@ คอนโดรินเซ่
ยามถึงที่พักผ่อนมาคลินเองยังนั่งพิงโซฟา เอนหลังหลับตานิ่งไม่แสดงอาการร้อนรน ไร้ท่าทีอยากกลับบ้านตัวเองจนร่างบางอดมีน้ำใจไม่ไหว หยิบกล่องปฐมพยาบาลมาวางให้ในฐานะคนมีมิตรไมตรี
"ทำไมนายไม่กลับบ้านนะตัวเองล่ะ มาตายที่นี่ขึ้นมาแล้วฉันจะทำยังไง" เจ้าของสถานที่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย กลิ่นไวน์อ่อนลอยคละคลุ้งบ่งบอกปริมาณได้รับ เธอเองก็เหนื่อยอยากพักผ่อน แต่จะไล่ไปตรงๆ เดี๋ยวจะถูกมองไม่ดี
"เธอน่าจะดีใจนะ ฉันเตือนแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับมัน เป็นผู้หญิงหัดห่วงตัวเองบ้างสิ มีอย่างที่ไหนไปกินเหล้าดึกๆดื่นๆคนเดียว" เปลือกตาหนาเลื่อนเปิดมองร่างบางข้างกาย ถ้าเขาไปไม่ทันวันนี้ไม่รู้คาลาสจะมีแผนอะไรเพิ่มอีก
"มาบ่นชีวิตฉันทำไมคลิน ต่อให้ฉันไปทำอะไรกับใครก็เรื่องของฉันสิ นายไม่ใช่พ่อฉันนะ แดดดี๊ฉันอยู่เมืองนอกค่ะ!" เธอกระแทกน้ำเสียงใส่อย่างหมั่นไส้
"เป็นผัวไง ไม่ได้ลืม" คนบอกยังแกล้ง
