Dominance [TRRB #2]

[7] Tao

-XAVIER-

"Are you really sure about your plan?" Tanong ko kay Ash. Nandito siya ngayon sa harapan ko. Kumakain siya ng siomai na paborito niya.

Pinabili ko pa talaga siya kay Roger. That's how he's special to me.

Nilunok niya muna ang nginunguya niyang siomai at saka siya tumingin sa akin.

"Yeah," sabi nya. " I know that you know the fact na gusto rin kitang makasama. I really do. The thing is, ayokong dumating sa point na isipin ng ibang tao na dumedepende lang ako sa'yo,"

"Who cares?" I told him.

He sigh, "But I do. Ayoko namang maging parasite. Ang dami ko pang gustong patunayan sa sarili ko. Kapag nagawa ko na ang lahat ng iyon at marami na akong kayang ipagmalaki sa mga tao, I don't mind marrying you as soon as possible." Sabi nya.

I want to smile. Natuwa ako sa sinabi niyang gusto nya akong pakasalan. But I don't like the idea that he compared himself to a parasite.

"You're not a parasite," sabi ko sa kanya, "I hate that I heard it from you. Simula't simula noong makilala kita, alam kong may paninindigan ka na sa sarili mo. And to compare yourself to a parasite kung titira sa bahay ko knowing that you have already proved your worth to me, that's plain stupidity."

"I-I know." Sabi nya.

"Ayokong marinig ulit 'yon." Sabi ko pa.

He stared at me.

"I love you." Sabi niya, at saka siya ngumiti ng masigla.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at napangiti na lang din ako. Kahit siya nagagawa akong pakiligin. Akala ko ako lang ang may malakas na epekto sa kanya.

Siya rin pala sa akin.

"Pero kailangan-"

"I know. Ayoko lang sa idea na hindi na naman kita mayayakap sa gabi tuwing matutulog tayo." Sabi ko.

He just chuckled.

~*~

Kasalukuyan akong naglalakad dito sa aking kumpanya kasama si Lance na aking internal assistant. We're off to visit each team for quality assurances.

Actually, hindi ko naman trabaho ang magpatrol ng ganito. I just happen to want to do this para alam ko kung anong mga field ang nagi-standout sa performance. And I think, ang useless ng ginagawa ko dahil lahat naman sila competitive. Mas nagiging conscious lang kapag nakikita nila ako.

I just sigh.

Habang naglalakad ay hindi maiwasang mapatingin sa akin ng mga empleyadong bawat madaraanan ko. Hindi na ito bago sa kanila. Palagi ko itong ginagawa at least twice a week -- kahit noon.

Habang naglakad ay nakita ko si Gerrone na kinakausap ang isang developer. Nilapitan ko ito at sinalubong ako ng bati ng mga developer.

"Good pm boss," bati sa akin ng isang empleyado. Ngumiti lamang ako.

Nang tuluyan akong makalapit kay Gerrone ay napatingin na rin siya sa akin at binati niya ako.

"Boss," he said, then he gave me a slight bow.

I just smiled.

"Can we talk?" I asked.

Napatingin siya saglit sa loob ng developers room at ibinalik niya ang tingin sa akin.

"Sure." He said.

Nagsimula akong maglakad at sumunod naman siya sa akin.

Gerrone is the current leader of the dev team, at nakita ko rin ang application niya as a CTO. Kung pwede nga lang na i-promote siya kaagad, hindi naman ako ang magdedecide kundi ang board.

He's responsible and hardworking. Matagal ko na rin namang napapansin iyon sa kanya. Sa sobrang disiplinado niya, halos perpekto na ang lahat ng output niya. Mula noong myembro pa lang sya ng team hanggang ngayong siya na mismo ang leader.

I sigh.

"Pinanghawakan ko ang sinabi mo noon," I told him.

Hindi siya nagsalita. Patuloy lamang kami sa paglalakad habang nakikinig siya sa akin.

"You don't know how much your words affected me. Dahil doon, unti-unti kong nabuo ang sarili ko. Dapat noon ko pa 'to sinabi sa'yo. Salamat," I told him.

Saglit ko siyang tiningnan at ibinalik ko rin naman kaagad ang tingin sa dinadaanan namin.

"I was anxious and depressed those times, halos wala akong pinagkakatiwalaan na kahit na sino. Pero noong sinabi mo sa akin may tiwala ka sa akin, na kilala mo ako, maging ng iba pang mga empleyado rito -- that's enough. Even I was surprised na napanghawakan ko ang mga sinabi mo. That's why I'm grateful to you. I appreciate it." Sabi ko pa.

Unti-unti ay napatigil siya sa paglalakad. Saglit syang tumingin sa akin. At ipinagpatuloy na namin ang paglalakad.

"Glad to know that. Pero sana hindi lang iyon ang natatandaan mo," sabi niya.

"What do you mean?" I asked.

Ngumiti siya. "Sinabi ko rin sa'yo na willing akong maghintay sa kanya," he paused for a bit, "kay Ash. Pero wala naman akong ibang magagawa kung pagkabalik na pagkabalik niya rito, ikaw kaagad ang gusto niyang makita. 'Di ba," sabi pa niya.

Ako naman ngayon ang hindi nakapagsalita.

"Pero hindi ako titigil. I will still like him from a far. Huwag mo lang siyang sasaktan. O iiwan. Then we're good, boss Xavier." Sabi pa niya.

Tumingin siya sa akin at binigyan niya ako ng isang ngiti.

"Anyways, I'm casual because I'm talking to you as a friend. Alam ko namang magkaedad lang din tayo. But as my boss, I respect you. At ang magpasalamat ka sa akin dahil sa sinabi ko sa'yo noon ay isang malaking karangalan na sa akin bilang empleyado mo." Sabi niya.

Hindi ako umimik. "Kaya boss, ingatan mo siya, ha? Keep him happy. Keep him." Sabi pa niya. Bahagya niya akong tinapik sa braso. "Salamat sa time boss. Balik na po ako sa trabaho, kailangan na ako ng team ko." Sabi niya.

Tumango na lamang ako bilang tugon.

At tumalikod na siya sa akin. Habang naglalakad siya palayo ay saka ako napaisip.

You're right, Gerrone. I remember everything.

And don't worry, hindi ko pababayaan ang mahal ko. In the first place, he's only mine. Hindi ako papayag na may ibang umaligid sa kanya.

I just sigh, at ipinagpatuloy ko na ang paglalakad ko. Saka ko lang napansin na malapit na pala ako sa reception.

Hindi kalayuan ay biglang naaninag ng mga mata ko ang dalawang taong nag-uusap. Si Lincoln at si Ash.

Kumakamot si Ash sa kanyang batok while Lincoln is sheepishly smiling. I wonder kung anong pinag-uusapan nila para mapakamot si Ash sa kanyang batok.

Is he inviting Ash to date him?

Of course not. I'm just paranoid. Trainor ni Ash si Lincoln kaya normal lang na mag-usap sila at magngitian.

Napailing na lang ako at ipinagpatuloy ko na lang ang paglalakad ko.

Maya-maya ay napansin kong hawak na ni Lincoln ang wrist ni Ash and he seems to be uncomfortable.

Dito ako tuluyang nawalan ng kontrol at dali-dali ko na silang nilapitan. Nang makalapit ako sa kanila ay agad kong kinuha ang kamay ni Ash mula kay Lincoln.

Bahagya naman silang nabigla sa ginawa ko.

"Xavier? What's the matter?" Lincoln asked.

Tumingin ako kay Ash, at sa wrist niyang hawak-hawak ko. At saka ko ibinalik ang tingin ko kay Lincoln.

"Be casual with my Ash as much as you want, but you might want to ask my permission first before touching him." I told him in an upsettingly calm voice.

At saka ko inilayo si Ash mula sa kanya.

~*~

-MARKO-

Muli ay narito ako sa may entrance ng Skyloft and I'm waiting for someone. Alam kong ganitong oras ang out nila kaya naman maaga pa lang nandito na ako para hindi ko siya ma-miss.

I want to see him again. Gusto kong humingi ng sorry sa katangahang nagawa ko. I don't know, I just feel like I want to apologize na parang...ayaw ko rin. Ayokong ma-offend siya.

Si Ash talaga ang ipinunta ko rito dahil bibisitahin namin ang condo na lilipatan namin sa Makati. At dahil nandito na rin naman ako, might as well i-grab ko na ang pagkakataong ito para makausap siya. You know. I just want to clarify things.

Huminga ako ng malalim at maya-maya ay nagulat ako dahil nakita ko na siyang papalabas.

Finally.

Mukhang pauwi na rin siya dahil may dala-dala siyang bag. Nakasuot siya ng puting polo short na may logo ng Skyloft. Naka-slacks siya na dark blue. Sakto lang ang tangkad niya. His hair is a bit messy. But he still looks adorable.

Bigla namang akong napailing-iling dahil sa naiisip ko. Calm down, Marko.

Nang tuluyan na siyang makalabas ng company ay huminga ako ng malalim.

At saka ko siya dali-daling nilapitan at hinawakan ko ang kanyang braso. Hinigit ko siya papunta sa may vacant area ng kumpanya kung saan medyo madilim, tahimik, at wala masyadong tao.

"T-teka, sino ka? Holdaper ka ba?!" Medyo takot niyang sabi.

Isinandal ko siya sa pader at tinitigan ko siya sa mata. At unti-unti ay nakita ko sa mata niya na naaalala na niya ako.

"I-I-Ikaw?!" Gulat na gulat na tanong niya.

Medyo tinakpan ko ang bibig niya then I signed him to be quiet.

"Shhh," I hissed, at unti-unti ko na siyang binitawan. Gulat pa rin siyang nakatingin sa akin.

"A-anong ginagawa mo rito?" Utal na tanong niya.

Napatungo ako, at saka ako bumuntong hininga.

"I just.." sabi ko. I trailed off.

"H-ha?" Sabi naman niya.

"I just...argh, gusto muna kitang tanungin." Sabi ko sa kanya. Nalilito ako. Hindi ko kasi alam kung dapat ba akong humingi ng tawad sa nagawa ko. Ayokong ma-offend siya.

"A-ano?" He asked.

Tinitigan ko siya sa mata.

"Ginusto mo ba 'yung nangyari?" Tanong ko sa kanya.

Bahagya naman siyang natigilan sa tanong ko. Unti-unti siyang napaiwas ng tingin hanggang sa tumungo siya.

"A-anong ibig mong sabihin..?" Mahina niyang tanong.

Medyo napangiti ako. Ang cute niya. Nanggigigil ako. Pinigilan ko ang sarili ko.

"Tinatanong ko sa'yo kung ginusto mo ba 'yung nangyari." Sabi ko sa kanya.

"A-anong nangyari..?" Tanong uli niya.

Napabuntong-hininga ako.

"Nung nag-s*x tayo. Nung chinupa mo ako at nung tinira kita. Nung inungol mo ang pangalan ko na ikinagulat ko. Nung gumaganti ka sa akin ng halik dahil masyadong masarap ang labi ko. Nung pinutok ko sa loob mo ang t***d ko tapos sabi mo isa pang round--" napatigil ako sa pagsasalita dahil bigla niyang tinakpan ang bibig ko gamit ang kanyang palad.

"Tangina gago, tama na." Sabi niya.

Saglit naman akong napatitig sa kanya, then I smiled.

"f**k. Ilang araw akong anxious sa nangyari alam mo ba 'yon? Halos pagdudahan ako ng workmates ko. Alam mo bang pati si Ash nagdududa na sa akin?" He asked.

I chuckled.

"Yeah, nakausap ko nga siya." Sabi ko.

Nanlaki naman ang mga mata niya, "wait, s-s-sinabi mo?" Tanong niya.

Umiling ako.

"No." Sabi ko.

"At huwag na huwag mo ring susubukang sabihin sa kanya." Sabi niya

I smiled. "Ok, sir. Sagutin mo na ang tanong ko."

"Ano bang tanong mo?"

"Paulit-ulit. Kung nagustuhan mo nga 'yung nangyari sa atin." Sabi ko.

Saglit siyang natigilan, at huminga siya ng malalim. At saka niya ako tiningnan.

"Bakla na ba ako kung sasabihin kong oo? I know it's too awkward pero puta ayokong magsinungaling. 'Diba, kalalaki kong tao nagpatira ako sa'yo. O ano, masaya ka na? Masaya ka na dahil sumakay ako sa trip mo?" Sunud-sunod niyang sabi.

Napahinga naman ako ng maluwag.

"Ok, then. Hindi ko na kailangang humingi ng tawad sa nangyari. Siguro ang ihihingi ko na lang ng paumanhin ay 'yung fact na lasing ako nung araw na 'yon." Sabi ko sa kanya.

Hindi naman siya nakapagsalita kaagad. Nakatitig lang siya sa akin. His eyes are conveying something. Hindi ko lamang ito mabasa.

"W-what's wrong?" I asked him.

He sigh. "N-nope. I'm just wondering kung ikaw rin ba."

"Ako rin ba? Anong ako rin?" Tanong ko.

"Kung nagustuhan mo rin ba 'yung nangyari." Sabi niya.

Nagkaroon ng saglit na katahimikan. Nakatungo lamang siya habang ako ay nakatitig sa kanya.

Unti-unti akong napatingin sa malayo. Napaisip ako.

Noong panahon na 'yon, inaamin ko na ang tanging nasa isip ko lamang ay si Ash. Kahit noong nakikipag-s*x ako sa kanya, nasa isip ko si Ash. Pinipilit ko siyang burahin sa akin but I can't seem to.

Pero noong matapos kaming mag-s*x, and this person, Chad is already asleep, saka ko lamang tuluyang napagtanto na hindi si Ash ang kasama ko. Pero noon ding oras na 'yon, hindi ko pinagsisihan na ibang tao ang naka-s*x ko.

In fact, I enjoyed that. I enjoyed him. I love what happened.

Ngimiti ako.

"Yeah," sabi ko.

Unti-unti siyang napatingin sa akin.

"H-ha?"

"Oo. Ginusto ko rin 'yung nangyari. Hindi mo kailangang ma-anxious. Happy? Gusto mo ulitin natin?" I asked him.

Napaiwas siya ng tingin.

"Gago," sabi niya. But I can see a hint of smile in his lips.

Napangiti na lang din ako. He somehow reminds me of Ash. Minsan kasi ganyan din siya ka-defensive. Ang kaibahan lang, hindi bumibigay si Ash sa akin. Off limits daw. Magpinsan kami.

Palagi niyang ipinamumukha sa akin na magpinsan kami. As if namang hindi ko alam. Tangina.

Tama naman siya. Off limits.

Siguro nga, sa ibang tao ko naman dapat ituon ang pansin ko.

Kagaya nitong taong nasa harapan ko.

---