วุ่นรักนักดับเพลิง

2 ดับไฟ

“หลีกๆ คนไม่เกี่ยวข้องหลบออกไปให้ไกลออกไป”

ชาวบ้านที่ยืนมุ่งดูกีดขวางการทำงานถูกกันให้ถอยหลังไปเหลือเพียงเจ้าหน้าที่ดับไฟหรือที่ชาวบ้านเรียกว่าทหารดับเพลิง พากันวิ่งเข้าไปพร้อมกับถังน้ำ เชือก บันไดไม้และขวาน

“พวกเจ้าหาน้ำไปดับไฟ เสี่ยวซู่ไปสอบถามดูข้างในออกมากันหรือยัง อาหลี่ไปดูรอบๆมีเชื้อเพลิงอีกไหมถ้ามีรีบพาคนไปกำจัดออกไปอย่าให้ติดไฟเพิ่มอย่าให้ลุกลามไปหลังที่อยู่ถัดไป เร็วๆ พวกเจ้าขยับตัวไวๆเข้า ดูลมด้วยอย่าวิ่งเข้าไปใต้ลมควันกับความร้อนอันตราย หลีกๆ หลีกไปหลบๆ หน่วยดับเพลิงนครบาลจะทำการดับเพลิง ชาวบ้านที่ไม่เกี่ยวข้องถอยห่างออกไป”

ชาวบ้านที่มุงดูอยู่หันไปมองกลุ่มทหารตามเสียงออกคำสั่งที่กระชับเสียงดังของชายหนุ่มในชุดสีน้ำเงินแดงที่ยืนโบกมือสั่งการทหารที่อยู่ในบังคับการด้านหลังเมื่อได้รับคำสั่งที่ชัดเจนต่างก็แยกย้ายไปทำตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ตัวชายหนุ่มเองก็วิ่งเข้าไปอยู่ด้านหน้าบ้านหลังที่ไฟกำลังลุกช่วยยกสิ่งของ ประคองคนเจ็บแบกคนชราเสื้อผ้าเปื้อนฝุ่นควันเขม่ามีรอยไฟไหม้เป็นจุดๆบนชุดตามใบหน้าและมือมองไม่เห็นร่องรอยความสะอาดสะอานบนร่างกายสักนิดเช่นเดียวกับทหารที่วิ่งมาช่วยดับไฟ ทั้งยังค่อยกำชับให้ทหารทำตามขั้นตอน

“หัวหน้า ข้างในยังมีคนติดอยู่น่าจะเด็กขอรับ”

“บ้าฉิบ ถอยไป”

ชายหนุ่มที่มองดูร่างกายเล็กกว่านายทหารคนอื่นเล็กน้อยสบถออกมาก่อนจะหันไปคว้าถังน้ำจากในมือชาวบ้านที่วิ่งมากำลังจะเข้าไปสาดเพื่อช่วยดับเพลิง ยกขึ้นเหนือศรีษะคว่ำให้น้ำน้ำไหลเปียกทั่วตัวเอาผ้าคลุมที่ถอดออกกองไว้ขึ้นมาชุบน้ำจนเปียกโชกก่อนจะวิ่งกระโจนเข้าประตูบ้านเข้าไปท่ามกลางแสงไฟที่สว่างร้อนแรง ชาวบ้านต่างมองและส่งเสียงด้วยความตกใจ

ทหารและชาวบ้านยังคงใช้น้ำพยายามดับไฟต่อไป กลุ่มควันลอยท่วมฟ้าเสียงไม้ประทุดังต่อเนื่องมีเสียงของหนักแตกหักตกหล่นร่วงลงพื้นเป็นระยะๆ แทรกด้วยเสียงร้องของชาวบ้านที่ชี้มือชี้ไม้พูดจา บ่อน้ำในบ่อใกล้เคียงถูกสาวขึ้นมาเทใส่ถังส่งต่อเป็นทอดๆ ใช้ดับเพลิงที่ไม่มีทีท่าว่าจะดับลงแม้แต่น้อย ทหารรักษาเมืองเป็นอีกกองที่ถูกสั่งให้มาช่วยแม้จะมาที่หลังแต่ก็พยายามช่วยชาวบ้านเด็กเล็กคนชราและการย้ายของออกไปในที่ปลอดภัยที่ห่างออกไปเรียกได้ว่าอำนวยความสะดวกให้พื้นที่มีมากยิ่งขึ้น

หลังจากที่ชายหนุ่มวิ่งฝ่าเข้าไปใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งเค่อชาวบ้านก็ได้เห็นเงาร่างที่พุ่งออกมาจากประตูบ้านก่อนที่เสาเรือนจะล้มลงหลังคาทรุดลงมากองท่ามกลางเปลวไฟและเขม่าควัน

“เสี่ยวเจี๋ย เจ้าเป็นยังไงบ้างลูกแม่ เสี่ยวเจี๋ยเจ้าตอบแม่สิ”

สตรีร่างท้วมวัยกลางคนวิ่งถลาเข้าเขย่าตัวเด็กชายที่อยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มที่ถูกห่มคลุมมิดด้วยผ้าคลุมที่ยามนี้แห้งสนิทมีรอยไฟไหม้ที่ชายหลายจุด ก่อนที่ชายหนุ่มจะค่อยๆ วางเด็กชายลงนั่งกลับพื้น

“ฮูหยิน ท่านให้คนมาช่วยอุ้มเด็กคนนี้ออกไปในบริเวณที่ปลอดภัยจะดีกว่า เด็กไม่น่าจะเป็นอะไรมากนอกจากสำลักควันเท่านั้น”

“ขอบคุณใต้เท้าที่ช่วยบุตรชายของข้า อาเหว่ยเจ้ามาอุ้มคุณชายไปจากที่ตรงนี้ เร็วเข้า”

เมื่อนางสั่งคนใช้ที่ยืนรอห่างไปไม่ไกลนัก ก่อนจะหันหน้ากลับมาขอบคุณชายหนุ่มด้วยความนอบน้อมจากนั้นก็วิ่งตามเด็กชายที่หมดสติในอ้อมแขนคนใช้ที่วิ่งออกไปอย่างไว

ชาวบ้านที่ช่วยกันตักน้ำ กลุ่มชาวบ้านที่ยืนดูห่างออกไปต่างมีสีหน้าชื่นชมยินดีที่ชายหนุ่มเสี่ยงอันตรายเข้าไปช่วยเหลือเด็กชายจากกองเพลิงได้อย่างปลอดภัย ในสายตาของชาวบ้านที่เดือนร้อนคนที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือย่อมได้รับความชื่นชม เด็กสาวและสตรีในวัยที่ต้องออกเรือนต่างมองดูด้วยสายตามุ่งหวังเขาดูโดดเด่นด้วยรูปร่างหน้าตาและความกล้าหาญพูดได้ว่าดูเด่นดูเท่ห์มากยามที่เขาตะโกนสั่งงาน ต่างซุบซิบกันถึงชื่อเสียง ตำแหน่ง หน้าตาฐานะตามแต่จะสนใจ

เมื่อเวลาผ่านไปอีกราวหนึ่งชั่วยามไฟก็ดับลงเหลือเพียงกลุ่มควันเล็กๆกระจายอยู่ทั่วไป ชายหนุ่มสั่งให้ทหารอยู่เฝ้าดูว่าจะมีไฟไหม้ขึ้นมาอีกหรือไม่ ส่วนตัวเขานำทหารที่เหนื่อยล้าและแลดูสกปรกขนเครื่องมือเดินกลับไปยังที่ทำการหน่วยดับเพลิงนครบาลที่ตั้งอยู่ห่างจากกำแพงเมืองด้านใต้เพียงห้าลี้เท่านั้น

หลังดับไฟก็เป็นหน้าที่ของหน่วยอื่นที่เข้ามารับดูแลชาวบ้านและพื้นที่ นี่เป็นเรื่องปกติชายหนุ่มและลูกน้อยก็กลับไปพักผ่อนก่อนจะกลับมาตรวจสอบเครื่องมือว่าชำรุดเสียหายเท่าไหร่ หลังจากนั้นก็เข้าสู่สภาวะประจำวันออกกำลังกายและฝึกฝนร่างกายให้พร้อมที่จะออกไปช่วยเหลือชาวบ้านได้ตลอดเวลา

“พวกเจ้ามีใครได้รับบาดเจ็บหรือไม่ ใครบาดเจ็บเลิกแถวแล้วรีบไปทำแผลให้เรียบร้อย”

“มีเสี่ยวอี้ เสี่ยวหาน และต้าฉง สามคนขอรับถูกไม้ตกกระแทกไหล่ แผลไฟไหม้ขอรับ”

“พวกเจ้าสามคนแยกออกไปเลย คนอื่นมีบาดเจ็บอีกไหมถ้าไม่มีวันนี้ใครอยู่เวรเฝ้าระวังเหตุการณ์ให้อยู่ปกติ ที่เหลือไปพักผ่อนได้”

“หัวหน้าท่านก็กลับไปพักผ่อนเถอะขอรับวันนี้ท่านเหนื่อยไม่น้อย ไม่ต้องอยู่ที่นี่หรอกขอรับหากมีเรื่องท่านค่อยมา”

“นั่นสิ”

เสียงทหารที่ยืนในแถวสนับสนุนให้เขากลับไปพัก (เรือนของเขาอยู่ด้านหลังที่ทำการหน่วยดับเพลิงแห่งนี้ห่างไปเพียงซอยเดียวเท่านั้น) ชายหนุ่มมองหน้าทหารในแถวก่อนจะพยักหน้าตอบรับตอนนี้เขาเองก็อยากกลับไปทำความสะอาดร่างกายและเปลี่ยนชุดเช่นกัน ก่อนจะสั่งให้แยกย้ายกันไปก่อนกลับก็เดินเข้าไปเขียนบันทึกรายงานทิ้งไว้ก่อนออกประตูด้านข้าง

แอ๊ดดด

ดึกสงัดไร้เสียงมีเพียงจิ้งหรีดที่ส่งเสียงระงม เสียงเปิดประตูดังแทรกขึ้นทำให้ดูเหมือนบานประตูจะดังเป็นพิเศษ ไว้ต้องหาเวลาซ่อมแซมเสียหน่อย

ด้านในเรือนทุกคนนอนหลับกันหมดแล้ว มีเพียงแสงโคมที่แขวนไว้สองดวงสำหรับเขาที่กลับมาในยามดึกเท่านั้นมันแกว่งไปมาตามแรง ครอบครัวของเขามีเพียงพี่ชายที่อายุห่างกันแปดเก้าปีเท่านั้นปีนี้พี่ชายอายุย่างเข้าสิบเก้าปีแล้วเพราะทำงานหนักเลี้ยงดูตนเองในยามเด็กจึงขาดการรักษาที่ดีทำให้ร่างกายอ่อนแอ

เขาเดินเก็บเสียงให้เบาที่สุดไม่อยากให้รบกวนพี่ชายที่อยู่เรือนด้านหน้า แม้จะมีเงินทองไม่มากนักแต่ยังโชคดีที่มีชายหญิงคู่หนึ่งขายตัวเป็นบ่าวและสาวรับใช้เขาจึงมีคนดูแลเรือนและพี่ชายยามที่ตนเองไม่อยู่ เรือนขนาดไม่ใหญ่แต่เพราะความมานะสองคนพี่น้องจึงรวบรวมเงินทองซื้อไว้เป็นของครอบครัวได้ แบ่งให้ทั้งสองคพักในเรือนที่อยู่ติดแนวกำแพงด้านหลัง เรือนพักของตนเองอยู่ทางด้านขวาของเรือนหลัก

ด้านหลังของห้องนอนเป็นห้องสำหรับการชำระล้างร่างกายมีอ่างไม้ขนาดใหญ่สำหรับลงไปแช่ได้ มีเสื้อผ้าแขวนอยู่ อากาศไม่หนาวหากแต่ดึกมากอีกไม่ถึงสองชั่วยามฟ้าก็จะสว่างแล้ว

“ซักแห้งเหมือนเดิมแล้วกัน”

เพราะความเหนื่อยล้าทำให้ขี้เกียจเกินกว่าจะรักความสะอาด ตัดสินใจง่ายๆเช่นเดิมถอดเสื้อผ้าที่สกปรกออกเหลือเพียงซับในสีดำถอดหมวกเดินตรงไปยังอ่างน้ำใช้ผ้าผืนน้อยชุบน้ำเช็ดทำความสะอาดแขนขาเมื่อล้างหน้าล้างตาสุดท้ายก็ล้างเท้าจะดูสะอาดเรียบร้อยสวมชุดนอนกลับมานอนสักครู่ก็หลับสนิทไปตามความเคยชินทั้งชาติที่แล้วและชาตินี้

ยามเหมา เสียงไก่ขันดังมาจากเรือนที่อยู่ห่างออกไปสักเรือน ดวงตาเรียวคมกระพริบหลายครั้งพยายามกระตุ้นให้ตนเองตื่นเต็มที่ ซู่หวินหลง อายุยี่สิบเก้าปีอาชีพหลักนักวิทย์เลื่องชื่อ อาชีพรองคืองานอาสาบรรเทาสาธารณะภัยและนี่ก็เป็นสาเหตุที่นางเสียชีวิต อาคารถล่มลงมากระทันหันในขณะเข้าไปช่วยคนในอาคารสูงที่เกิดไฟไหม้แล้วลืมตาตื่นอีกครั้งในร่างของเด็กหญิงอายุสี่ขวบ ปีนั้นอากาศหนาวจัดเจ้าของร่างจากไปนางเข้ามาแทนที่ หลายปีที่ผ่านมามองดูเด็กหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายพยายามทุกอย่างเพื่อเลี้ยงน้องและตนเอง