บทที่ 6 นางร้ายกลับใจซะเมื่อไหร่
1460 Words
บทที่ 6
นางร้ายกลับใจซะเมื่อไหร่
“อ้าวเหมยฮวา ไม่รู้เลยนะว่าเธออยู่ด้วย เจี้ยนซูบ่นหาเธออยู่ตลอดเลย” นางซูหนิงพูดเหมือนเพิ่งจะเห็นชุยเหมยฮวา คำสุดท้ายพูดเพื่อให้คนอื่นรู้ว่าลูกชายของเธอและชุยเหมยฮวานั้นมีความรู้สึกดี ๆ ต่อกัน ทำให้หญิงสาวต้องมองบน
“ปลอมมากป้า เห็น ๆ อยู่ว่าฉันยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ และที่สำคัญฉันแต่งงานแล้ว สามีฉันชื่อเซียวหย่งเสียน ฉันว่าเรื่องนี้ทุกคนในหมู่บ้านก็รู้ว่าฉันเป็นลูกสะใภ้บ้านใหญ่เซียวไม่ใช่บ้านรอง หากป้ายังพูดแบบนี้ไม่เลิก ระวังเถอะฉันจะแจ้งเจ้าหน้าที่ข้อหาหมิ่นประมาท”
ชุยเหมยฮวาย้อนกลับอย่างเจ็บแสบ กล้าดียังไงมาพูดว่าเธอมีใจให้เซียนเจี้ยนซูเจ้าบ้านั่น สามีเธอทั้งหล่อทั้งกำยำ หากเธอยังมองชายอื่นก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว คนเราก็คิดได้นะ ‘เมื่อก่อนเจ้าของร่างนี้อาจจะโง่ แต่ฉันไม่โง่นะจ๊ะป้า’ จากนั้นจึงหันมาพูดกับแม่สามีตัวเอง
“แม่คะ เรารีบกลับบ้านกันดีกว่า หนูซื้อเนื้อไว้หลายชิ้น เย็นนี้นอกจากผัดไทยหนูตั้งใจจะทอดหมูไว้ให้พี่หย่งเสียนและทุกคนกินเพื่อบำรุงร่างกายด้วย ยังมีผลไม้อีกหลายอย่างด้วยค่ะ”
“รีบบำรุงสามีแบบนี้ เพราะอยากมีเจ้าตัวเล็กแล้วใช่ไหม แม่อยากได้หลาย ๆ คนนะ เหมยฮวา”
เชอะ ตอนนี้สะใภ้เธอเปลี่ยนตัวเองแล้ว อย่างน้อยเธอต้องเล่นด้วย ก่อนจะคล้องแขนลูกสะใภ้และเดินสะบัดก้นกลับบ้าน ปล่อยให้ทุกคนมองตามด้วยอาการนิ่งค้างและตกใจกับการกระทำของนางหลินหลานและลูกสะใภ้
“เดี๋ยวก่อนนะ กินเนื้อ บ้านใหญ่เซียวมีเงินซื้อเนื้อด้วยเหรอ”
นางจง หญิงม่ายสามีตายพูดด้วยความตกใจ ก็ในเมื่อบ้านใหญ่เซียวจนกว่าใครทั้งหมดในหมู่บ้าน จะมีเงินซื้อเนื้อกินแบบนี้ได้ยังไง
“เอ๊ะ! หรือว่าเพราะเหมยฮวา” ไม่รู้ว่าเพราะตกใจจนพูดดัง หรือว่าพูดเพื่อประชดนางซูหนิงกันแน่
นางซูหนิงจิกเล็บกับฝ่ามือตัวเอง หากรู้ว่านังชุยเหมยฮวาซื้อเนื้อมาบำรุงครอบครัวสามีดีแบบนี้ เธอคงไม่วางแผนกับลูกชายให้ทุกคนเข้าใจผิดเรื่องที่ชุยเหมยฮวาและเซียวหย่งเสียนได้เสียกันหรอก ยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจ ใครจะคิดว่านังโง่ชุยเหมยฮวาจะฉลาดขึ้นและกลายเป็นคนละคนกันล่ะ
นางหลินหลานและชุยเหมยฮวาเดินกลับมาถึงบ้าน ก็เจอกับเข้าบ้านชุยที่พยายามเข้ามาในบ้านเซียว สงสัยจะพยายามเข้ามาขโมยของ
“ทำอะไรกัน!” ชุยเหมยฮวาถามเสียงดัง ดูท่าแล้วสองแม่ลูกนี่คงจะไม่ยอมจบเรื่องกับเธอจริงๆ
“ฉัน ฉันก็แค่มาขออาหารไปให้พ่อของหล่อนยังไงล่ะ” นางเมิ่งเสียรีบบอกอย่างตะกุกตะกัก
“เหรอ ถ้าอย่างนั้นไปบ้านชุยด้วยกัน ถ้าพ่อไม่รู้เรื่องฉันแจ้งความจับข้อหาลักทรัพย์”
คนพวกนี้พูดดีไม่ได้หรอก ไม่ใช่เธอจะไม่รู้นิสัยพ่อของร่างนี้ แม้ว่าจะแต่งงานใหม่ สาเหตุนั้นเพราะต้องการหาภรรยามาดูแลลูกๆ ก็เท่านั้นเอง แต่ก็ช่างเถอะ เรื่องของคนรุ่นพ่อเธอไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจแทน แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เธอพอจะมีเหลือและวันนั้นพ่ออยากจะเดินออกมาจากภรรยาคนนี้ เธอคงไม่ทิ้งพ่อของร่างเดิมให้ลำบาก
“อย่านะ!” นางเมิ่งเสียรีบพูดเสียงดัง แค่เธอไปเล่าเรื่องนังลูกเลี้ยงตัวดีให้ฟัง สามีเธอยังเฉยและบอกไม่ให้เธอมายุ่ง อีกทั้งยังพูดว่าลูกแต่งงานแล้วย่อมมีชีวิตส่วนตัว พวกเราไม่มีสิทธิ์ที่จะไปก้าวก่าย
“ทำไมล่ะป้า ในเมื่อบอกว่าจะเอาอาหารไปให้พ่อไม่ใช่เหรอ ฉันเองก็ไม่ใช่คนอกตัญญู บ้านชุยยังคงเป็นบ้านเดิมของฉัน ฉันยังมีพ่อและพี่ใหญ่ที่ต้องนึกถึง ยังไงฉันไม่มีทางทิ้งพ่อกับพี่ตัวเอง ส่วนคนอื่นฉันไม่ขอยุ่ง”
กลัวเหรอ เหอะ อย่าคิดว่าเธอโง่เหมือนเมื่อก่อนสิ และคำที่เคยเรียกว่าแม่ก็อย่างฝันว่าจะได้ยินอีกอีก ในเมื่อแม่ของร่างนี้ตายไปนานแล้ว อีกทั้งตอนนี้เธอมีแม่เพียงคนเดียวคือแม่สามีเท่านั้น คนอื่นเธอไม่เรียกให้ระคายปากหรอกนะ หากไม่ดีพอ
“พี่รอง พี่ทำเกินไปหรือเปล่า ทำไมเรียกแม่ว่าป้าล่ะ ทำไมไม่เรียกแม่เหมือนเดิม”
ชุยเผยหรานกัดปากพูดเหมือนฝ่ายเธอเป็นผู้ถูกกระทำ ยิ่งตอนนี้ชาวบ้านเดินมาดู ทำให้เธอต้องแสดงความน่าสงสารออกมาก่อนจะวิ่งเข้าไปจับมือของชุยเหมยฮวา และจิกเล็บลงไปอย่างแรงจนทำให้นางร้ายในสายตาทุกคนต้องสะบัดมืออย่างแรง
ทำให้ร่างกายของชุยเผยหรานกระเด็นลงไปกอง คงคิดว่าคนอย่างชุยเหมยฮวาจะไม่รู้แผนการหรือยังไง เธอยอมเจ็บแต่ไม่ยอมเป็นแพะรับบาปในเรื่องนี้แน่ เธอจึงใช้เล็บจิกไปที่แผลเดิมจนเลือดซิบก่อนจะร้องโอดโอยออกมากับแม่สามี
“โอ๊ย! เจ็บจังเลยค่ะแม่ ดูสิคะมือหนูเลือดออกเลย ไม่คิดว่าหน้าซื่อๆ อย่างเผยหรานจะกล้าทำร้ายหนูต่อหน้าคนมากมายแบบนี้”
ชุยเหมยฮวาน้ำตาร่วง เพื่อให้สมจริงและขยิบตาเล็กน้อยให้แม่สามีตอนที่ไม่มีใครเห็น เมื่อลูกสะใภ้ส่งสัญญาณมาให้ แม่สามีเช่นเธอจะอยู่เฉยก็คงไม่ใช่เรื่อง
“ตายแล้ว! ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่า เด็กสาวหน้าตาซื่อเช่นลูกสาวบ้านชุยคนนี้จะกล้าทำร้ายพี่สาวตัวเอง หากไม่เห็นด้วยตาตัวเองคงจะคิดว่าเหมยฮวาลูกสะใภ้ฉันโกหก เพราะชื่อเสียงที่ผ่านมาของเธอไม่ดีเลย เดี๋ยวก่อนนะ ในเมื่อหลักฐานคาตาแบบนี้ แล้วข่าวลือที่บอกว่าเหมยฮวาชอบทำร้ายน้องสาวและไม่พอใจน้องสาวก็เป็นเรื่องโกหกนะสิ”
แม่เซียวหรือนางหลินหลานกล่าวเสียงดังเพื่อให้ชาวบ้านทั้งหลายได้ยิน คราวนี้ชื่อเสียงลูกสะใภ้เธอคงดีขึ้นมาบ้างไม่มากก็น้อย
ชาวบ้านที่มุงดูเหตุการณ์ต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย ข่าวลือที่ได้ยินมาคงเป็นข่าวลือเพื่อใส่ร้ายชุยเหมยฮวาจริงๆ สินะ
“ไม่นึกมาก่อนนะว่าเด็กสาวที่ดูใสซื่ออย่างเผยหรานจะกล้าใส่ความพี่สาวตัวเอง ทั้ง ๆ ที่หล่อนนั่นแหละทำร้ายเหมยฮวาก่อน” นางชิวอี๋คนมีหน้ามีตาในหมู่บ้านกล่าวอย่างลอย ๆ
ทำให้ชุยเผยหรานและนางเมิ่งเสียเริ่มร้อนตัว เพราะข่าวลือเกิดขึ้นเพราะเธอและแม่จริง ๆ ยิ่งครั้งนี้เธอทำร้ายนังเหมยฮวา จึงไม่มีข้อโต้แย้งมาหักล้าง ต่อให้หลักฐานคาตาสองแม่ลูกก็ยังคงปฏิเสธเสียงแข็ง
“ฉันไม่ได้ทำ มันเป็นอุบัติเหตุ!”
“กล้าพูดนะ อุบัติเหตุ? เธอมาดูมือของลูกสะใภ้ฉันสิ เลือดไหลซิบอยู่เนี่ย คงอุบัติเหตุมากเลยใช่ไหม ดีนะที่ฉันมีลูกชายหนึ่งคน ลูกสาวหนึ่งคน ถ้าเกิดฉันมีลูกชายเพิ่มแล้วบ้านมีเงิน ฉันคงไม่เอาลูกสะใภ้แบบเธอแน่ กล้าทำร้ายคนอื่นแล้วแก้ตัวหน้าด้านๆ”
นางหลินหลานปกติไม่ใช่คนที่ด่าใคร แต่ครั้งนี้เธอทนไม่ไหวแล้ว แม้จะรู้ว่าลูกสะใภ้เล่นละคร แต่การกระทำและแก้ตัวอย่างเห็นแก่ตัวของชุยเผยหรานทำให้เธออดด่าไม่ได้จริงๆ
“ช่างมันเถอะค่ะแม่ หนูเป็นนางร้ายประจำหมู่บ้านอยู่แล้ว พูดไปก็ไม่มีใครเชื่อ หนูแค่กลับตัวกลับใจเป็นลูกสะใภ้ที่ดีและภรรยาที่ดีของบ้านใหญ่เซียวเท่านั้น ใครจะไม่เชื่อใจหนูก็ไม่เป็นไร ขอแค่พี่หย่งเสียนรวมถึงพ่อแม่สามีเชื่อใจหนูก็พอ”
ชุยเหมยฮวาพูดน้ำตาคลอเบ้า ทำให้ชาวบ้านหลายคนเกิดความสงสาร และคิดว่าหากชุยเหยฮวากลับตัวกลับใจได้จริงก็เป็นบุญของบ้านใหญ่เซียว เพราะครอบครัวนี้แม้ว่าจะจนแต่ก็เป็นคนดี
นางหลินหลานคว้าตัวลูกสะใภ้มากอดปลอบ เธอรู้แล้วว่าเนื้อแท้ของชุยเหมยฮวานั้นไม่ใช่คนร้ายกาจ การที่ลูกสะใภ้เปลี่ยนแปลงตัวเองคงเพราะต้องการเป็นภรรยาที่ดีของลูกชายเธอจริงๆ
- Writer
