัดหนังราคาแพง โยนออกไปให้พ้นทาง อยากดึงกางเกงของตัวเองให้ร่วงลงไปเสียตอนนั้น อยากกระชากปราการที่จีน่าสวมใส่ให้มันขาด อยากกระแทกเข้าไปในตัวมันอย่างจริงๆจังๆ

แต่ทว่า

ครืดด~ ครืดด~

โทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงยีนส์สั่นคลอน ผมชะงักไปเล็กน้อย ก่อนที่จีน่าจะผลักผมออกห่างจนสุดแรง

มันรีบดึงเสื้อลงมาปกปิดทุกอย่าง ในขณะที่ผมควานหาโทรศัพท์ด้วยความหงุดหงิด ปรายตามองหน้าจอโทรศัพท์มือถือเพียงนิด ก่อนจะเงยหน้า มองสบตากับจีน่าอย่างเดิม

"คือกู.." เสียงของผมขาดหาย ไม่รู้จะไปต่อแบบไหน ในขณะที่มันมองหน้า สบตากับผมง่ายๆ ต่างฝ่ายต่างเงียบไป สุดท้ายมันก็เป็นฝ่ายที่พูดออกมา

"ช่างแม่งเถอะ เพื่อนกัน!"

---

ขอ 1 Like 1 comment นะคะ

♥♥♥