Din’s part
ผมไม่มีคำตอบให้น้องบัว อย่าว่าแต่ให้น้องเลย คำตอบให้ตัวเองก็ไม่มี จริงอยู่ว่าโดยปกติก็ต่างคนต่างมา ไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันแบบนี้ แต่เว้นน้องบัวให้คนหนึ่งแล้วกัน
น้องไม่ได้พิเศษสำหรับผมจริง ๆ นะ แต่น้อง ‘แปลก’ สำหรับผม แปลกเสียจนอยากจะรู้จักให้มากกว่านี้
คำพูดคำจาของน้องแม้จะทำให้ปวดหัวไปบ้าง แต่นั่นก็มาจากการกลั่นกรองทางความคิดมาแล้ว ไม่ใช่คนปากพล่อยที่พูดอะไรส่ง ๆ
“พี่ดินจะไปไหนคะ” น้องบัวเห็นผมเลี้ยวซ้าย เธอจึงถามขึ้นแล้วหันมามองผมด้วยแววตาหวาดระแวง มือเกาะสายเข็มขัดนิรภัยไว้แน่น ทำอย่างกับกลัวว่าผมจะพาไปปล้ำ
“ก็บ้านน้องอยู่หมู่บ้าน SS ไม่ใช่เหรอ” ก่อนที่ผมจะออกจากลานจอดของโรงพยาบาล ผมเปิดรูปภาพจากการแคปหน้าจอขึ้นมาดู จำได้ว่าพิกัดที่เธอลงไว้อยู่ที่หมู่บ้านนี้
“…” เธอทำท่านึกอยู่ครู่หนึ่งจึงหลับตาลงแล้วเบือนหน้าหนี
“ยังไงเนี่ย” ผมจอดเข้าที่ข้างทาง ดูจากการแสดงออกของน้
