วันรุ่งขึ้น
ผมตื่นมาในตอนเช้าก็ยิ่งแปลกใจเข้าไปใหญ่ที่ไม่เห็นแม่อยู่ที่โต๊ะอาหารด้วย
"แม่ไปไหนครับพ่อ..?"
"พากอหญ้าไปหาหมอนะ..เมื่อคืนนี้กอหญ้าไข้ขึ้นสูงมาก..ไม่รู้ว่าจะต้องนอนที่โรงพยาบาลหรือเปล่า."
"..."
กริ๊งงง กริ๊งง >>
Miss call จากแม่ >>
"แม่แกโทรมาพดี.."
พ่อรับสายจากแม่เสร็จแล้วก็วางสายลงหันมาหาผม
"หมอให้กอหญ้านอนที่โรงพยาบาลคืนหนึ่งเพื่อรอดูอาการนะ ถ้าพรุ่งนี้ไข้ยังไม่ลดก็ให้นอนเพิ่มอีกคืน..แล้ววันนี้เลิกเรียนกี่โมง..?"
"บ่าย 2 ครับ."
"เดี๋ยวแกเอาเสื้อผ้าไปให้แม่แกที่โรงพยาบาลด้วยนะหลังจากที่เรียนเสร็จแล้วนะ."
"ครับพ่อ.."
นี่ถึงขนาดต้องนอนโรงพยาบาลเลยหรอเนี่ย ไม่คิดเลยว่ายัยนั่นจะเป็นหนักขนาดนี้
...
เวลาบ่าย 3
โรงพยาบาลวาโย
"แม่ครับ.."
"โมสมาพอดีเลย..อยู่กับน้องไปก่อนนะเดี๋ยวแม่ออกไปทำธุระที่ร้านแปบเดียว."
"แล้วแม่จะกลับมากี่โมงครับ..?"
"ไม่เกิน
