คนคั่นเวลา

ตอนที่3 ย้ายออก

“ฉันให้เวลาเธอเก็บของสองวัน แล้วก็อย่าให้เหลืออะไรทิ้งไว้สักชิ้น” คำพูดเรียบนิ่งบอกให้รู้แล้วว่าเขาต้องการอะไรดังขึ้นตอกย้ำน้ำค้างแล้วว่าเธอต้องไปแล้ว ต้องไปจากที่นี่ในฐานะผู้หญิงของเขา แต่

“มันไม่เร็วไปหน่อยหรอคะ คุณก็รู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับคุณ แล้วคิดจะไล่ก็ไล่กันวันสองวันแบบนี้เลยหรอ” เธอรู้ว่าตัวเองทำผิดกฎเอง รู้ว่าตัวเองล้ำเส้นความสัมพันธ์พวกนี้เอง แต่จะให้ทำยังไงในเมื่อ​เธอรักไปแล้ว รักมากจนไม่อยากเสียเขาไปแล้ว​

“ฉันหวังว่าจะออกทันที เพราะตอนนั้นเธอได้พูดกับเขาด้วยความหนักแน่นจริงๆ คำพูดที่ตอนนั้นแค่ต้องการพูดเพื่อให้ได้ยืนข้างเขา

“ระหว่างเราจะเป็นแค่คู่ที่แลกเปลี่ยนระหว่างกันอย่างที่คุณต้องการ และเมื่อถึงเวลาที่ใครคนใดคนหนึ่งต้องการจบ อีกฝ่ายก็ถอยออกไปทันที ตกลงไหมคะ”

“ฉันไม่อยากมีปัญหากับเรื่องงาน” เพราะถ้าเธอยังเป็นแบบนี้เขากับเธอจะทำงานด้วยกันต่อได้ยังไง เขาเองก็ไม่ได้ถึงกับอยากให้เปลี่ยนเลขาอย่างน้ำค้างไปเหมือนกัน

“คนรักของคุณ...กลับมาแล้วจริงๆใช่ไหมคะ” แล้วน้ำค้างก็ทวนถามขึ้นอีกครั้งด้วยความอยากรู้ อยากรู้ว่าเธอจะต้องเสียที่ตรงนี้ไปให้ผู้หญิงที่เขารักจริงๆ หรือว่าเขาแค่เบื่อเธอและเจอคนใหม่ เพราะถ้าเป็นอย่างหลัง เธอจะไม่ยอมไปไหนเด็ดขาด

“อืม” เขมันต์ตอบกลับออกไปอย่างไม่ปิดบัง เพราะผู้หญิงที่เขารักเธอกลับมาแล้วจริงๆ

“ไม่ว่ายังไง ฮึก ระหว่างเราก็ต้องจบลงแค่นี้จริงๆสินะคะ” สุดท้ายเธอก็ฝืนต่อไม่ไหว สุดท้ายเสียงสะอื้นก็ดังขึ้นพร้อมน้ำตาที่ไหลพรากออกมาหนักกว่าเดิม

“อย่าเป็นแบบนี้” เสียงเข้มดังขึ้นอย่างไม่ค่อยพอใจ เขาไม่ชอบให้ผู้หญิงมาร้องไห้ตรงหน้าเขา ร้องไห้เหมือนกับเขาเป็นผู้กระทำเธออยู่ฝ่ายเดียวทั้งที่จริงๆแล้วเธอเองเต็มใจก้าวเข้ามาเอง

“ก็ได้ค่ะ ทุกอย่างระหว่างเรา มันจะจบลงตามเวลาที่คุณต้องการ” สองวันที่เธอจะต้องจัดการย้ายของออกจากที่นี่ให้หมดโดยห้ามหลงเหลืออะไรสักอย่างทิ้งไว้ให้คนรักเขาเห็น เธอจะทำมัน

“ฉันหวังว่าเธอจะไม่ทำให้ต้องเสียงาน” เพราะเขมันต์ยังไม่แน่ใจว่าน้ำค้างจะทำงานกับเขาต่อได้หรือเปล่า และเขาก็หวังให้เธอทำมันให้ได้

“ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันรู้หน้าที่ของตัวเองดี”

.....

เพราะวันนี้เป็นวันหยุด แต่น้ำค้างก็ยังลุกแต่เช้ามาทำอาหารไว้ให้เขมันต์เหมือนที่ผ่านมา ก่อนจะเข้ามาเก็บของของเธอเพื่อย้ายออกจากที่นี่ภายในวันนี้ ย้ายกลับไปในที่ของเธอโดยจะไม่เหลืออะไรเก็บไว้เพื่อให้เขาต้องมีปัญหากับคนรักของเขา นอกจากของที่เธอเคยซื้อให้เขาในวันเกิดของเขาแค่นั้น เพียงแต่...

“เธอเอากลับไปเถอะ คนรักของฉันรู้ดีว่าฉันไม่ทำอะไรแบบนี้” เขมันต์พูดพร้อมกับยื่นของขวัญวันเกิดปีแรกที่น้ำค้างมาอยู่กับเขาให้ เพราะของชิ้นนี้ไม่ใช่สไตล์ของเขมันต์เลย ถ้าใครรู้จักเขาดีก็จะไม่ซื้อมันให้เขา แต่น้ำค้างกลับซื้อให้ทั้งที่รู้ว่าเขาไม่ได้ชอบอะไรแบบนี้

“.....” น้ำค้างยื่นมืออันสั่นเทาออกไปรับแก้วกาแฟนที่เธอสั่งทำเป็นรูปของเขาหนึ่งใบและรูปของเธอหนึ่งใบ โดยให้แก้วที่เป็นรูปของเขาเป็นของขวัญ

น้ำค้างรู้ดีว่าเขมันต์ไม่เคยทำอะไรแบบนี้และนี่ไม่ใช่สไตล์ของเขาด้วย แต่เพราะว่าเขาไม่เคยทำหรือใช้อะไรธรรมดาๆแบบนี้ไง เธอจึงอยากลองหาอะไรใหม่ๆให้เขาบ้าง และที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยใช้แก้วใบนี้ที่เธอให้สักหน่อย แต่ทำไมถึงต้องคืนให้เธอด้วยล่ะ มันก็แค่รูปของเขาไม่ใช่หรอ

และ...

“ต่อจากนี้ ระหว่างเรามีแค่เรื่องงานต่อกัน”