Overrated

Chapter 3 - Ronald

“I really like you, Vic, baka p’wedeng maging tayo?” tanong ni Penny na best friend ni Aida. “We can start as friends.”

“Sorry, pero `di talaga ako interested sa relationships for now.” Ngumiti ako sa kaniya, malungkot, kunwari sad at nanghihinayang kahit hindi naman. “Mas gusto kong tumutok sa studies ko,” palusot ko.

“Then... i-is it okay... If I ask for just one night?”

Napatingin ako sa kaniya. A week since I f****d her best friend, and now she’s the third one asking me for a one night stand. May-usapan ba sila? Iisa-isahin ba ako ng buong barkada nila? Baka naman sa huli, eh, papipiliin nila ako kung sino ang pinaka masarap sa kanilang kantuten?

“Sorry, but, I really can’t...” tumayo na ako mula sa kinauupuan namin sa isang burger joint kung saan niya ako inaya. Kumuha ako ng one hundred mula sa aking pitaka at inilagay iyon sa lamesa. “Eto hati ko sa kinain natin, like I said, hindi ako sanay na nililibre ng mga babae.”

“Vic, s-sandali...” humabol siya sa akin hanggang sa may entrnace ng store. “S-sorry kung nainsulto ka... pero... pero ba’t hindi p’wedeng ako?”

“Penny, it isn’t you... I just don’t – “ natigilan ako nang makitang tumulo ang mga luha sa mata niya. “Penny, `wag naman ganyan...”

“E-eh... bakit sina Aida, p’wede, pero ako... napaka pangit ko ba? Hindi mo ba masikmura ang itsura ko?”

Napatingin ako sa paligid. Sa mga taong nakatingin sa amin at nagbubulungan.

“Haay...” bumalik ako sa aming mesa, kinuha ang mga iniwan niyang gamit, pati ang pera na iniwan ko, tapos ay binalikan ko siya at inakbayan. “Halika, hatid na kita sa inyo,” bulong ko sa kaniya.

“Ano bang trip ninyong magkakabarkada?” tanong ko sa kaniya habang nakasakay kami sa taxi. “Ba’t ba iniisa-isa ninyo `ko?”

“W-wala...” bulong ni Penny na humihikbi pa sa tabi ko. Siya ang nag suggest na mag-taxi kami, since nakakahiya raw mag jeep nang umiiyak. “I just... really like you...”

“It looks to me like you all do,” sagot ko.

Muling naiyak si Penny. “Alam ko naman na maganda talaga si Aida, eh, lahat ng lalaking gusto niya, nakukuha niya... Pero ikaw...”

“Hindi niya ako nakuha, kaya gusto n’yong magbakasakali na pumatol ako sa isa sa inyo?” patuloy ko. Muling umiyak ang katabi ko.

“Ma’am, Sir, nasa Vista Real na po tayo,” singit ng driver.

“Papasok na lang po, kuya, turo ko daan.” kumaway si Penny sa guard nang kunin nito ang lisensya ng driver.

Malalaki ang mga bahay sa lugar nila. Alam kong may kaya lahat ang mga kaibigan ni Aida, pero `di ko akalain na ganito palang kayaman si Penny.

Tumigil kami sa isang mansion na puti. Mataas ang bakod nito at napapalibutan ng manicured lawn.

“Pasok ka muna, Vic,” aya niya sa akin.

“Hindi na, sabay na ako kay kuya palabas...”

“Please, Vic, pakiusap lang, itatawag na lang kita ng grab mamaya.”

“Sige na sir, pumayag na kayo,” nakangisi namang sabi ng driver ng taxi.

Napabuntong hininga na lang ako at sumunod sa kaniya.

“Welcome home, ma’am,” bati sa amin ng katulong na nagbukas ng gate. “Dito po ba kakain ang kaibigan n’yo?”

“Ah, hin-“

“Opo, Manang, pahanda po ng dinner.”

“Okay po, ma’am.”

“Penny, kakakain lang natin...” sabi ko, pero hinatak lang niya ako papasok ng maluwag nilang sala.

“Kumain ka na muna, kahit konti, para hindi ka na kakain pag-uwi.”

Inakay niya ako papunta sa malaking dining room. May karugtong itong breakfast nook at may bar pa sa isang tabi.

Naghain ang katulong nila at pinaghandaan kami ng hamonado at beef with broccoli. For dessert, meron silang cheese cake. Busog na busok ako matapos namin kumain!

“Masarap ba?” tanong niya sa akin na mukhang ang saya-saya.

“Oo, parang nasa restaurant ako!”

“Dati’ng nagwo-work sa resto ang cook namin,” pagmamalaki niya. “Lika, patunaw ka muna bago ka umuwi.” Inakay niya muli ako palabas ng hapag-kainan at paakyat ng hagdan!

“Penny, kailangan ko na talagang umuwi.”

“S-sandali lang naman, Vic, kahit ten minutes lang...” pilit niya.

“Penny...”

Biglang sumandal si Penny sa dibdib ko at yumakap sa akin.

“Please... I want you to be my first, Victor...” sabi nito. Yun lang... after that, hindi na kita kukulitin.”

Sinama na nga ako ni Penny sa second floor. Malaki rin ang kuwarto niya, as expected. Inakay niya ako sa kaniyang kama at tumayo doon. Mukhang hindi niya alam ang susunod na gagawin.

“Are you sure about this, Penny?” tanong ko sa kaniya. “I’m only doing this once.” tumango siya. “So, what do we do now?”

Noon lang siya tumingin sa akin.

“C-can we... kiss?” tanong niya.

Umiling ako. “Sorry, but I don’t like kisses.”

Lumungkot ang mukha niya, pero humirit pa ng isa. “T-then, can I see you naked?”

I did as she asked. Tinanggal ko ang pangtaas ko. Then she took off her own clothes and asked for more.

Well, she was, at least, telling the truth. I really was her first, and from her moans, I say she liked it very much.

Ayaw na nga niya akong pauwiin nang una, eh.

Tinawag din ako ni Penny ng uber as promised at nagpahatid ako sa Crossing. Ayokong may nakakaalam ng bahay namin. That’s my only safe haven.

Pagdating ko ng Crossing ay pumila ako sa UV Express pa-Pasig. Pagod na ako at gusto na lang magpahinga sa sasakyan, pero sa pagdating sa terminal ay sinalubong ako ng mahabang pila. I sigh, put my weight on one leg and a hand on the opposite hip.

“Ang lalim naman ng bugtong hininga mo?” nakangiting sinabi ng lalaking katabi ko sa pila.

“Mukhang mahabang hintayan nanaman `to, eh,” sagot ko.

“Balita ko, may banggaan daw sa C5 kaya traffic,” he reached out a hand. “Ronald, by the way,” pakilala niya.

Nasa mid-thirties siya, matangkad, moreno at guwapo. Balingkinitan ang katawan niya at makikita ito sa suot niyang polo na pang opisina.

“Vic,” sagot ko, shaking his hand. Hindi ko pinansin ang bahagyang pagpisil niya rito.

“So, saan ka sa Pasig?”

“Sa may palengke lang,” sagot ko.

“Ako sa Parkwood. Mukhang una akong makakapagpahinga kesa sa `yo.” Muli niya akong nginitian.

Hindi na ako sumagot. Nginitian ko na lang siya pabalik at naglabas ng cell para maglaro.

Hay. Ewan talaga kung bakit parang ang init ko sa mata ng mga babae at ng mga bading. Bakit nga ba parang lahat sila libog an libog sa akin? Wala namang kakaiba sa itsura ko. Oo, guwapo ako, matangkad ako, maganda katawan, dahil sa pagtulong ko kay Tita sa pagbubuhat ng mga panahi niya at mga tela, pero sa porma pa lang, wala na `ko. Simpleng mga t-shirt lang ang suot ko, minsan nga maninipis na ang tela, eh, dahil ayokong gumagastos si Tita para sa akin. Alam ko naman kasing hirap din siya sa pagpapalaki sa akin, mula nang mamatay ang mga magulang ko.

Gumalaw din ang pila sa wakas.

Nang makaabot ako sa dulo, ay dumiretso ako sa likod at umupo sa kanang bahagi. Sumunod naman sa akin si Ronald na umupo sa tabi ko.

Humikab ako. Napagod talaga ako kay Penny kanina. Ipinatong ko ang backpack ko sa kandungan ko at inunat ang aking mga braso. Ibinaling ko ang ulo ko sa kaliwa at kanan habang nakapikit.

“Mukhang pagod na pagod ka, ha?” natatawang tanong sa akin ni Ronald.

“Opo... I’ve been busy all day.” Muli akong humikab. I tilted my head to one side and sighed.

“W-why don’t you sleep for a bit, gisingin kita bago ako bumaba, besides, it looks like the traffic isn’t over yet,” he said, placing his bulky bag on his lap.

Ayun na nga ang ginawa ko. Ipinatong ko ang kanang braso ko sa sandalan sa harapan at ibinaling dito ang ulo ko, tapos noon ay pumikit na ako para matulog.

Mukhang mahaba-habang traffic nga ang dinaanan namin, halos `di gumalaw ang sasakyan. Later, naalimpungatan ako at napatingin sa labas.

“Nasa Ortigas pa lang tayo,” sabi ng aking katabi. “Tulog ka pa.”

Napatingin ako sa mga kasama namin sa UV, mukhang tulog rin silang lahat dahil sa tagal ng biyahe.

“Hindi ka ba inaantok, kuya?” tanong ko sa kaniya.

“Hindi, may chine-check pa ako sa work,” sabi niya, at nakita ko nga’ng may binabasa siya sa kaniyang cellphone.

Muli akong pumikit, pero mukhang nawala na antok ko. Isang oras mahigit na kami sa traffic, at mag-aalas-onse na. Siguradong pagsasaraduhan nanaman ako ni Tita nito.

Oh, well, nandyan naman si Prang, hindi ata natutulog ang taong `yun.

Sa Rizal Technical University lang siya nag-aaral, malapit lang sa amin. Ang kinuha niyang kurso, education, para daw madali at maraming makukuhang trabaho, p’wede pa sa gobyerno na maraming benefits.

Magkaklase kami mula pa ng gradeschool sa Pasig Elementary, at pati na rin ng high School sa Pasig Science. Ngayong college lang kami nagkahiwalay, ang pinasukan ko kasi, nasa Quezon City, kaya hindi niya ako nasundan. Napaka tamad kasi niyon mag-biyahe nang malayo.

Nagmumuni-muni pa ako nang may maramdaman akong kumapit sa binti ko.

Ah... sabi ko na nga ba, kaya ako naalimpungatan kanina, eh.

This isn’t the first.

Most probably won’t be the last either.

Tumaas ang kamay na humihimas sa akin, kumapit ito sa mga bukol ng abs ko. Hinayaan ko lang siya at nagkunwaring tulog.

Ayokong mag-iskandalo pa.

Dati, nang nasa bus ako, nagising ako na dakot na ng katabi kong malaking bakla ang ari ko. Pasigaw na sana ako nang takpan niya ang bibig ko ng mahigpit, at pagkatapos akong salsalin, ay iniwanan niya ako ng isang-daan at nagmamadaling lumabas ng bus.

I was fifteen then.

At least ang kamay ng katabi ko ngayon, pataas, hindi pababa.

Nakakakiliti ang himas niya, magaan ito, at pinigilan ko ang sarili na makilig. Ramdam ko ang junior ko na nagsisimula nang magising. Tumigil lang siya nang bumilis ang takbo ng sasakyan.

Mukhang nalampasan na namin ang traffic.

“Vic, gising na, nasa palengke na tayo.”

Napatingin ako sa paligid.

“H-ha? `Di ba sa Parkwood ka nakatira?” tanong ko.

Natawa siya, nahihiya. “Oo, nakatulog din kasi ako sa traffic,” palusot niya. “Nakaabot tuloy ako sa palengke.”

Lumabas na kami ng sasakyan.

“Saan nga pala dito ang bahay ninyo?” tanong niya.

“D’yan lang sa tabi-tabi,” sagot ko. “Ikaw, sasakay ka pa ba ng jeep o mag t-tricycle ka na lang pabalik?”

“Baka tricycle na lang, para diretso na.”

“Sige samahan na kita sa pila.” Tumingin ako sa kaliwa, tapos ay sa kanan. Umihip ang hangin at hinawi ko ang buhok kong tumakip sa aking mga mata.

“Halika, tawid tayo.” Napatingin ako kay Ronald na kakaiba ang titig sa akin.

Umiwas din siya at ngumiti. “Salamat, hindi ka lang guwapo, mabait ka pa.”

Natawa ako sa sinabi niya. “Nakasanayan lang po. Ang kasama ko kasi sa bahay ay ang Tita kong old school, tinuruan niya akong maging mabait at magalang sa lahat ng tao.”

“Ganoon ba, parang gusto kong ma-meet ang Tita mo na `yan, ha?”

Hindi ko pinansin ang sinabi niya.

“Dito ang pila sa Parkwood,” turo ko sa pila ng tricycle.

Nakatayo lang doon si Ronald, mukhang ayaw umalis.

“Okay... nice meeting you, Vic...” may inabot s’yang card sa akin na mukhang kanina pa niya hawak-hawak. “M-maybe, sometime, we can meet up, have a bite to eat? I-if you’re free, tawagan mo naman ako or i-text...”

Ngumiti ako at inabot ang kaniyang card.

“Okay.” Pinanood ko siyang sumakay ng tricycle at kinawayan siyang paalis.