Yarım saat içinde yüzükler takılacaktı ve ben hâlâ Gül'ün gelmesini bekliyordum. Zaman daralıyordu ama Gül hâlâ gelmemişti. Gül'ü beklerken, odada korku dolu adımlarla volta atıp duruyordum. Gül'ün gecikmesi endişelerimi arttırıyordu. Gelmeyecek diye çok korkuyordum. Eğer gelmez ise bu yüzüğü takmak zorunda kalacaktım. Bu düşünceyle gözlerimden bir iki damla yaş akarken, odamın kapısı açıldı ve içeriye Gül girdi. Gül'ün girişiyle rahat bir nefes aldım ve akan gözyaşımı sildim. Gül'ü gördüğüm için mutluluktan havaya uçacaktım resmen.
"Gül, bir an gelmeyeceksin diye çok korktum," diyerek, Gül'e doğru ilerledim. Gül ise, nefes nefese kalmış bir şekilde, "Maria zamanımız yok. Hemen kaçman gerekiyor, bütün ayarlamaları yaptım." dedi ve nefes nefese soluklanmaya başladı, "Geç kalmamın sebebi k
