ตี๊ด! ตื๊ด! ตื๊ด!
ยังพูดไม่ทันสุดประโยคแรงสั่นของเครื่องมือสื่อสารในกระเป๋ากางเกงของชายหนุ่มก็สั่นเตือนขึ้นว่ามีคนโทร.มา เขาจึงดึงมือแม่มาจูบแรง ๆ ก่อนจะดีดตัวขึ้นล้วงเอาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมารับ พอมองดูแล้วว่าเป็นปรีชาจึงไม่รอช้าที่จะรับสาย พอรับสายได้ฟังคำรายงามสันกรามรกครึ้มไปด้วยหนวดเคราก็เกร็งแน่นขึ้นมาทันที คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันผูกเป็นโบทันที
“ว่าไงนะปรีชา” ถามเสียงกร้าว
“เธอไม่อยู่ในห้องครับ มีแต่กุญแจมือทิ้งไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียง แถมตอนนี้ป้านิดก็ไม่อยู่”
ปรีชารายงานตามที่ตนเห็น พอมาถึงบ้านตามคำสั่งนายก็ไม่เห็นใคร ขึ้นไปบนห้องนอนของเจ้านายก็เจอแต่กุญแจข้อมือวางทิ้งไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียง ส่วนป้านิดก็ออกไปไหนก็ไม่รู้ จนร้อนใจรีบโทร.รายงานนี่แหละ
"บัดซบ! ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนเดียวก็ดูแลไม่ได้” เหรียญเงินคงลืมไปแล้วว่าตอนนี้ตัวเองนั่งอยู่กับคนเป็นแม่
“มีอะไรลูก ผู้หญิงอะไร”
