ในคืนนั้นทั้งคืน แม้มะลิลินจะนอนหลับ แต่แม่ของมะลิลินกลับนอนไม่หลับ เธอนอนขยับพลิกตัวไปมาในความมืดคิดถึงคนที่ถูกทำร้ายก่อนหน้านี้ แม้ปากบอกว่าไม่สนใจ ไม่แคร์ ไม่มีเยื่อใย แต่ใจลึกๆ ของเธอแล้วยังคงตัดพัดยศไม่ขาด เธอรู้ดี แม้จะบอกว่าทิ้งอดีตไปข้างหน้าก็ตาม และเธอก็รู้ว่าตัวเองนั้นโง่ที่ยังเฝ้ารักผู้ชายใจร้ายอย่างพัดยศ ทั้งๆ ที่มีผู้ชายดีๆ อย่างโทนี่อยู่ข้างๆ มาตลอดในช่วงที่ลำบาก แต่หัวใจมันก็กลับโหยหาแต่คนเลวคนนั้นไม่หยุด
“แม่จะทำยังไงดีน้องเหมือน” เธอพึมพำถามลูกน้อยที่หลับสนิทในเปลนอน ที่ตอนนี้เธอหยุดไกวนานแล้ว และคว้าหยิบโทรศัพท์มาเปิดดูเวลาก็เป็นเวลาตีสี่กว่าแล้ว แต่เธอก็ยังข่มตานอนไม่หลับ ใจนึกถึงแต่คนบุกรุกห้องก่อนหน้านี้ ไม่รู้จะเป็นยังไง
“ชีวิตของแม่ตอนนี้ แม่ไม่รู้เลยว่ามันจะต้องเดินไปทางไหนต่อ ถึงแม่จะพูดว่าเราจะมีกันแค่สองคนแม่ลูก แต่แม่ก็ยังคงต้องการพ่อของลูก แม่...แม่มันโง่มากใ
