หลายวันต่อมา
หลายวันที่ผ่านมาน้ำค้างที่พยายามรักษาระยะห่างกับเขมันต์อย่างชัดเจน พูดคุยกันแค่เรื่องงานแล้วก็หลบหน้าเขา อีกทั้งหยาดทิพย์ที่ช่วงนี้มาหาเขมันต์ที่บริษัทเกือบทุกวัน นั่นยิ่งเป็นโอกาสให้น้ำค้างได้อยู่ห่างกับเขมันต์ และยิ่งทำให้เธอได้เห็นหลายๆอย่างชัดเจนมากขึ้น ได้รู้จุดยืนของตัวเองชัดเจนกว่าเดิมอย่างที่ไม่ค่อยอยากยอมรับ
แกร็ก ประตูห้องทำงานของเขมันต์เปิดออกพร้อมกับร่างระหงส์ของหยาดทิพย์ที่เดินออกมา และเธอก็ไม่มีทางเดินออกไปเลยง่ายๆถ้าไม่ได้หยุดพูดกับน้ำค้าง
“พรุ่งนี้ครบรอบวันตายของแม่ เธอจะกลับบ้านไหม” น้ำเสียงเย้ยหยันของหยาดทิพย์ถามขึ้น
“.....” น้ำค้างเงยหน้าไปมองหยาดทิพย์นิ่งโดยไม่ได้พูดอะไร เพราะรู้ดีว่าคนตรงหน้าต้องการอะไร
“แต่ก็อย่างว่า จะกลับไปเป็นเสนียดของบ้านทำไม” ความเย้ยหยันดังขึ้นพร้อมรอยยิ้มเยาะเย้ยก่อนหยาดทิพย์จะหมุนตัวเพื่อกลับไป แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นจิรันดร์
