บทที่ 1 เกลียดแรกพบ(1)
723 Words
สิงห์ หรือ สิงหราช สิงห์กุลราช ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นเพลย์บอยตัวพ่อ เจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ทางภาคเหนือ และเป็นเพื่อนสนิทของแสงเหนือเจ้าของไร่ดวงเดือน กำลังนั่งฟังลูกน้องรายงานเรื่องที่ดินผืนงามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
หัวคิ้วทั้งสองข้างขมวดแล้วขมวดอีก ไม่เข้าใจเจ้าของที่ดินแม้แต่น้อยว่าทำไมถึงไม่ยอมขาย ที่ดินตรงนั้นทำเลที่ตั้งดีมากเหมาะกับการเอามาสร้างหมู่บ้านจัดสรร ในเมื่อเจ้าของที่ปล่อยทิ้งร้างไว้ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรก็ควรขาย ไม่ใช่หรือไง
“เสนอเงินไปตั้งห้าสิบล้านก็ยังไม่เอา?” น้ำเสียงที่เอ่ยถามลูกน้องห้วนไม่น้อย ใบหน้ายับยู่ยี่ด้วยความไม่พอใจ เขาอุตส่าห์ใจดีเสนอเงินไปตั้งมากมายแต่เจ้าของกลับไม่ยอมตกลง
“ครับ คือเจ้าของที่ดินบอกว่าต่อให้วางเงินเป็นพันล้าน เธอก็ไม่เอา” ปกรณ์ยิ้มแหยๆ เมื่อเห็นเจ้านายกัดฟันกรอด นัยน์ตาสีสนิมคู่นั้นคล้ายมีไฟโทสะปะทุขึ้น เขาทำงานกับสิงหราชมานานนับสิบปีทำไมจะไม่รู้ว่าคนตรงหน้าเอาแต่ใจขนาดไหน ลองถ้าอยากได้อะไรแล้วเป็นต้องได้ ที่ดินตรงนั้นก็เหมือนกัน
หากเป็นคนอื่นอาจจะรีบขายให้ แต่เจ้าของที่คนนี้มีนิสัยดื้อรั้นไม่ต่างจากสิงหราช เห็นทีคราวนี้เจ้านายจะเจอกับคนหัวแข็งเหมือนกัน คงยากที่จะทำตามความต้องการของตัวเอง
“แต่กูจะเอา คนอย่างกูอยากได้อะไรก็ต้องได้” นั่นไงว่าแล้วเชียว ลูกน้องรำพึงกับตัวเองในใจ ก่อนจะตั้งคำถามด้วยความสงสัย เพราะเข้าไปคุยกับเจ้าของที่ดินมาไม่รู้กี่รอบก็โดนปฏิเสธทุกรอบ
“จะเอามายังไงล่ะครับบอส ผมไปเจรจามาหลายรอบแล้ว แต่เธอไม่ยอม” นึกถึงสีหน้าเจ้าของที่ดินแล้วรู้สึกขนลุก คนอะไรสวยสะบัดแต่โคตรดุ พูดก็ตรงเกินจนคนฟังแอบสะอึก
“เดี๋ยวกูจัดการเอง มึงนัดให้กูหน่อย ชื่ออะไรนะ ธารธารา ใช่ไหม”
“ครับ เธอชื่อธารธารา เป็นเจ้าของสวนสตรอว์เบอร์รี”
“มึงไปหาข้อมูลของผู้หญิงคนนี้มาให้กูที ขอแบบเจาะลึก”
“ครับบอส แล้วจะให้ผมนัดคุณธาราวันไหน”
“เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”
ปกรณ์พยักหน้ารับก่อนจะขอตัวไปหาข้อมูลให้เจ้านายตามคำสั่ง เวลาผ่านไปราวๆ ครึ่งชั่วโมงข้อมูลของธารธาราก็มาอยู่ในมือของสิงหราช ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นใบหน้าเจ้าของที่ดินผืนงามที่ตัวเองหมายตาเอาไว้ ผู้หญิงสวยๆ แบบนี้อย่างไรก็ต้องแพ้ความปากหวานของเขา
“บอสยิ้มอะไรครับ” ปกรณ์เห็นเจ้านายยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เหมือนมีอะไรน่ายินดีก็อดถามไม่ได้ งงกับอาการของคนตรงหน้าเพราะเมื่อสักครู่ยังโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่เลย พอเห็นรูปคนสวยเข้าหน่อยสีหน้าเปลี่ยนไปทันที
“มึงรอดูความสำเร็จของกูได้เลยไอ้กรณ์” คนมีแผนเอ่ยด้วยความมั่นใจ แววตาระยิบระยับกับจินตนาการในหัว ปกรณ์เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยหลังจากเห็นอาการกระดี๊กระด๊าของเจ้านาย
“บอสจะทำอะไรครับ”
“กูจะหว่านเสน่ห์ให้ยัยคนนี้ยอมตกลงขายที่”
“ผมว่าไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกครับ”
“มีผู้หญิงคนไหนบ้างที่ไม่หลงคารมกู”
“แต่คุณธาราเธอดุและก็ปากร้ายมาก”
“มึงคอยดูเถอะ ชัยชนะต้องเป็นของกูแน่นอน”
“บอสครับ ผมว่าล้มเลิกดีกว่า”
“ไม่ คนอย่างกูอยากได้อะไรก็ต้องได้”
“งั้นผมจะนัดให้เร็วที่สุด แต่ไม่แน่ใจคุณธาราจะยอมรับนัดไหม”
“ยอมอยู่แล้ว ผู้หญิงคนไหนบ้างที่ไม่อยากเจอกู”
คนมั่นหน้ายิ้มมุมปาก ก่อนจะเอานิ้วไปเคาะบนรูปของธารธารา เขาเชื่อว่าความหล่อ ความรวย รวมถึงคารมหวานหยดย้อยจะสามารถกล่อมหญิงสาวให้ยอมขายที่ดินผืนงามได้สำเร็จ หารู้ไม่ว่า สิ่งที่คิดกับความเป็นจริงมักจะสวนทางกันเสมอ นอกจากไม่สำเร็จแล้วยังโดนด่ากลับมาอีกด้วย เพราะธารธาราไม่ใช่ไก่อ่อนและยิ่งไม่ใช่พวกหลงคารมคนหล่อ
- Writer
