พี่โมสคนไร้หัวใจ
1443 Words
กอหญ้าเดินตามหลังพี่โมสมาเรื่อยๆ อย่างช้าๆ จนมาถึงที่หน้าบ้าน
“อย่าลืมที่ฉันบอกนะ..”
“ค่ะ..”
พี่โมสหันมากำชับกอหญ้าอีกครั้งแล้วก็หันกลับไป แต่จู่ๆ พี่โมสก็หยุดกะทันหันจนหน้าของกอหญ้าไปทิ่มที่แผ่นหลังของพี่โมสอย่างจัง
“ขอโทษค่ะ..”
“หัวเข่าเธอเป็นอะไร..มีเลือดออก.?”
“เอ่อ..”
“ไปซุ่มซ่ามหกล้มที่ไหนมา..ถ้าแม่เห็นเลือดเธอไหลออกมาแบบนี้ได้บ่นฉันตายแน่ๆ ..”
“คือกอหญ้า..”
“นี่ผ้าเช็ดซะ..รีบจัดการแล้วก็เดินตามเข้าไปในบ้านทำตัวปกติด้วย..อย่าให้แม่รู้เด็ดขาดนะ.”
“ค่ะ..”
พี่โมสยื่นผ้าเช็ดหน้าของเขามาให้กอหญ้าแล้วก็เดินเข้าบ้านนำไปก่อน กอหญ้าจึงต้องรีบจัดการเช็ดคราบเลือดที่ไหลซึมออกไปให้หมด แล้วก็พยายามเดินเข้าไปในบ้านอย่าดูปกติที่สุด
“มาแล้วหรอทั้ง 2 คน ทำไมมาช้าจัง..?”
“ผมไปรอส่งรายงานอาจารย์มานะครับ เลยกลับมาช้าหน่อย..”
“จริงใช่ไหมกอหญ้า พี่โมสเขาไม่ได้พาหนูไปทิ้งที่ไหนก่อน แล้วก็ออกไปเที่ยวกับสาวๆ ใช่ไหม..?”
“เอ่อ..”
“บอกแม่ไปซิว่าฉันพูดความจริง..”
“ค่ะ..เป็นอย่างที่พี่โมสพูดทุกอย่างค่ะ.”
“โอเคแม่เชื่อก็ได้ เพราะกอหญ้านะแม่ถึงเชื่อ..แล้วนี่กินอะไรมากันหรือยัง..?”
“ผมไม่ค่อยหิวนะครับ..ขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะครับ”
พี่โมสพูดจบก็เดินขึ้นข้างบนไปหน้าตาเฉย ทิ้งกอหญ้าให้อยู่กับอามิว 2 คน ต้องหาทางชิ่งบ้างละถ้าอามิวถามากกว่านี้ไม่รู้จะตอบยังไงแล้ว
“กอหญ้าละจ่ะหิวไหม..?”
“ไม่หิวค่ะ..กอหญ้าทานมาจากมหาลัยแล้วค่ะ เอ่อ.! กอหญ้าขอตัวขึ้นไปบนห้องก่อนนะคะ รู้สึกเหนียวๆ ตัวนะคะ..”
“โอเคจ่ะ ไปพักผ่อนนะเดี๋ยวพรุ่งนี้อาจะพาไปซื้อชุดนักศึกษาชุดใหม่กัน..”
“ค่ะ..”
กอหญ้าพยายามเดินให้ดูปกติที่สุดเพราะถ้าเดินไม่ปกติอามิวต้องถามแน่ๆ พอเดินขึ้นมาถึงชั้นบนก็เห็นพี่โมสใส่ผ้าเช็ดตัวเดินออกมาจากห้องตัวเองพอดี
“...”
กอหญ้ายืนอึ้งกับแผงอกของพี่โมสจนตัวแข็งทื่อ พี่โมสหันมามองกอหญ้าแปบหนึ่งแล้วก็หันไปเปิดประตูห้องน้ำแล้วก็เดินเข้าไป กอหญ้าจึงรีบเดินกระเพรกขาเข้ามาในห้องตัวเองอย่างไว
“น่าจะชินได้แล้วนะกอหญ้า มาอยู่นี่ 2 วันได้เห็นพี่โมสถอดเสื้อเป็นรอบที่ 3 แล้ว ต่อไปเธอก็จะได้ห็นทุกวันแล้วนะ ต้องทำตัวเองให้ชิน ต้องชิน”
กอหญ้พยายามพูดกับตัวเองเพื่อไม่ให้แสดงอาการออกมามากเกินไปจนดูเกินงาม ต้องทำตัวให้ปกติที่สุด ต้องทำให้ได้
“ผ้าเช็ดหน้านี้หอมจัง..”
กอหญ้ามองผ้าเช็ดหน้าของพี่โมสในมือตัวเองแล้วยกขึ้นมาดม ก็หลงเคลิ้มกับกลิ่นหอมจากผ้าเช็ดหน้าผืนนี้
“แต่ทำไมมันหอมเหมือนกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงเลยละ..พี่โมสใช้น้ำหอมกลิ่นแบบนี้ด้วยหรอ..?”
...
วันรุ่งขึ้น
“โมสมาทานข้าวเร็วลูก..”
“หอมจังครับ เช้านี้แม่ทำอะไรครับเนี่ย.?”
“ข้าวต้มปลาจ่ะ ฝีมือของกอหญ้าเลยนะเนี้ย”
“...”
ยัยนี่ทำอาหารเป็นด้วยหรอ จะทานได้หรือเปล่าก็ไม่รู้
“ข้าวต้มปลาค่ะพี่โมส..”
“ขอบใจ..”
ผมตักข้าวต้มเข้าปากไป 1 คำก็อึ้งกับคำแรกที่ทานเข้าไป เพราะมันอร่อยใช้ได้เลยทีเดียว
“อร่อยไหมคะ..?”
“ก็ธรรมดานะ..”
“อร่อยขนาดนี้ไม่ธรรมดาแล้ว นี่มันฝีมือเชฟชัดๆ ..อร่อยมากๆ เลยกอหญ้าอาชอบ..”
“ขอบคุณค่ะอาตง..อาตงทานให้เยอะๆ เลยนะคะ.”
“ฝีมือของกอหญ้าอร่อยกว่าฝีมือของอาตั้งเยอะ สงสัยแบบนี้ต้องให้กอหญ้าทำบ่อยๆ ละโมสกับอาตงเขาจะได้เจริญอาหาร..”
ผมที่กำลังตักข้าวต้มเข้าปากคำสุดท้ายก็ต้องหยุดชะงักมือตัวเองแล้วหันไปมองที่แม่ทันที
“อร่อยใช่ไหมละโมส กินจะหมดชามอยู่แล้วเติมได้นะกอหญ้าเขาทำไว้เยอะ..?”
“ผมอิ่มแล้ว..”
ผมพูดจบก็ดันชามข้าวต้มออกจากตัวแล้วลุกขึ้นทันที
“ผมไปเรียนก่อนนะครับ..”
“เลิกเรียนกี่โมง..?”
“บ่าย 3 ครับ..”
“เดี๋ยวแม่จะพากอหญ้าไปซื้อชุดนักศึกษา เลิกเรียนแล้วก็แวะไปหาแม่ที่ห้างMนะ จะได้กลับบ้านมาพร้อมกันเลย.”
“ไม่ดีกว่าครับ ผมกลับเองดีกว่า”
“ไปช่วยแม่ถือของด้วยไม่ได้หรอ จะให้แม่ถือกับกอหญ้า 2 คนหรือไง..?”
“...”
“เลิกเรียนแล้วไปเจอกันที่ห้างMนะ ตามนั้น..”
แม่ชอบบังคับผมทุกทีเพราะแม่รู้ว่าผมไม่เคยขัดใจแม่ได้เลยสักอย่าง แบบนี้ไงผมถึงไม่อยากมีแฟนแค่มีแม่มาบังคับให้ทำนู้นนี่นั่นก็มากพอแล้ว ถ้าผมมีแฟนมาบังคับด้วยอีกคนผมคงได้บ้าตายแน่ๆ
...
เวลา 4 โมงเย็น
ห้างM
“อามิวถือไว้ไหมคะเดี๋ยวกอหญ้าช่วยถือค่ะ.”
“ขอบใจนะจ๊ะ..นี่ป่านนี้ตาโมสจังไม่มาช่วยถือของอีก ช้าจริงๆ เลย..”
“ปกติเวลาอามิวมาซื้อของ ซื้อเยอะแบบนี้ทุกครั้งเลยหรอคะ..?”
“ใช่จ่ะ..มีทั้งของใช้ในบ้านของใช้ในร้าน ของกินในบ้านแล้วก็ของกินในร้านด้วย มาทั้งทีก็เอาให้มันจบไปเลยทีเดียว..”
“พี่โมสก็จะมาช่วยอามิวถือของทุกรอบเลยหรอคะ..?”
“บังคับนะจ๊ะ รายนั่นนะถ้าไม่บังคับก็ไม่มีทางมาหรอก ตาโมสนะหน้าบางจะตายมาถือของใช้พะรุงพะรุงเต็มมือเวลามีคนมองเขาก็จะรีบเดินไปที่รถอย่างไวเลย อาซื้ออะไรไม่ได้แล้วต้องรีบกลับทันทีเลย..”
อามิวเล่าเรื่องของพี่โมสให้ฟังก็ทำให้กอหญ้าอดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้ ไม่คิดเลยว่าพี่โมสจะขี้อายกับเรื่องแบบนี้ด้วย
“แม่ครับ..”
“ตาโมสมาแล้ว..”
“แม่ซื้ออะไรเยอะแยะเนี่ย นี่มาเหมาห้างกันหรือไงครับ..?”
“รีบเข้ามาช่วยน้องถือเถอะน่า..กอหญ้ากับแม่แขนจะหลุดแล้วเนี่ย.”
พี่โมสเดินเข้ามารับของในมือฉันไปถือไว้จนเต็มมือ
“รีบไปเถอะแม่ผมอายเขา.”
พี่โมสพูดจบก็รีบเดินนำไปที่รถอย่างไว โดยมีกอหญ้ากับอามิวเร่งรีบเดินตามไปด้วย
“ว๊าย.!”
“กอหญ้า..เป็นอะไรไหม.?”
เพราะรีบเดินมากเกินไปกอหญ้าจึงลื่นล้มของในมือตกกระจัดกระจายเลย
“เดินอะไรของเธอเนี่ยยัยซุ่มซ่าม..เอาของมานี่มาฉันถือเอง..”
พี่โมสเดินเข้ามาหากอหญ้าแล้วแย่งถุงในมือกอหญ้าไปถือจนหมด
“เจ็บไหมกอหญ้า.?”
“ไม่เจ็บค่ะ..”
ดีนะที่วันนี้ใส่กระโปรงยาวมา อามิวเลยไม่เห็นรอยช้ำที่หัวเข่า แต่เมื่อกี้เพราะเดินเร็วเกินไปทำให้เจ็บที่หัวเข่ามากๆ จนขามันพันกันจนตัวเองล้มนี่แหละคะ
“ทำไมเดินกระเพลกแบบนั้นละ ไหนอาดูซิเจ็บตรงไหนหรือเปล่า.?”
“ไม่มีค่ะ..กอหญ้าไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ ค่ะ.”
“โอเค..งั้นรีบขึ้นรถเถอะจะได้กลับบ้านกัน.”
“ค่ะ.”
กอหญ้าขึ้นไปนั่งที่เบาะหลังอย่างรู้สึกเจ็บที่หัวเข่ามากๆ จึงลองแอบยกชายกระโปรงขึ้นมาดูก็เห็นเลือดไหลซึมออกมา แล้วก็รีบเอากระโปรงปิดไว้ตามเดิมเพราะกลัวอามิวเห็น ทำตัวให้ปกติที่สุดจนเมื่ออามิวขับรถมาถึงบ้าน
“เดี๋ยวฉันถือเอง..”
“ค่ะ..”
กอหญ้ามองพี่โมสหิ้วของทุกอย่างเดินเข้ามาในบ้านแล้วก็เอาไปวางไว้ในครัว พอเสร็จแล้วเขาก็เดินขึ้นห้องตัวเองไป
“กอหญ้ารีบไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ เดี๋ยวอาทำอาหารเย็นให้แล้วลงมาทานพร้อมกันนะ.”
“ค่ะอามิว..”
เดินขึ้นไปบนห้องตัวเองช้าๆ มองไปที่ประตูหน้าห้องของพี่โมสนิ่งๆ อยู่สักพัก แล้วจึงค่อยๆ หมุนลูกบิดเดินเข้าห้องตัวเองไป
- Writer
