"คิดว่าฉันจะหนักไหม" ไอติมยกมือดันใบหน้าหล่อเหลาออกห่าง
เสร็จกิจเป็นที่เรียบร้อย แทนที่เขาจะถอย เขากลับเลื่อนใบหน้าเข้ามาซุกบนอกเธออย่างออดอ้อน
การกระทำของหมอนี่มันอันตรายต่อความรู้สึกเธอเกินไป
"แก้มแดงนี่คือไร อย่าบอกนะว่าความใกล้ชิดของเรามันทำให้เธอหวั่นไหวได้เหมือนกัน" ภูพิงค์ยกยิ้มมุมปากตอบรับถ้อยคำที่คิดเอาเอง
ก็เขาเห็นแบบนั้น แก้มเนียนเปลี่ยนเป็นสีระเรื่อ จมูกแดง หูเองก็แดง ถ้าไม่ได้เป็นเพราะเขินแล้วจะเป็นเพราะอะไร?
"ถ้าเลอะซื้อให้ใหม่ด้วยนะโซฟาอ่ะ" ไอติมปัดมือหนาตามด้วยการดันหน้าท้องแกร่งแรงๆ
คอยดูเถอะ หากเลอะจะให้ถอยโซฟาชุดใหม่เอาให้ใหญ่และปังกว่าเดิมไปเลย!
"ขี้งกว่ะ เอะอะหาเรื่องให้เสียตังค์ตลอด"
"ฉันคงแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นที่นายเป็นฝ่ายเปย์ให้เองด้วยความเต็มใจสินะ" คนฟังไหวไหล่ ไม่เคยเปย์ใครเลยต่างหาก!
อย่างมากก็แค่จ่ายค่าเหล้าค่าอาหาร กับเพื่อนอย่างเธอนั่นแหละที่เขา
