"ข้าวลูก"
"คะพ่อ"
"ข้าวคิดยังไงกับธามไทเขาล่ะลูก"
"เขาเป็นคนดีค่ะ เก่งแล้วก็ขยันทำงานสุดๆไปเลยค่ะ เขาทำให้คุณพ่อไม่ต้องทำงานหนักจนเกินไป" เธอตอบกลับอย่างที่ใจคิด
"พ่อหมายถึงความรู้สึกที่มีให้กันนอกเหนือจากการทำงานน่ะลูก"
"ข้าวไม่แน่ใจเลยค่ะพ่อ" เธอตอบกลับเสียงเบา
"พ่อบอกตามตรงนะลูกยังไงๆพ่อก็อยากให้หลานของพ่อมีพ่อนะลูก หลานยังเล็กแกยังไม่รู้ความมากนักแกยังไม่เจ็บปวด แต่ถ้าวันใดแกเติบโตขึ้นแล้วถามหาคนเป็นพ่อเวลานั้นมาถึงพ่อไม่อยากให้ลูกสาวพ่อต้องปวดใจนะลูก" บิดาของหญิงสาวเอ่ยเตือนน้ำเสียงห่วงใย
"อะไรที่ว่าดีข้าวก็จะทำตามความต้องการของคุณพ่อทุกอย่างเลยค่ะ" เธอคิดว่าใจของเธอมันด้านชาไปแล้วตั้งแต่ที่เขาไม่เห็นค่าเธอกับเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาเลยในวันนั้น
"จริงหรอลูก"
"จริงค่ะก็ในเมื่อโลกนี้มีรักแท้ดีๆไม่ได้ข้าวก็ขอคนที่เขารักและอยากดูแลข้าวกับลูกก็พอค่ะ" เธอมองความเป็นจริงของโลกใบนี้มา
