เพื่อนรัก เพื่อนร้าย

ตอนที่ 9

ฉันเลือกที่จะหันหลังให้ไอ้เจ้า เมื่อคำว่าตามสบายจากปากของฉัน มันหลุดออกไปแล้ว เอาเข้าจริง มันไม่มีคำไหนที่จะเหมาะมากกว่าคำนั้นหรอก หลายครั้งที่ฉันพยายามห้ามเรื่องผู้หญิงกับมัน เพราะที่ผ่านมาชีวิตของมันมีแต่ปัญหา กับเรื่องของผู้หญิงทั้งนั้น

คนอื่นมายุ่งกับคนของมันบ้าง มันไปยุ่งกับของคนอื่นบ้าง แล้วสุดท้าย พอมันเจ็บมา ทุกครั้งก็มีแต่ฉันที่ดูแลมัน

มันไม่แปลกหรอก หากฉันจะห้ามมัน แต่ถ้าเกิดมันเลือกแบบนั้น มันคิดที่จะไม่ฟังคำพูดของฉัน ฉันก็จะเลิกสนแล้วเหมือนกัน

เรื่องของมัน มันจะโดนกระทืบ เพราะไปยุ่งกับเมียใครเขาเข้า จากนี้ก็เรื่องของมัน

"เออ ตามสบาย จากนี้มึงจะถูกผู้ชายคนไหนหลอกฟันก็เรื่องของมึงเหมือนกัน!"

ฉันไม่หันกลับไป ทำเหมือนไม่สนใจคำพูดของมัน ไอ้ผู้ชายปากร้าย ไอ้ผู้ชายปากจัด ฉันเกลียดขี้หน้ามันแล้วเหมือนกัน

"จีน่า~" ชื่อของฉันที่ลอยมาตามหลัง ส่งผลให้ฉันหันไปหาต้นเสียงทันที

พบคนที่มาขอชนแก้วกับฉันตอนอยู่ด้านใน เอาเข้าจริงไม่ได้รู้จักกันมากมาย แต่หมอนี่เคยเป็นแฟนเก่าของเพื่อนเก่าฉันเท่านั้นเอง

"กำลังจะกลับหรอ~"

"อ๋อ อื้ม" ฉันตอบปัดๆ เมื่อหมอนั่นเดินเข้ามาหาฉัน

"เรากำลังจะกลับเหมือนกัน ขอไปส่งได้ไหม~"

"เสือก เอาตัวมึงให้รอดก่อนดีกว่าไหม" ไอ้เจ้าที่พูดขัด ทำให้ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

"มะ ไม่ต้องหรอกฟิมล์ มีคนมารับเราแล้ว" ฉันรีบตัดบท ก่อนที่ผู้ชายทั้งสองจะชวนกันทะเลาะ

"ต้องรอหรอจี ให้เราไปส่งก็ได้นะ~" แฟนเก่าของเพื่อนเก่า เหมือนจะคะยั้นคะยอออกมา

"โง่หรือไงวะ ผู้หญิงบอกว่าไม่ให้ไปส่งไง!"

ไอ้เจ้าตั้งท่าจะขยับเข้ามาหา ฉันก็ใช้ความเร็วเข้าคว้าตัวมันเช่นกัน

"อย่านะเจ้า จะมีปัญหาทำไมวะ"

"มึงจะยอมกลับกับมัน?" มันเลิกคิ้วถามฉัน

"กูไม่ได้พูด กูจะกลับเอง!"

"เราว่าเพื่อนจีเยอะเกินไปนะ แค่เพื่อนปะวะ ก้าวก่ายอะไรนักหนา~" คนเมาก็เหมือนจะไม่ยอมเช่นกัน

"แล้วมึงเสือกเหี้ยไรวะ!"

ไอ้บ้าเจ้ามันผลักฉัน ก่อนที่ผู้ชายสองคนจะขยับเข้าหากัน

"เพื่อนอย่างมึงมากกว่าไหมวะที่เสือก~"

"เออกูเสือก เสือกอยากต่อยหน้ามึงไง!"

ผัวะ~ ผัวะ~

"เจ้า ไอ้เจ้า"

ใครจะไปคิดไปฝัน ว่าไอ้บ้าที่เป็นเพื่อนฉัน มันจะกระชากคอเสื้อของอีกคนเข้าหา และมันก็ปล่อยหมัดใส่หน้าเขาทันที ทั้งที่เขาไม่ได้หาเรื่องอะไรมันด้วยซ้ำ ทั้งที่เขาแค่มาคุยกับฉัน แต่มันก็บ้าเลือดขึ้นมาจนได้

"มึงซ่าเหรอ~"

ผัวะ~ ผัวะ~

แน่นอนอยู่แล้ว มันไม่มีใครยอมถูกกระทำฝ่ายเดียวทั้งที่ไม่ได้ผิดอะไรอยู่แล้ว แฟนเก่าของเพื่อนเก่าฉัน สวนหมัดใส่หน้าไอ้เจ้าเช่นกัน ก่อนที่พวกมันจะแลกหมัดกันอย่างนัวเนีย

ผัวะ~ ผัวะ~ ผัวะ~

"พอ บอกให้พอ!"

ผัวะ~ ผัวะ~

ผัวะ~ ผัวะ~

ปี๊ดดดดดดดด~ ปี๊ดดดดดด!

เสียงนกหวีดของการ์ดรักษาความปลอดภัยของผับ วิ่งตรงเข้ามาทางด้านฝั่งของคนที่กำลังทะเลาะกัน แล้วแน่นอน พวกมันสองคนแยกออกจากกัน และฉันก็เข้าคว้าตัวไอ้เจ้าทันที

"ฝากไว้ก่อนเถอะมึง!" ไอ้เจ้าชี้หน้า ก่อนที่ฉันจะลากมันออกมาทันที ขืนปล่อยทิ้งไว้แบบนี้ การ์ดลากพวกมันไปแน่นอน

"เอากุญแจรถมา!" พอฉันเหลียวมองหน้ามันเท่านั้น อารมณ์ของฉันมันก็ปะทุทันที

"แม่ง อีกแล้วหรอวะ มึงไม่สงสารสภาพหน้าตัวเองบ้างหรอวะ!"

ฉันถามออกมาอย่างเหลืออด รอยพกช้ำ รอยแตกของปาก เลือดสดๆที่ซึมออกมาจากมุมปากของมัน ให้ตายเถอะ ฉันโครตโมโหมันเลย

"สภาพไหนก็หน้ากู ไม่เกี่ยวกับมึง เอาตัวมึงให้รอดเถอะ อยากโดนผู้ชายหิ้วกลับนักหรือไง แรดฉิบหาย!"

"มึงก็เห็น ว่ามันมายุ่งกับกูเอง แล้วกูก็ไม่ได้เล่นด้วยกับมัน กูอยู่เฉยๆ กูไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น!"

"เหอะ ถ้ากูไม่เห็น มึงก็ไปกับมันอยู่ดี" มันยังเลือกที่จะสบประมาทฉันไม่เลิกละ

"เออ ก็ถ้ามึงจะต้องการให้มันเป็นแบบที่มึงพูด ก็ตามสบาย เอาแบบที่มึงคิดเลย กูแรด กูบ้าผู้ชาย ถ้าเกิดมึงไม่ออกมาเจอ กูก็คงไปต่อกับมัน เพราะนิสัยกูเป็นแบบนั้น โอเคใช่ไหม แบบนี้ใช่ไหมที่มึงต้องการ!" ฉันปล่อยมือมันทันที

ทั้งที่ฉันไม่ได้ทำแบบที่มันพูด ทั้งที่ฉันเลือกพามันออกมา แต่ว่ามันกลับคิดเหี้ยๆกับฉันจนได้

ฉันยกมือเสยผมตัวเองด้วยความหงุดหงิดใจ ก่อนจะก้าวขา หวังจะเดินออกมา ถ้ามันไม่คว้าแขนของฉันเอาไว้ซะก่อน

"ปล่อยกู อย่ามายุ่งกับกู กูยอมเป็นแบบที่มึงยัดเยียดให้กูเป็นแล้ว ต่อไปก็ไม่ต้องมายุ่งกับกู!"

"กูขอโทษ ..กูจะกลับแล้ว!"

ฉันปรายตามองมัน พยายามจะแกะมือของมัน ก็แกะไม่สำเร็จแบบที่ใจต้องการ

"กลับด้วยกันไงจี ถ้ามึงไม่ได้จะไปต่อกับมัน ก็กลับกับกู!"

กุญแจรถสปอร์ตหรู ถูกยัดมาใส่มือฉัน ก่อนที่ไอ้บ้านั่นจะใช้ตัวของมัน ดันร่างของฉันไปที่รถของมัน ทำทุกอย่างตามใจของมันแค่คนเดียว

"กูจะกลับ กูเมา กูขับรถกลับไม่ไหว อยากให้กูเจอด่านจนต้องลำบากพ่อกับแม่อีกหรือไง ..ถ้ามันเป็นแบบนั้น มึงก็ต้องเดือดร้อนเหมือนกัน พ่อกับแม่กูก็ต้องโทรมาหามึง เพราะมึงไม่ดูแลกู!"

"กูเป็นแค่เพื่อน ความจริงมันไม่ใช่หน้าที่กูที่ต้องดูแลมึงด้วยซ้ำ จะดีมาก หากมึงเลือกอีผู้หญิงพวกนั้น อีผู้หญิงที่มึงกกกอดนั่นมาทำหน้าที่นี้แทนกู!"

ฉันสะบัดมือไอ้เจ้าออกห่าง ฉันไม่อยากอยู่ใกล้มัน ฉันขี้เกียจหัวร้อนเพราะมัน คอยดูเถอะ ส่งมันถึงที่เมื่อไหร่ ฉันจะไม่ใยดีมันเลย

#คอนโดเจ้านาย

หมับบ~

"มึงจะไปไหน!" มือหนาคว้าหมับที่แขนของฉันเอาไว้

"กูจะกลับ ปล่อยกูได้แล้ว กูมาส่งมึงแบบที่มึงต้องการแล้ว"

"แล้วมึงคิดว่ากูจะมีปัญญาขึ้นไปไหม หากกูเข้าห้องผิด เข้าไปในห้องเมียชาวบ้าน จนผัวเขามากระทืบเอา งานนี้กูโทษมึงนะ!"

ฉันกัดฟันอย่างหงุดหงิด ไม่น่าเลยจริงๆ ฉันไม่น่ามาเป็นเพื่อนสนิทของมัน ไม่น่ามารู้จักมันมากกว่าใครเลยจริงๆ

ครืดด~ ครืดด~

ไม่ทันที่จีน่าจะได้ตอบอะไรทั้งนั้น โทรศัพท์ของมันก็มีสายเรียกเข้า มันชักสีหน้าออกมาอย่างหงุดหงิด แต่ก็ยอมควานหาโทรศัพท์มือถือมากดรับสายอยู่ดี

"อืม.."

(อยู่ไหนจี ไอ้เจ้ามันตามมึงตั้งแต่ออกจากผับ มึงอยู่กับมันหรือเปล่า)

"อืม กูมาส่งมัน" ผมวางศีรษะลงกับเบาะ เสียงที่ดังออกมาจากปลายสาย เข้าหูผมทุกคำ

(เออกูก็นึกว่ามันหายไปไหน ยังไงฝากมึงดูแล ส่งมันให้เรียบร้อยด้วยก็แล้วกัน)

ผมยกยิ้มออกมาอย่างพอใจ เชื่อเถอะ ถึงยังไงวันนี้ ผมก็จะเอามันขึ้นห้องให้ได้ ผมไม่ยอมให้มันออกไปไหนอยู่แล้ว ผู้ชายคนไหนที่คิดจะล่อมัน ต้องผ่านด่านผมให้ได้ก่อนก็แล้วกัน