Baibua’s part
ช้อนตาขึ้นมองใบหน้าของผู้เป็นแม่ซึ่งกำลังง่วนกับการทำขนมเพื่อนำไปวางขายที่ตลาดใกล้บ้าน อ่านในแชตเมื่อครู่นี้แล้วอยากจะขออนุญาตแม่เอาไว้เลย
“แม่คะ”
หญิงวัยกลางคนเงยหน้าขึ้นมองฉันด้วยแววตาอ่อนโยน แววตาของแม่ในเวลาที่ไม่มีพ่ออยู่ด้วยมักจะดูมีความสุขมากเป็นพิเศษ
“ว่าไงลูก”
“บัว…บัวขอไปนอนบ้านเพื่อนได้ไหมคะ”
“…” แม่เงียบไปชั่วขณะราวกับไม่กล้าที่จะให้คำตอบกับฉัน “ต้องถามพ่อก่อนนะลูก”
“แม่ก็รู้นี่คะ ถ้าบัวขอพ่อคงไม่ให้”
“ลูกก็รู้ว่าเป็นแบบนั้น แล้วลูกคิดว่าแม่จะกล้าอนุญาตลูกเหรอ” น้ำเสียงของแม่แผ่วลง แววตาที่ฉายแววความสุขกลับกลายเป็นเศร้าลง
ฉันยิ้มเจื่อนแล้วสูดลมหายใจเข้าปอดลึก เช็ดใบตองสำหรับห่อขนมด้วยจิตใจที่ห่อเหี่ยว ในสมองกำลังทำหน้าที่คิดว่าจะเอาอย่างไรดี
หากไม่ให้ค้าง ก็ไม่ต้องค้าง แค่กลับช้าหน่อยคงไม่เป็นไร…
สักครู่หนึ่งชายผู้ทรงอำนาจในชุดข้าราชการกลับเข้ามาด้ว
