"คุณบอกรู้จักฉันดี? แต่ทำไมไม่ยักรู้ว่าเรารู้จักกัน"
"นึกว่าจะกลัวซะอีก" คาลาสทิ้งกายลงบนเก้าอี้ตัวว่าง โบกมือสั่งพนักงานให้เตรียมเครื่องดื่มสำหรับเขาอีกแก้ว ทำราวกับว่าทุกอย่างกำลังเดินตามเกมส์ที่วางไว้ เพียงแค่ทำตัวตามสบายก็พอ
"ฉันมีลางสังหรณ์ว่าเราเคยเจอกัน แต่จำไม่ได้เท่านั้นเอง" รินเซ่บอก เธอไม่ได้อยากรู้จักเขาด้วยซ้ำ แต่ยอมให้อีกฝ่ายพูดคุยเพื่อเป็นไม้กันหมา ไม่ให้ผู้ชายคนอื่นมาทักทายตอนเธออยากนั่งชิล แม้จะรำคาญมากก็ตามที
แต่ในเวลาเดียวกันโทรศัพท์ราคาแพงกับปรากฏหนาจอมีสายเรียกเข้า ระบุไว้ว่าปลายทางคือมาคลิน ตัวอักษรเด่นชัด ที่ยิ่งตอกย้ำความเคียดแค้นจากกระทำของเขา
"ดูแฟนเธอน่าจะเป็นห่วงนะออกมาดื่มคนเดียว รับสายหน่อยไหม" คาลาสหรี่ตามองเล็กน้อย และมันก็จริงอย่างที่เขาสงสัย ปากหยักกระตุกยิ้มขณะจิบแก้วเครื่องดื่มแอลกอฮอล์
"แค่คนรู้จัก เอาง่ายๆก็ไม่ได้อยากคุย" ฝ่ามือบางรีบจับโทรศั
