เสียงกลิ้งตกกระแทกของรถม้า ดังสนั่นไปทั่วบริเวณ ร่างงามของลี่หลินและสาวใช้คนสนิท หลุดกระเด็นออกนอกรถม้าขณะพลิกคว่ำและตกลงบนเส้นทางคู่ขนาน ในระยะใกล้เคียงกัน…หากแต่ทว่าลี่หลินนั้นกลับหมดสติสลบไปในทันที…
“..คะ..คุณ..หนู...คุณหนู..เจ้าคะ”
ซิ่วหลิง ที่ยังพอมีสติ พยายามคืบคลานนำพาร่างของตนเองเข้ามาหาลี่หลินโดยเร็วที่สุด หากนางดูสภาพตนแล้วคาดว่าขาท่อนล่างน่าหักใช้การไม่ได้แน่ เพราะนอกจากจะเจ็บจนชากระทั่งไร้ความรู้สึกแล้ว ยังมีของเหลวสีแดงไหลซึมออกมาจากบริเวณข้อเท้าเป็นจำนวนมาก…
“ฮึก…ฮึกกก…ฮือ…คุณ..หนู…ฮึก..ฮึกกก…”
ซิ่วหลิงร้องไห้ กัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวด และเสียใจ…ด้วยกลัวว่าลี่หลินจะเสียชีวิต เนื่องจากตนมองไม่เห็นเลยว่าผู้เป็นนายจะรู้สึกตัวหรือเคลื่อนไหว จนนำพาร่างโชกเลือดกระเสือกกระสนจนถึงร่างบางในที่สุด นางจึงพยามจับพลิกร่างบางด้วยความทุลักทุเล..
“ อ๊าา…อึ…อึ๊บบบบ.”
ตนเองก็เจ็บปวด ทั้
