"ขอคบแบบเถื่อนๆ นายนี่มันเถื่อนสุดๆ ไปเลย"
"ฉันก็อาจจะมีมุมดิบๆ เถื่อนๆ แบบนั้นบ้าง แต่คนอย่างฉันมันก็ใจดีเป็นเหมือนกันนะ" เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มจริงจังขึ้นมา ไอติมจึงวางของในมือ เผชิญหน้ากับภูพิงค์ตรงๆ
"คิดดีแล้วเหรอที่ขอฉันคบ" หนุ่มหล่อยักคิ้วเป็นการตอบรับ ไอติมถึงกับกัดปากตัวเองด้วยความตื่นเต้นระคนดีใจ
"ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ จะให้ไปทำตัวหวานๆ เลี่ยนๆ ฉันทำไม่เป็นหรอกนะ"
"รู้น่า ฉันก็ไม่ได้ขอให้เธอเปลี่ยนแปลงตัวเอง"
"ทุกวันนี้ฉันก็มีแค่นาย ทำตัวไม่ได้ต่างจากกำลังคบกัน ตามนั้นก็ได้" รอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นที่มุมปากหนา ภูเอ๋ยภู! ทำไมหัวใจมึงเต้นแรงแบบนี้วะ เบาสิเบา เบาบ้างเถอะน่า!
"นี่หัวใจนายเต้นแรงเกินไปปะ ดีใจที่ได้คบกับฉันเหรอ?"
"ตื่นเต้นอะไร หัวใจเต้นไม่เป็นปกติ มีแววว่าจะเป็นโรคหัวใจต่างหาก!"
"เหอะ ไอ้ขี้โรคเอ้ย!"
"งานเนี่ยเมื่อไหร่จะเสร็จวะ ง่วงฉิบ" หนุ่มหล่อตีหน้ายุ่ง
