"Kız, sabah sabah o romantiklik neydi öyle?" Rojda abla sabahtan beri gülerek, benimle takılıyordu. Sabah kahvaltıda olanları hatırlayınca yüzümde istemsizce bir gülümseme oluştu. Onu ilk kez bu kadar sevecen ve romantik görmüştüm. Toplum içinde bana karşı tavrı ve yaklaşımı çok hoş gelmişti ama utanmıştım. Bunu herkesin içinde yapmamalıydı. Çünkü ben birilerinin eğlencesi olmuştum. Tabii ki Rojda ablanın... Rojda abla da sağ olsun hiçbir ayrıntıyı kaçırmıyor ve benimle eğleniyordu.
"Ayy, utandın mı? Yanakların kızarmış." Cümlesini benimle dalga geçerek ve gülümseyerek tamamladı.
"Yaa Rojda abla, deme öyle, utanıyorum." İsyan eder gibi konuşmuştum.
"O senin kocan kocan. Bunda utanacak ne var? Hem bu yeni gelen Semra mıydı neydi, onu hiç sevmedim. Daha doğrusu sevemedim." Konuyu değişt
