หัวใจของฉันเต้นโครมครามเพราะกลัวว่าเขาจะถามถึงมัน 'รอยแผล' ที่สร้างความเจ็บปวดให้ฉัน
แต่สุดท้ายเขาก็แค่ใช้เรียวนิ้วลูบมันเบาๆแล้วโน้มหน้าลงมาดูดเม้มปลายถันสีหวานแทน เขาใช้ปากที่ร้อนระอุครอบครองมันดูดและตวัดเลียจนมีเสียงเบาๆ มือก็บีบเคล้นคลึงความนุ่มหยุ่นไปด้วย มันเจ็บตอนที่เขาดูดดึงแต่ในความเจ็บนั้นกลับมีความรู้สึกเสียวซ่านเจือปนอยู่
"พะ...พี่นธี"
ริมฝีปากได้รูปครอบครองทรวงอกของฉันที่ขยับขึ้นลงตามจังหวะหายใจ มือใหญ่ขยับลงไปกอบกุมจุดกลางกาย
"ไม่ต้องเกร็ง" พูดจบปลายนิ้วก็ค่อยๆแทรกเข้ามาในช่องทางที่เปียดชื้นทีละนิด มันเจ็บจริงๆอย่างที่เขาบอกจนฉันต้องหุบขาเข้าหากันแล้วขยับหนีแต่เขาก็ยังตามมา เรียวนิ้วสอดเข้าขยับออกจนร่างกายปรับขยายตัวให้สิ่งแปลกปลอมนั้นเข้ามา
จากความเจ็บเริ่มกลายเป็นความเสียวซ่าน
ริมฝีปากนุ่มสร้างรอยแดงเป็นจ้ำๆตามตัว เมื่อเห็นว่าร่างกายพร้อมเต็มที่เขาจึงถอดนิ้วออก พอหรี่
