วันนั้นดาวเหนือไม่ได้ทำงานล่วงเวลา เธอตรงปรี่กลับบ้านทันทีที่หมดเวลางานโดยให้เหตุผลกับสุกัญญาและสรศักดิ์ว่ารู้สึกไม่สบาย หญิงสาวไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับไรอันโดยตรงด้วยซ้ำ
‘ฉันกลับบ้านก่อนนะหนิง บีม… ไรอัน’ ท้ายประโยคเบาลงอย่างเห็นได้ชัด สุกัญญาจึงมองหน้าทั้งสองคนสลับกันไปมาด้วยความรู้สึกสงสัยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
พอคล้อยหลังดาวเหนือไปแล้ว สุกัญญาก็รีบหันไปคุยกับสรศักดิ์ทันที
‘นี่บีม เห็นไหมว่าสองคนนี้มองกันแปลก ๆ ต้องมีลับลมคมในอะไรแน่ ๆ’
‘นี่เธอยังไม่เลิกคิดเรื่องนี้อีกเหรอยายหนิง สองคนนี้จะเป็นอะไรไปได้ พี่เหนือเขามีคนในใจอยู่แล้วเธอก็รู้ไม่ใช่หรือไง เลิกยุ่งเรื่องคนอื่นได้แล้วน่า’ สรศักดิ์ส่ายหัวให้กับความอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนแล้วเดินตรงไปคล้องคอไรอันที่นั่งทำงานอย่างตั้งใจอยู่ ‘ฟิตจังเลยนะคุณไรอัน สั่งมื้อเย็นมากินหน่อยดีไหม แ
