ตอนที่ 6
1143 Words
นวลจันทร์กล่าวถึงที่มาที่ไปของหลานชาย
“เศร้าจัง… น่าสงสารนะคะ กำพร้าทั้งพ่อทั้งแม่”
เกดสุดาทำหน้าเศร้า หลังจากได้ฟังเรื่องราวชีวิตของเจมส์
“ค่ะ… แต่ก็นับว่าโชคดีค่ะ ที่เจมส์โตเป็นหนุ่มแล้วไม่เกเร ทุกวันนี้ก็ทำการทำงานเลี้ยงตัวเองได้”
นวลจันทร์กล่าวพลางวางขวดน้ำเย็นลงบนโต๊ะเล็กๆ ใกล้กับเทอเรสที่เกดสุดากำลังเล่นโยคะไปพลาง
“แล้วนั่นเจมส์กำลังจะไปไหนคะป้า”
หญิงสาวจ้องมองรูปร่างสูงใหญ่สะดุดตา กำลังก้าวออกไปสู่ประกายแสงแดดยามเช้า เขาสวมเสื้อแขนยาวลายสก๊อต กางเกงยีนสีน้ำเงินเข้ม รองเท้าบู๊ตสีดำ หมวกปีกกว้างสีน้ำตาลที่สวมไว้บนศีรษะยิ่งเสริมส่งให้เขาดูเหมือนคาวบอยหลุดออกมาจากหนังฝรั่งยังไงยังงั้น
“อ๋อ… ช่วงนี้พ่อเลี้ยงพิเดชมอบหมายงานให้เจมส์รับผิดชอบดูแลคอกม้าค่ะ”
นวลจันทร์กล่าว
“คอกม้าที่อยู่ติดกับโรงเก็บฟางทางโน้นใช่ไหมคะป้านวล”
เมื่อรู้ว่าเจมส์ทำงานที่คอกม้า จู่ๆ เกดสุดาก็นึกอยากขี่ม้าขึ้นมาทันที ที่จำได้ก็เพราะว่าทุกครั้งที่ปิดเทอม หล่อนจะเดินทางมาพักอาศัยอยู่ที่ไร่ของบิดาทุกปี จึงรู้ว่าที่ท้ายไร่ข้าวโพดมีคอกม้าและโรงเก็บฟาง ลักษณะคล้ายไซโลที่ใช้เก็บผลผลิตทางการเกษตร
“ใช่ค่ะ… ติดกับไร่ข้าวโพดค่ะ”
นวลจันทร์ชี้นิ้วไปตามทิศทางของคอกม้า
“จักรยานคันนั้นขี่ได้ไหมคะป้านวล”
ความคิดบางอย่างผุดวาบเข้ามาในหัวของเกดสุดาหล่อนเหลือบมองไปยังรถจักรยานสีแดง จอดไว้ใต้ร่มมะม่วงต้นใหญ่ แผ่กิ่งก้านปกคลุมขึ้นมาถึงหลังคาด้านหลังห้องครัว
“ได้ค่ะ… เอ่อ ว่าแต่คุณหนูจะไปไหนคะ?”
สาวใหญ่หรี่ตามองหน้าเกดสุดา
“ปะ… เปล่าค่ะ”
เกดสุดาตอบยิ้มๆ พยายามระงับอาการตื่นเต้น ทำสีหน้าไม่ให้มีพิรุธ
และในทันทีที่นวลจันทร์เดินกลับเข้าไปในครัวเพื่อทำงานที่ค้างเอาไว้ คุณหนูแสนซนก็คว้าจักรยานขี่ออกมาจนถึงคอกม้าที่เจมส์กำลังทำงาน
จอดจักรยานสีแดงเอาไว้หลังคอกม้า สอดสายตาลอดช่องว่างระหว่างแผ่นไม้ฝาหนังเข้ามาในคอกม้า เห็นเจมส์กำลังยกก้อนฟางเข้าไปวางซ้อนกันไว้ด้านใน ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่าสะดุดตา อวดมัดกล้ามกำยำล่ำสัน เหงื่อเป็นมันอาบเลื่อมไปทั้งร่าง คุณหนูแอบร้องครางในใจกับความเซ็กซี่ของผู้ชายคนนี้
“อุ๊ย… ”
เกดสุดาตกใจ เมื่อเจมส์ทำท่าว่ากำลังจะเดินออกมาข้างนอก
หล่อนเงอะงะไปชั่วขณะ รีบหลบเข้ามาซ่อนกายหลังต้นข้าวโพดที่ขึ้นหนาแน่นอยู่หลังคอกม้า แต่ให้ตายเถอะโรบิ้น… เจมส์ยังเดินตามมา โดยไม่รู้ว่าหล่อนอยู่ตรงนั้น
‘โอ้แม่เจ้า… ’
และแล้วเจมส์ก็ทำในสิ่งที่เกดสุดาต้องยกมือขึ้นปิดปาก เสียงอุทานดังลั่นอยู่ในใจ เมื่อร่างสูงกว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตรเดินเข้ามาหยุดใกล้พุ่มไม้ตรงหน้าหล่อน มือข้างหนึ่งรูดซิบกางเกง งัดท่อนเอ็นออกมาปลดปล่อยน้ำสีเหลืองอำพัน สาดพุ่งลงมาที่โคนพุ่มไม้ หารู้ไม่ว่าเกดสุดาแอบอยู่หลังพุ่มไม้
‘โห… อีตาบ้า... กรี๊ดดดดด’
เสียงอุทานด่าทอ กระทืบเท้าอยู่ในใจ พระเจ้าช่วยกล้วยทอด คุณหนูค่อยๆ ถ่างนิ้วที่ปิดหน้า มองลอดระหว่างช่องนิ้วเห็นอาวุธประจำกายของเขา
“โห… ใหญ่จัง! แขนเด็กหรือเปล่าวะนั่น! สิ่งที่เห็นทำเอาเส้นขนอ่อนๆ ที่ต้นแขนของเกดสุดาลุกซู่ หัวใจเต้นระทึก สายตายังไม่ละจากภาพอวัยวะที่ผู้หญิงอย่างหล่อนไม่มี
“อ่า… ”
ฉี่เสร็จแล้ว เจมส์พริ้มตาซี้ดปาก ทำหัวสั่น สะบัดคอ รู้สึกโล่ง จับเจ้าอนาคอนดาของตัวเองสลัดเบาๆ จนสะเด็ดน้ำ ความยาวใหญ่ทำให้มันห้อยเป็นลำลงมาฟาดต้นขา เสร็จกิจก็จับยัดเข้ามาในกางเกงตามเดิม รูดซิบพรืด ผิวปากหรือเดินออกมาอย่างอารมณ์ดี หารู้ไม่ว่ามีอีกคนกำลังใจเต้นระทึก แทบช็อคอยู่หลังพุ่มไม้ ห่างกันเพียงแค่เมตรเท่านั้น
“ไอ้… ไอ้บ้า… ”
คุณหนูเกดสุดาตะโกนด่าตามหลังอย่างเหลืออด คนโดนด่าหยุดกึก ตกใจ… ค่อยๆ หันมาตามเสียงแหวด้วยท่าทางสโลว์มั่น
“ใครด่ากูวะ”
รำพึงกับตัวเอง กระทั่งสายตาปะทะเข้ากับเรือนร่างสุดเซ็กซี่ของนางฟ้าในไร่ข้าวโพด
“คุณ… ”
เจมส์ตกใจ คนที่ซ่อนอยู่หลังพุ่มไม้เดินออกมา
“เอ่อ… คุณไปทำอะไรตรงนั้น”
เจมส์ยกหลังมือข้างหนึ่งขึ้นกุมหน้าผาก ถ้าเป็นแบบนี้ ชัดเลย… แสดงว่าหล่อนเห็นหมดแล้ว
“ฉันควรจะถามนายมากกว่าว่าทำไมต้องมายืนฉี่ตรงนี้ ทั้งที่ห้องน้ำก็มี”
เสียงใสกราดใส่ด้วยความโกรธ
“ก็ผมไม่รู้ว่าคุณอยู่หลังพุ่มไม้”
“ฉันจะฟ้องคุณพ่อ”
เกดสุดากำมือแน่นด้วยความโกรธ เมื่อกี้ฉี่ของเขาแทบกระเซ็นมาโดนใบหน้าสวยๆ ของหล่อน
คำพูดที่ได้ยินทำให้เจมส์รู้ได้ในทันทีว่าสาวน้อยผู้สะสวยราวกับนางฟ้าคนนี้ต้องเป็น ‘คุณหนูเกดสุดา’ ลูกสาวพ่อเลี้ยงพิเดชอย่างแน่นอน ก็เมื่อวานนี้ได้ยินนวลจันทร์ผู้เป็นป้าพูดว่าลูกสาวพ่อเลี้ยงจะมาพักที่ฟาร์ม
“เอ่อ… คุณหนูจะฟ้องพ่อเลี้ยงแค่เรื่องที่ผมแอบฉี่ริมรั้ว… ไม่เข้าไปฉี่ในห้องน้ำเนี่ยนะครับ”
เจมส์รู้สึกขำกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ไม่คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่ เกดสุดารู้สึกว่าตัวเองกำลังโดนยอกย้อน
“งั้นผมต้องขอโทษ… ที่เผลอทำให้คุณหนูได้เห็นของดีเป็นบุญตา”
เจมส์นึกสนุกที่ได้แกล้งหล่อน
“ว้าย… ไอ้บ้า… ฉันจะเป็นตากุ้งยิงสิไม่ว่า ทำราวกับว่าฉันอยากเห็นของนายนักหรือไง… ไอ้ผู้ชายหื่น”
คุณหนูทำปากยื่นใส่ เท้าสะเอวเถียงฉอดๆ
“ขอโทษครับ… อย่าเข้าใจผิดว่าผมตั้งใจจะโชว์”
เจมส์พูดขำๆ
“นายก็อย่าเข้าใจผิดว่าฉันอยากเห็นไอ้จ้อนของนายนักหนา… ซวยสิไม่ว่า เป็นอัปมงคลต่อสายตา สงสัยว่าวันนี้ฉันคงต้องให้ป้านวลพาไปรดน้ำมนต์เก้าวัดเพื่อนล้างความซวย… แหวะ”
หล่อนเบะปากใส่เขา หากใจกลับตรงกันข้ามกับปาก สายตาอดไม่ได้ที่จะแอบมองหุ่นสุดเซ็กซี่ของเจมส์ เขาช่างเป็นผู้ชายที่มีรูปร่างสูงใหญ่ ทั้งตัวเต็มตึงไปด้วยกล้ามเนื้อ มีเส้นขนสีน้ำตาลเข้มแผ่กระจายปกคลุมแผงอกกว้าง เลื้อยเป็นแนวลงมาถึงสะดือ รอยสักสีดำที่ต้นแขนและปั้นไหล่ยิ่งทำให้ผู้ชายคนนี้มีความเป็นชายชาตรีในทุกกระเบียดนิ้ว
- Writer
