ไทเลอร์เดินออกมาจากห้องนอนในช่วงบ่ายสองโมง เขามองอาหารบนโต๊ะที่เพาะรักทำมาให้
" ซิ!" เขาทำเสียงออกจากปาก พลางเดินออกไปห้องทำงานอย่างอารมณ์ดี
' ก็กินคนไปแล้วไง หึหึ' ไทเลอร์พูดคนเดียวในใจ เพราะเขาไม่เคยได้ปลดปล่อยจนอิ่มหนำสำราญแบบนี้มาก่อนเลย ตรงร่องนั้นมันฟิตมากๆ มันรัดบีบลูกชายของเขาเหมือนว่ามันเล็กแต่ที่ไหนได้เพราะร่องของเพาะรักมันคับแน่นนั้นเองเลยทำให้เขาแทบหยุดไม่ได้เลย
" อื้มมมม" ไทเลอร์เดินพึมพำเพลงในลำคออย่างอารมณ์ดี แต่จู่ๆสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นช่อดอกไม้ช่อหนึ่งวางวอยู่บนโต๊ะ เขาเดินตรงไปและหยิบการ์ดที่เหน็บช่อดอกไม้ขึ้นมาคลี่อ่านทันที
' ผมขอโทษครับกับอีเมล์ที่ตอบกลับไปแบบนั้น พอดีมือลั่น'
' ผมขอโทษจากใจจริงครับ '
' บริษัทดนัยกรู๊ฟ' ข้อความในการ์ด ไทเลอร์อ่านแล้วแสยะยิ้ม
" มือลั่นบ้านอะไร " ไทเลอร์เค้นเสียงลอดไรฟันด้วยความหงุดหงิด เดือดดาล เขาไม่ได้โง่ถึงดูไม่ออกว่า
