ใบหน้าที่คุ้นเคยเช่นนั้นไม่มีทางที่เย่วเล่อจะจำสหายที่อยู่ร่วมกันหลายร้อยปีไม่ได้ หัวใจพลันเต้นแรงและมือที่กำลังกอบกุมมือของหนิงหลงสั่นเทา...
หนิงหลงมองเห็นท่าทีของเย่วเล่อแปลกไป เขายกมือขึ้นโอบเอวของนางไว้หลวมๆก่อนจะพาเธอมานั่งยังที่นั่งที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้
"นี่คือภรรยาของข้า...ลี่ถิง"
หลิงหยุนเดินจูงมือว่าที่ภรรยาของเขามาแนะนำต่อหนิงหลงและเย่วเล่อ เพราะทั้งสองคือสหายร่วมรบที่ร่วมผ่านความเป็นความตายมาด้วยกัน หลิงหยุนจึงค่อนข้างให้ความสำคัญต่อหนิงหลงเป็นอย่างมาก เขาอยากจะให้ภรรยาของเราทั้งสองทำความรู้สึกเพราะวันข้างหน้าในอนาคต เขาก็อยากจะให้ลูกของเราทั้งสองเกี่ยวดองหากว่ามีโอกาส
เยว่เล่อมองหน้าลี่ถิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ เรามิได้พบหน้าเนิ่นนานหลายร้อยปีตั้งแต่ที่เธอหลบหนีออกมาจากหุบเขาแห่งเซียน
ได้มาพบกันในช่วงเวลาที่ไม่คาดฝันเช่นนี้ก็รู้สึกตกใจอยู่บ้าง
"ยินดีที่พบได้เ
