Isang buwan pa bago ang pasukan namin. Sinamahan ako ni Itay at ni Ate Christine na magpa-enrol sa school na papasukan namin. Kung ako lang sana ang masusunod ay mas gugustuhin kong sa public na school ako mag-aral. Pero sabi ni Itay mas magiging madali daw ang paghatid sundo niya kung pareho kami ng papasukan. Ganun din ang sinabi ni Ate Christine kaya hinayaan ko na lang sila. Nangako din sila sa akin na sasamahan nila akong bumili ng mga gamit na gusto ko.
Halos apat na araw na rin simula nang tumira ako dito.
Pero sa tuwing nakikita ko si Tita Ingrid natatakot parin ako sa kanya. Alam kong ayaw pa rin niya sa akin. Pero wala na akong magagawa. Kailangan ko si Itay para sa kinabukasan ko. Dahil yun ang pangako ko kay Inay. Na magiging matatag ako kahit mahirap, kahit malungkot kahit
