นักชงมือทอง
1227 Words
@แหล่งรวมร้านต้นไม้อยุธยา
บรรยายกาศที่ร้อนอบอ้าวของประเทศไทยทำให้ฉันต้องหยิบหมวกขึ้นมาใส่ทันที สภาพอากาศตอนนี้คือร้อนมากร้อนฉิบหายและเจ้านายตัวดีของฉันกำลังเดินเข้าร้านโน้นร้านนี้ เพื่อหาต้นไม้ที่อยากได้ซึ่งฉันก็ไม่รู้จักและไม่อยากจะรู้จักด้วย เพราะฉันคิดว่าต้นไม้มันก็เหมือน ๆ กันไม่เห็นมีอะไรแตกต่างกันใบก็มีสีเขียวเหมือนกันฉันอยากจะตะโกนถามจริง ๆ
“ป้าคะ น้ำมะพร้าวแก้วนึ่งค่ะ” ด้วยอากาศที่ร้อนฉันจึงแวะซื้อน้ำมะพร้าวและปล่อยให้คุณติณณ์เดินเข้าไปดูต้นไม้ในร้านก่อน เพราะเราเดินกันมาสิบกว่าร้านไม่เห็นจะเจอต้นไม้ที่คุณติณณ์กำลังหาแต่เมื่อร้านนี้คุณติณณ์เดินเข้าไปนาน ทำให้ฉันคิดว่าคงจะเจอที่ร้านนี้แน่นอนเพราะเห็นคุณติณณ์กำลังมองและยืนคุยกับป้าเจ้าของร้านอยู่
“ได้แล้วแม่หูน”
“ขอบคุณค่ะ” เมื่อฉันซื้อน้ำเรียบร้อยก็เดินเข้าไปในร้านที่คุณติณณ์กำลังคุยกับป้าเจ้าของร้านอย่างเป็นกันเอง ก็เขานักธุรกิจอะเนอะ เขาสามารถเข้ากับคนที่มีผลประโยชน์ได้ง่ายอยู่และไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ปกติคุณติณณ์จะเป็นคนเงียบ ๆ แต่ถ้าเรื่องงานเขาจะเต็มที่และยอมคุยกับคนแปลกหน้าเหมือนรู้จักกันมาชาติหนึ่งได้
“ไปไหนมา”
“ไปซื้อน้ำมาค่ะ” ฉันยกแก้วน้ำมะพร้าวขึ้นมาโชว์ให้คุณติณณ์ดู ก่อนเจ้าตัวจะพยักหน้าและคุยต่อรองราคากับป้าเจ้าของร้านและราคาที่ฉันได้ยินที่ให้หูผึ่งทันที เพราะราคาต้นไม้ที่คุณติณณ์หานั้นราคาหลักล้าน ต้นไม้อะไรทำไมแพงแบบนี้ โอ้แม่เจ้า!! ฉันจะเป็นลม
“เดี๋ยวป้าเอาออกมาให้ดูนะพ่อหนุ่ม” ป้าเจ้าของร้านเดินเข้าไปภายในโรงต้นไม้แต่ลืมเอาลูกสาวไปด้วย เพราะตอนนี้ลูกสาวของป้าเจ้าของร้านกำลังยืนมองคุณติณณ์แทบจะกลืนกินไปทั้งตัวอยู่แล้ว
“ปุณขอกินน้ำหน่อย”
“เดี๋ยวปุณเดินออกไปซื้อให้” ฉันกำลังจะหันหลังเดินออกจากร้านไปซื้อน้ำเปล่าให้เขาแต่เป็นอันต้องชะงัก เมื่อคุณติณณ์เบรกฉันเอาไว้ก่อน
“ผมกินน้ำที่ปุณถือก็ได้ อากาศร้อนเดินบ่อยเดี๋ยวหน้ามืดเอา” มือหนาของคุณติณณ์เอื้อมมือมาหยิบน้ำมะพร้าวจากมือของฉันไปดูดหน้าตาเฉย ไม่คิดว่าคนรักความสะอาดและระเบียบจัดแบบคุณติณณ์จะยอมกินแก้วเดี๋ยวกับฉันและดูดหลอดเดี๋ยวกันอีก เพราะเขาเป็นคนรักสุขภาพมาก น้ำข้างทางแบบนี้เขาไม่กินหรอกระดับคุณชายติณณ์
“เมียสวยนะพ่อหนุ่ม” สติที่หลุดลอยด้วยความตะลึงกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ต้องกลับมา เพราะคำพูดของป้าเจ้าของร้านที่เดินไปหยิบต้นไม้ออกมาให้ดู ซึ่งมันทำให้ฉันต้องรีบค้านแต่ก็ไม่ทันได้พูดอะไรออกไป เมื่อคำตอบที่ฉันได้ยินจากคุณติณณ์ทำให้ฉันตะลึงไปอีกรอบ
“ครับ” เขายอมรับว่าฉันเป็นเมียแต่เดี๋ยวนะ ฉันเป็นแค่เลขาค่ะ เดี๋ยวก่อนฉันยังมีแฟนจะมีผัวได้ยังไง ภายในใจร่ำร้องแทบบ้าแต่ใบหน้าสวนทางกัน เพราะตอนนี้หน้าฉันคงแดงเป็นลูกตำลึงไปแล้ว
“ดีแล้ว แม่หนูดูแลผัวแบบนี้ เขาจะได้รักได้หลง”
“เอ่อ คือไม่”
“ตามน้ำไปเถอะคุณ สงสารป้าเขาเดี๋ยวป้าเขาหน้าแตกเอา” คุณติณณ์กระซิบข้างหูของฉันให้ได้ยินกันสองคนและตอนนี้ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงก็เลยต้องเงียบและฟังอย่างเดียว แต่ป้าเจ้าของร้านคนนี้เมื่อไหร่จะหยุดพูดสักที ห๊า!! คุณติณณ์เป็นคนรักษาน้ำใจคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
“ผัวก็หล่อ เมียก็สวย มีลูกคงหน้าตาดีมาก แล้วนี่มีลูกกันรึยัง”
“ยังครับป้า”
“มีตั้งแต่อายุยังน้อยก็ดีนะ จะได้ทันใช้” ป้าเจ้าของร้านจัดการแพคต้นไม้ราคาหลักร้านพร้อมกับพูดคุยกับคุณติณณ์ไปด้วย ตั้งแต่เป็นผัวเป็นเมียจนตอนนี้ถามเรื่องลูกไปแล้วซึ่งข้อนี้ฉันก็เข้าใจดี ที่เขาบอกว่าป้าข้างบ้านนั่นแหละ ภาวนาในใจขอให้ป้าจัดการต้นไม้ให้เสร็จเร็ว ๆ
“เรียบร้อยแล้วพ่อหนุ่ม”
“ปุณขอมือถือผมหน่อย” คุณติณณ์หันมาถามมือถือกับฉันแต่เดี๋ยวนะ มือถือของเขาก็ต้องอยู่กับเขาสิ!!จะมาถามฉันทำไม
“มือถือก็ให้เมียถือไว้เหรอพ่อหนุ่ม ช่างดีแท้ หล่อก็หล่อแถมไม่เจ้าชู้อีกนะพ่อ” เอาเข้าไปป้าเจ้าของร้าน ชงเข้าไปจ๊ะ!! ชงยังไงไฟก็ไม่ติดหรอกจ้ะจะบอกให้
“ผมเอาใส่ไว้เอง”
“อ๋อ ค่ะ” ฉันหยิบมือถือจากกระเป๋าถือส่งให้คุณติณณ์และเขาก็ทำการโอนเงินสดหลักล้านเรียบร้อย ก่อนที่เขาจะยกต้นไม้ราคาหลักร้านออกจากร้านป้าคนนี้สักที ก่อนที่ฉันจะเป็นบ้าเพราะป้าเจ้าของร้านคนนี้
“เปิดหลังรถให้ผมหน่อย”
“ค่ะ” สั่งเก่งจังนะพ่อคุ๊ณ!! หลังจากที่เราสองคนจัดการกับต้นไม้เรียบร้อยก็ขึ้นรถเตรียมจะกลับกรุงเทพตอนนี้ฉันคิดถึงที่นอนของตัวเองแทบแย่
“ต้นที่ซื้อมาเขาเรียกว่าต้นอะไรคะ”
“Monstera Mint” อ๋อ!! โอเคฉันไม่รู้จัก ถามไปเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาทเท่านั้นแหละ ต้นไม้อะไรแพงกว่าเงินเดือนฉันอีก อยากจะบ้าตายคงแพงกว่าสินสอดฉันอีกละมั้ง!!
“อ๋อ ไม่รู้จักค่ะ” แวบแรกสายตาฉันเหมือนเห็นว่าเขายกยิ้มที่มุมปากเป็นเรื่องที่หายากมากเลยนะ สำหรับคุณติณณ์ที่เขาจะยิ้มออกมาให้เห็น ขนาดทำงานมาหลายปีนับครั้งได้ที่เห็นเขายิ้มแต่แค่แวบเดียวเท่านั้น หันไปดูอีกทีใบหน้าหล่อก็นิ่งเหมือนเดิม
“แวะทานอะไรก่อนมั้ย”
“ไม่ดีกว่าค่ะกลับคอนโดเลย” ร่างกายที่โหยหาที่นอนกับหมอนแทบแยกแค่คิดว่าจะได้กลับคอนโดร่างกายเหมือนมีพลังบางอย่างทันทีและตอนนี้ในรถก็เหมือนมีพลังอะไรบางอย่างเช่นกัน
“รีบเหรอหรือแฟนรออยู่” คำถามที่ไม่เคยได้ยินจากคุณติณณ์เพราะเขาไม่ชอบยุ่งเรื่องส่วนตัวของลูกน้องแต่วันนี้อากาศคงร้อนทำให้เขาถามขึ้น
“เปล่าค่ะจะรีบกลับไปนอนและฉันก็โสดค่ะ” รถยนต์คันหรูแล่นมาจอดที่คอนโดฉันพอดีก่อน ไม่รอช้าฉันรีบยกมือไหว้คุณติณณ์และเอ่ยลาตามมารยาทก่อนจะเดินลงจากรถทันที ด้วยความง่วงระดับสิบไม่ได้หันไปมองว่าเขาจะขับรถออกไปรึยัง ตอนนี้ใจคิดถึงแค่ที่นอนเท่านั้น
##ป้าคือนักชงมือทองขนานแท้เลยจริง ๆ ไรท์ขอปรบมือให้รัว ๆ ##
- Writer
