@ สนามบินเชียงใหม่
เวลาช่างผ่านไปเร็วเสมอตอนนี้ฉันและครอบครัวของคุณติณณ์อยู่ที่สนามบินเชียงใหม่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เพราะวันนี้คุณพ่อและคุณแม่ของคุณติณณ์จะมาพบกับครอบครัวของฉัน ซึ่งตั้งแต่ฉันทำงานกับคุณติณณ์มาฉันไม่เคยเล่าประวัติของที่บ้านหรือครอบครัวของตัวเองให้เขาฟัแม้แต่ครั้งเดียวและเขาก็ไม่เคยจะถามฉันเลยสักคำ
“คุณท่านไหวรึเปล่าคะ”
“ตายจริง!!จะมาเรียกคุณท่านอะไรกัน ต้องเรียกแม่สิลูก ตอนนี้หนูกำลังจะมาเป็นสะใภ้ของแม่แล้วนะ” รอยยิ้มที่จริงใจของคุณท่านส่งยิ้มมาให้ฉัน ทำให้ฉันอย่างฉันเริ่มกระดากอายเพราะยังไงสักวันฉันก็ต้องหย่ากับลูกชายคุณท่านอยู่ดี
“อ๋อค่ะ”
“สนามบินครึกครื้นดีนะ”
“ช่วงนี้ใกล้จะสิ้นปีค่ะท่านประธาน นักท่องเที่ยวเลยเยอะเป็นพิเศษ” ฉันตอบข้อสงสัยให้กับท่านประธานออกไปแต่แล้วท่านทำหน้านิ่งใส่ฉันจนฉันเริ่มเกร็งอย่างบอกไม่ถูก
“จะมาเป็นสะใภ้ฉันแล้วเรียกฉันว่าพ่อเถอะหนูปุณ” วัน
