“ไปไหนมา” ทันทีที่ถึงร่างเล็กก็กระชากร่างเล็กเข้าปะทะอกตัวเองทันที
“ปะ!...ปล่อยนะหนูเจ็บ!" พยายามดันร่างตัวเองออกห่างชายหนุ่ม และแกะมือใหญ่ที่บีบไหล่ตัวเองออก
“รู้ว่าจะเจ็บตัวแล้วหนีออกไปข้างนอกทำไม”
"โอ๊ย!"
ชายหนุ่มผลักร่างน้อยให้ล้มลงไปกับพื้นพรมของบ้านทันทีด้วยความเกรี้ยวโกรธ
“สำออย!"
ย่อตัวลงประจันหน้ากับคนตัวเล็ก พร้อมกับเชยคางมนให้แหงนเงยขึ้นสบตาตนพร้อมบีบคางหล่อนแรง ๆ
“อือ! จะ...”
“เจ็บแค่นี้มันไม่ถึงตายหรอกอีหนู ฉันสั่งว่ายังไง บอกว่าอย่าดื้อ แต่เธอกับดื้อกับฉัน”
เผียะ!
ฝามือใหญ่ยกขึ้นสะบัดใส่ใบหน้างามเต็มแรงด้วยความเดือดดาล ใบหน้าสวยถูกล็อกด้วยมือใหญ่จึงไม่ได้หันไปตามแรงตบ ริมฝีปากอิ่มมีเลือดซึมออกมาทันตาเห็น
“หึหึ ตบนี้ที่เธอกล้าขัดคำสั่งฉัน แล้วฉันให้เรียกฉันว่าอะไร ทำไมถึงเรียกฉันว่า ‘คุณ’ อีก”
มือใหญ่ข้างที่ยกขึ้นตบหน้าสาวเจ้าก่อนหน้ายกขึ้นมาเช็ดเลือดที่ซึมออกริมฝี
