อาหารทุกอย่างพร่องไปกว่าครึ่ง พี่สาวของฉันเพิ่งกลับมาถึงบ้าน ในอ้อมแขนของเธอมีแฟ้มเอกสารพะรุงพะรัง กล่าวกับทุกคนสั้น ๆ ว่า ‘กินจากข้างนอกมาแล้ว งานเร่งมากขอตัวไปทำงาน’
ฉันรู้สึกเหมือนตัวคนเดียวจนเคยชิน พี่ใบข้าวเรียนจบและทำงานแล้ว เธอเป็นคนที่ไฟแรงมากทีเดียว และการที่บ้างานขนาดนั้นทำให้เธอได้ใช้ชีวิตในแบบที่จะใช้
ยังไงน่ะเหรอ?
ก็อ้างไง อ้างว่าต้องทำงาน แท้จริงคือเร่งทำจนเสร็จไปแล้ว แต่เอามาอ้างเพื่อไม่ต้องกลับบ้านบ้างล่ะ อ้างเพื่อปลีกตัวเข้าห้องอยู่เพียงลำพังบ้างล่ะ พี่ใบข้าวบอกฉันเสมอว่าเดี๋ยวเรียนจบก็ดีขึ้นเอง…แต่กว่าจะถึงวันนั้น
หลังจากที่กินข้าวเสร็จแล้ว ไอ้พอลตามติดเข้ามาในครัว แต่มันมายืนนิ่ง ๆ ไม่พูดไม่จาใด ๆ จนเดาไม่ออกว่ารอบนี้มันจะมาไม้ไหน
“รำคาญ” ฉันจึงเอ่ยออกมาเสียงเรียบ
“ฉันไม่ได้อยากแต่งงานกับเธอ”
ฉันหันไปไล่สายตามองมันตั้งแต่หัวจดปลายเท้าแล้วมองไล่กลับขึ้นมายังใบหน้า
