EP:3 ลางร้าย
1224 Words
Czarina Wedding Dress
ปึก!!
เสียงกระแทกประตูรถปิดอย่างแรง มันแรงจนฉันที่นั่งรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนของรถคงไม่ต้องบอกนะคะว่าเป็นฝีมือใครฉันได้แต่มองตามพี่เคนที่พึ่งลงจากรถเดินไปแบบไม่รอฉัน ก่อนที่จะรีบลงจากรถแล้วเดินตามเขาเข้าไปในร้านชุดแต่งงาน
"สวัสดีค่ะพี่เคนจิสุดหล่อของพิชชี่คุณแม่ริกะโทรบอกทางร้านเรียบร้อยแล้วเชิญด้านในค่ะว่าแต่ไหนละคะเจ้าสาว"
ในขณะที่ฉันกำลังเดินตามเขามาไม่ไกลนักก็ได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งไม่สิต้องบอกว่าพี่สาวประเภทสองคนสวยคนหนึ่งที่ออกมาต้อนรับ
"ที่รัก! รีบเดินสิครับบอกแล้วให้พี่รอก็ไม่เชื่อเห็นไหมว่าพิชชี่เขาถามหาว่าที่เจ้าสาวกันใหญ่เลย"
เริ่มแล้วสินะ! เขาเริ่มแกล้งฉันแล้วสิสรุปคือเขายังคงเกลียดฉันเหมือนเดิมแต่ที่ทำดีกับฉันก็ตอนที่อยู่ต่อหน้าคนอื่นสินะ
"พอดีว่าที่เจ้าสาวของพี่ลืมของไว้ในรถน่ะครับเธอเลยให้พี่เดินมาก่อน มาค่ะที่รักเข้าไปข้างในกันนี่พี่พิชชี่เป็นรุ่นน้องพี่เองเขาเป็นเจ้าของร้านนี้"
อยู่ๆ ฉันก็ลืมของซะงั้น พี่เคนจิบอกพี่คนสวยคนนั้นก่อนที่จะหันมาแนะนำฉันให้รู้จักกับเธอ
"ว่าที่เจ้าสาวสวยมากๆ เลยจริงๆค่ะสมแล้วที่คุณแม่ริกะมาเม้าท์ให้พิชชี่ฟังว่าลูกสะไภ้ท่านสวย ว่าแต่ลูกสาวหนูชื่ออะไรคะลูก"
"สวัสดีค่ะโม......"
"โมนิจ๊ะว่าที่เจ้าสาวพี่ชื่อโมนิ...เอ่ย!!ไม่ใช่ๆ ลืมไปว่าที่เจ้าวสาวพี่ชื่อโมนาค่ะพิชชี่พอดีพี่จำผิด"
หน้าฉันชาขึ้นมาทันทีที่เขาพูดชื่อพี่สาวฉันออกมาแทนชื่อฉัน ‘เค้าจงใจ’ ฉันดูออกสถานการณ์ตอนนี้ฉันเหมือนถูกลากออกมาตบกลางสี่แยกไฟแดงอีกครั้งฉันเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมาซะแล้วสิ
“แหม่! พี่เคนก็ล้อเล่นแบบนี้ไปได้ดูสิน้องโมนาหน้าซีดไปหมดแล้วเล่นอะไรไม่รู้ มาค่ะลูกสาวเดี๋ยวคุณแม่พาไปเลือกชุดสวยๆ ส่วนสุดหล่อของพิชชี่นั่งรอไปก่อนนะคะเพราะชุดเจ้าบ่าวต้องแมตช์กับชุดเจ้าสาวเพราะฉะนั้นเจ้าสาวต้องเลือกก่อนค่ะ”
พี่พิชชี่ที่เห็นว่าฉันหน้าเสียอยู่ก็รีบพูดขึ้นมาก่อนที่เธอจะเดินมาจับมือฉันแล้วจูงเข้าไปด้านในที่มีชุดเจ้าสาวสวยๆ หรูๆ เรียงรายอยู่
“เชิญเลยครับจัดเต็มเลยนะน้องพิชชี่คนสวยเพราะงานแต่งพี่มันจะพิเศษจนเจ้าสาวลืมไม่ลงเลยทีเดียว”
และเมื่อฉันกับพี่พิชชี่ที่กำลังจะเดินไปนั้นพี่เคนจิก็พูดประโยคนี้ขึ้นมาแต่ฉันฟังแล้วกลับรู้สึกใจคอไม่ดีแปลกๆ หลังจากนั้นเวลาผ่านไปไม่ถึง20นาทีฉันก็เลือกชุดเสร็จ
“รู้ไหมคะลูกสาวว่าหนูเนี่ยเป็นว่าที่เจ้าสาวหนึ่งในร้อยคนเลยก็ได้มั้งที่ไม่เรื่องเยอะแล้วก็เลือกชุดได้เร็วขนาดนี้”
พี่พิชชี่พูดกับฉันทันทีหลังจากที่ฉันเลือกชุดเสร็จก็จริงอย่างพี่เขาพูดนั่นแหละฉันเลือกชุดได้เร็วมาก เร็วจนพี่พิชชี่และพนักงานที่ช่วยเลือกตกใจชุดเจ้าสาวทั้งสามชุดที่มีชุดตักบาตรตอนเช้า ชุดพิธีรดน้ำสังข์แบบไทยๆ ตอนเช้า ชุดตอนเข้าโบสถ์ตามพิธีศาสนาคริสต์ที่บ้านพี่เคนเขาถือแล้วสุดท้ายชุดงานเลี้ยงตอนเย็นทั้งหมดฉันเลือกภายใน20นาทีจริงๆ ไม่รู้สิก็อยู่ๆ ฉันก็ไม่มีกระจิตกระใจอะไรสักอย่าง
“ทำไมเหรอคะชุดที่โมนาเลือกไม่โอเคเหรอ”
ฉันถามพี่พิชชี่ออกไปเพราะไม่รู้ว่าพวกเขาคิดยังไงกับชุดที่ฉันเลือก
“สวยค่ะลูกทุกชุดที่หนูเลือกมันเหมาะกับหนูค่ะ คนสวยใส่ชุดไหนก็ดูสวยดูแพงดูเลอค่า”
“ดูเลอค่าเหรอคะ..โมนาว่าโมนาไม่มีค่าเลยมากกว่า”
ฉันพูดพึมพำกับตัวเองเบาๆ ออกมาหลังจากที่ได้ยินพี่พิชชี่พูดแบบนั้น
“อะไรนะคะลูกสาวหนูพูดว่าไงนะคะลูก”
“ปะ..เปล่าค่ะไม่มีอะไรเราไปลองชุดกันดีไหมคะ”
ฉันรีบพูดเปลี่ยนเรื่องชวนพี่พิชชี่ไปลองชุดทันทีหลังจากที่เธอถามฉันแบบนั้น
”โอ้ มายด์ ก๊อด!! น้องโมนาหนูสวยมากเลยค่ะลูกสาว หน้าหมวยๆ สไตล์เกาหลีใส่ชุดไทยแบบนี้ดีงามไปอีก”
“ไม่ขนาดนั้นมั้งคะ”
ทันทีที่ฉันสวมชุดเจ้าสาวในพิธีตอนเช้าที่เป็นชุดไทยพี่พิชชี่ก็พูดชมขึ้นมาอย่างตื่นเต้นตกใจจนฉันทำตัวไม่ถูกถามพี่เขากลับไปอย่างเขินๆ
“สวยจริงลูกหนูสวยมากขนาดสวมแค่ชุดลงไปนะหน้าตายังไม่แต่งยังสวยขนาดนี้จริงไหมพวกเธอ”
“จริงค่ะ! คุณโมนาสวยเหมาะกับชุดนี้จริงๆ ค่ะ”
พี่พิชชี่พูดกับฉันก่อนที่จะหันไปถามความคิดเห็นจากพนักงานในร้านและพี่ๆ พนักงานก็ตอบเป็นเสียงเดียวกัน
“ไปค่ะลูกสาวออกไปให้ว่าที่เจ้าบ่าวหนูดูกันนี่แค่ชุดแรกรับรองพี่เคนต้องตลึง”
พูดจบพี่พิชชี่ก็ลากแขนฉันออกไปยังห้องรับรองด้านนอกที่มีพี่เคนจิยืนหันหน้าออกไปนอกร้านเหมือนว่าเขากำลังคุยโทรศัพท์อยู่
“คิดถึงสิพี่คิดถึงลีน่าจะแย่อยู่แล้ว”
กึก!!
ฉันกับพี่พิชชี่ถึงกับหยุดเดินทันทีที่เดินมาใกล้แล้วได้ยินเสียงที่พี่เคนจิคุยกับปลายสายพี่พิชชี่หันมามองหน้าฉันด้วยสายตาเชิงปลอบใจ ฉันได้แต่พยักหน้าให้พี่เขาเพราะฉันเองก็เตรียมตัวมาสำหรับเรื่องพวกนี้มาไม่น้อยเพราะชื่อเสียงเรื่องความเจ้าชู้ของพี่เคนจินั้นเป็นที่ร่ำลืออยู่แล้ว
“ไม่เอาสิครับไม่งอแงนะยังไงลีน่าก็มาก่อน ผู้หญิงคนนั้นเทียบอะไรกับคนดีของพี่ไม่ได้เลยพี่แค่แต่งๆ ให้มันจบๆ ไป ลีน่าก็รู้ว่าพี่ขัดใจคุณแม่ไม่ได้”
ฉันยืนนิ่งตัวแข็งทื่อขอบตาร้อนผ่าวจนพี่พิชชี่ที่อยู่ข้างๆต้องจับมือฉันบีบไว้เมื่อฉันได้ยินประโยคที่เขาพูดกับปลายสายผู้หญิงที่ชื่อ ลีน่าเหรอชื่อดันมาเหมือนยัยลีน่าเพื่อนสนิทฉันไปอีก
“ทุกอย่างของเราจะยังเหมือนเดิมครับเดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะแล้วคืนนี้พี่จะไปหานะคนดี..คิดถึงนะคะ”
ฉันยืนกลั้นน้ำตาฟังเขาพูดโทรศัพท์จนวางสายแล้วเขาก็หันหน้ามาเจอฉันยืนอยู่กับพี่พิชชี่พอดีทันทีที่เขาเห็นฉัน ๆ ไม่รู้ว่าเขารู้สึกยังไง ถึงมองฉันด้วยสายตาแบบนี้เพราะตอนนี้ในตาของฉันมันพร่ามัวไปหมดเพราะน้ำใสๆ ที่คลออยู่มันกำลังจะไหลออกมา
- Writer
