12
“นะ...น้องรสจ๊ะ คือว่า...” แต่เรื่องราวมันกลับตาลปัตรจนชานนท์คาดไม่ถึง จากที่คิดว่าจะต้องเจอกับหน้าตาหงิกงอ ดวงตาเป็นประกายสีแดงเพลิงด้วยความโกรธ กลับกลายเป็นดวงหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส ดวงตาเป็นประกายวาววับระยิบระยับจนเกินเหตุไปด้วยซ้ำ
ข่มกลั้นความโกรธเอาไว้ภายในจนสุดฤทธิ์ แม้ในอกแทบจะลุกไหม้และระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ แต่ก็ไม่ยอมที่จะให้ชานนท์ได้เห็นภาพลักษณ์นางมารร้ายในกาย
“ใครคะพี่นนท์ หน้าตาก็สวยดีนี่ หุ่นก็อื้อฮือ...น่าโยนลงไปบนเตียงแล้วขย้ำเล่นให้จมเขี้ยวเลยนะคะนี่” ถามพร้อมกับพาร่างกายสะโอดสะองไปนั่งบนโซฟาตัวนุ่ม ตวัดลำขาเรียวยาวขึ้นไขว้บนลำขาอีกข้าง มือเล็กๆ ยกมาวางทับบนเข่า พร้อมกระดิกนิ้วเบาๆ
“ว่าไงคะพี่นนท์ ใครกันคะนี่”
ถ้ารสรินจะถามด้วยความเกรี้ยวกราดเขาคงจะรับมือได้ไม่ยาก แต่ด้วยมาดไม่สนไม่ใส่ใจ ใบหน้าที่แย้มยิ้มหวานเหมือนน้ำตาลแต่เคลือบยาพิษเอาไว้ ปรายตาเย็นๆ มองมาทำให
