ตอนที่7
1292 Words
จากวันเลื่อนไปเป็นเดือน จากเดือนเลื่อนไปเป็นปี ตอนนี้ชีวิตของซาร่ากำลังอยู่เหนือกว่าทุกคนในทวีปยุโรป หญิงสาวที่มีอายุเพียงแค่29ปีที่ดำรงตำแหน่งCEOคนใหม่แทนผู้เป็นพ่อที่ตอนนี้ได้เกษียณตัวเองไปสวีทหวานกับผู้เป็นแม่อยู่ที่บ้านหลังใหญ่ ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปตั้งแต่วันนั้น วันที่พ่อฟรานซิสและแม่กะรัตเพชรรับเธอมาเป็นลูกบุญธรรม แต่ไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานเท่าไหร่แต่ความแค้นที่เกาะกินอยู่ภายในใจยังคงไม่เลือนราง
"คุณหนูครับเราจับคนที่กล้าแฝงตัวเข้ามาเป็นหนอนอยู่ในบ่อนของเราได้แล้วครับ"ปลายปากกาที่กำลังจะเซ็นชื่อของตัวเองลงบนแฟ้มเอกสารถึงกับหยุดชะงัก ซาร่าปรายตามองมือขวาของตัวเองก่อนที่เธอจะเซ็นชื่อเอกสารของแฟ้มสุดท้ายของวันเสร็จ ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นแล้วเดินนำมือขวาออกไป สายตาที่เรียบนิ่งเหมือนกับคนไม่มีความรู้สึกหรือจิตใจ ต่างพากันทำให้ลูกน้องต่างหวาดกลัว สองเท้าที่อยู่ภายใต้รองเท้าส้นสูงเดินมาถึงห้องดำที่ใช้เอาไว้จัดการกับพวกที่มันกล้าลองดีกับคนอย่างเธอ
"มึงทำงานให้ใคร"ถามชายที่สภาพเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด มือของเธอกำลังวุ่นอยู่กับการใส่ถุงมือ
"หึกูไม่บอกมึงหรอก ถุย ก็แค่ผู้หญิงทำเป็น"
ปั้ง
"แต่ผู้หญิงแบบกูก็ฆ่ามึงโดยที่ไม่รู้สึกผิดได้นะ"ไม่ทันที่ชายคนนั้นพูดจบกระสุนปืนก็วิ่งออกจากปลายกระบอกเจาะเข้าที่กลางหน้าผาก เพราะเธอรู้ว่าถึงถามไปคนอย่างมันก็คงจะไม่มีทางบอก แต่ไม่เป็นไรรอยสักที่อยู่บนหลังมือก็สามารถบ่งบอกได้แล้วว่าผู้ชายคนนี้เป็นลูกน้องของใคร
"ตัดหัวแล้วส่งให้เจ้านายของมัน แถมของขวัญเป็นนิวเคลียร์สักลูกก็แล้วกัน อย่าลืมนะคนในบ้านหลังนั้นต้องไม่มีชีวิตรอดแม้แต่คนเดียว"เพราะเธอจะไม่ยอมให้ใครเข้ามาลอบกัดแบบฟรี ๆ อย่างน้อยก็สั่งสอนคนที่มันกล้าลองดีกับเธอเสียหน่อยก็แล้วกัน
"ได้ครับคุณหนู"
"หึ ไอ้พวกกระจอก"ปรายสายตามองศพที่นอนนิ่งอยู่บนพื้นก่อนที่จะเดินออกไปทิ้งให้ลูกน้องตามเก็บศพที่เธอเป็นคนสังหารไว้
"คุณหนูครับ นายท่านโทรมาต้องการให้คุณหนูกลับบ้านด่วนครับ"มือซ้ายคนสนิทรีบรายงานในสิ่งที่ตัวเองได้มอบหมาย ซาร่านึกสงสัยว่าทำไมพ่อของเธอถึงเรียกเธอให้กลับบ้านใหญ่เป็นการเร่งด่วนเพราะปกติแล้วพ่อของเธอจะไม่นัดอะไรปุบปับแบบนี้
"อืม"ถ้าอยากรู้ในสิ่งที่สงสัยก็คงต้องกลับไปแลมโบกีนีสีแดงที่พึ่งจะถอยมาใหม่วิ่งทะยานด้วยความเร็วสู่ท้องถนนมุ่งหน้าสู่คฤหาสน์หลังใหญ่ใจกลางกรุงของประเทศเยอรมนี
"พ่อมีธุระอะไรกับหนูเป็นการด่วนหรือเปล่าคะถึงได้เรียกหนูมา"ซาร่าเดินเข้ามาหาผู้เป็นพ่อที่นั่งหยอกล้อกับแม่ของเธออยู่ที่ห้องรับแขก ท่านทั้งสองมองมาที่เธอก่อนจะส่งยิ้มให้ ก่อนจะกวักมือเรียกให้เธอเดินเข้าไปหา ซาร่านั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงกันข้ามสายตาของพ่อและแม่ที่มองมามันทำให้เธอรู้สึกอึดอัด
"ซาร่าพ่อมีอะไรจะบอกหนู"
"เรื่องอะไรเหรอคะทำไมพ่อมีสีหน้าจริงจังแบบนั้น"
"พ่อกับแม่ปรึกษากันแล้วว่าจะให้หนูรับตำแหน่งหัวหน้าคนใหม่ของแก๊งเรา"เพราะตอนนี้เขาก็แก่ลงทุกวันคงจะคุมอำนาจต่อไปไม่ไหว จึงลองปรึกษากับภรรยาคู่ชีวิตจึงได้คำตอบว่าอยากให้ลูกสาวอย่างซาร่ารับช่วงต่อไป
"แม่กับพ่อแก่แล้ว และอีกอย่างหนูคือทายาทคนเดียวของพ่อกับแม่เราทั้งคู่จะวางมือจากทุกอย่างแล้วมอบให้หนูได้บริหารมัน"ซึ่งเท่ากับว่าทรัพย์สินทุกอย่างนั้นทั้งคู่ยกมอบให้กับเด็กน้อยที่เขารับเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กเพียงคนเดียว
"มันมากเกินไปค่ะ หนูคงรับไว้ไม่ได้"มูลค่ากิจการของพ่อและแม่ไม่สามารถตีเป็นราคาในแต่ละปีได้ ขนาดกำไรจากการบริหารงานมันเพิ่มพูนขึ้นจนเธอยังอดที่จะทึ่งเสียไม่ได้
"แต่ถึงอย่างไรซาร่าก็ต้องรับเพราะพ่อกับแม่ได้ตกลงกันไว้แล้ว และอีกอย่างหัวหน้าแก๊งย่อยที่พ่อปกครองเอาไว้พวกเขาก็รับรู้และทุกคนต่างก็ยินดีที่จะให้หนูขึ้นเป็นหัวหน้าคนต่อไป"เพราะก่อนหน้านี้เขาได้เรียกประชุมกับมาเฟียแก๊งต่าง ๆ ที่เขาคอยสนับสนุนทุกคนต่างเห็นกันไปในทางเดียวกัน เพราะพวกเขานั้นได้เห็นฝีมือในการบริหาร และการต่อสู้ของซาร่ามาแล้วว่ามันน่ากลัวมากขนาดไหน
"แบบนี้มันเท่ากับว่า"
"มัดมือชกจ๊ะลูกรัก"
"เห้อ"เธอได้แต่ทอดถอนใจถึงยังไงเธอก็คงจะต้องขึ้นเป็นหัวหน้าของแก๊งคนต่อไปสินะ
"ลูกรักพ่อมีของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ มอบให้หนูเป็นกำลังใจด้วยนะ"ว่าแล้วก็ยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลไปให้ ซาร่าหยิบเอกสารมาด้วยความฉงนใจเพราะถ้าเป็นของขวัญจริง ๆ พ่อของเธอมักจะซื้อเป็นข้าวของเครื่องใช้ให้ แต่นี่กลับเป็น
"หึ"เมื่อสายตากวาดมองตัวอักษรที่อยู่ในเอกสารซาร่าถึงกับหัวเราะในลำคอ ก่อนที่จะเก็บเอกสารเอาไว้ดังเดิม
"ถูกใจหนูใช่ไหมล่ะ"
"มากค่ะ ขอบคุณนะคะพ่อหนูรักพ่อที่สุดเลย"ซาร่าเดินอ้อมโต๊ะเข้าไปกอดผู้เป็นพ่อพร้อมกับมองเอกสารที่อยู่ในมือ
"รักแม่ด้วยก็ดีนะเพราะเงินอีกครึ่งนั้นเป็นของแม่"เงินที่ใช้ในการลงทุนครั้งนี้ภรรยาของเขานั้นได้ควักเงินในกระเป๋าร่วมลงทุนด้วยตัวเอง
"หนูก็รักแม่เหมือนกันค่ะ ขอบคุณนะคะที่ทำเพื่อหนูขนาดนี้"
"แม่ก็รักหนูซาร่า รักมากที่สุด"ตั้งแต่ที่เธอรับเด็กน้อยคนนี้มาซาร่าก็เปรียบเสมือนน้ำทิพย์ที่ประโลมจิตใจของเธอและสามี พวกเขาทั้งสองต่างเลือกในสิ่งที่ดีมอบให้กับเด็กน้อย มอบความรักให้อย่างไม่ขาดหายให้เด็กน้อยรู้สึกได้ว่าเธอเหมือนได้ใช้ชีวิตอยู่กับพ่อแม่ที่แท้จริง
"หนูก็รักพ่อกับแม่ค่ะ"
หลังจากที่ทานอาหารเย็นเสร็จเธอก็ถือเอกสารขึ้นมาบนห้องนอน ภายในเอกสารคือข้อมูลทุกอย่างที่เกี่ยวกับแม่และครอบครัวของท่านที่ตอนนี้กำลังตกอยู่ในที่นั่งลำบาก บริษัทจิวเวอร์รี่ของสามีกำลังสั่นคลอนผู้บริหารท่านอื่นต่างกันพาถอดถอนหุ้น เพราะพ่อฟรานซิสของเธอนั้นดันใจดีปั่นหุ้นสำคัญที่เกี่ยวกับบริษัทนั้นให้ลดลง จึงทำให้ตอนนี้จิวเวลรี่มีราคาที่ลดลงจึงอยากที่จะสร้างรายได้และกำไรเดือดร้อนจนทำให้สามีใหม่แม่ต้องไปกู้ธนาคารเพื่อเอามาพยุงกิจการจนตอนนี้สามีใหม่แม่เป็นหนี้หลายร้อยล้าน และที่พีกสุดไปกว่านั้นอดีตแม่และสามีของเธอจับลูกสาวตัวเองให้แต่งงานกับลูกชายเจ้าของบริษัทผลิตและนำเข้ารถหรูเพื่อจะนำสินสอดมาใช้หนี้ธนาคารที่มีอยู่
"หึ เรื่องนี้มันน่าสนุกแล้วสิ"
- Writer
